dat de Staatssecretaris sinds 1790 Thomas Jefferson de beheerder zou zijn
van alle archieven en boeken nog op het bureau van de secretaris van het con
gress aanwezig. Ook de Bill of Rights viel daaronder.
Toen de Engelsen in augustus 1814 op Washington aanrukten, werden de drie
documenten met andere waardevolle archiefbestanddelen in linnen zakken ver
pakt en op karren naar de overzijde van de rivier de Potomac in de staat Vir
ginia getransporteerd, waar zij bleven tot de engelse vloot uit Chesapeake Bay
was weggevaren.
Ter uitvoering van een congresbesluit van 25 februari 1903 liet president Har
ding in 1921 de Declaration en de Constitution van het Department of State
overbrengen naar de Library of Congress, het gebouw met het rijkste interieur
dat ik ooit gezien heb, driedubbelop. Zij waren daar tentoongesteld in vitrines
onder zwak kunstlicht tot 1952; eerst toen kwamen zij onder militair geleide
hun tegenwoordige plaats innemen in de Exhibiton Hall van de National Archi
ves, nadat zij in de tweede wereldoorlog nog in Fort Knox, Kentucky opgeborgen
waren geweest. De Bill of Rights daarentegen was reeds in 1938 regelrecht van
het Department of State naar de National Archives overgebracht.
Het spreekt wel vanzelf dat al deze lotgevallen de stukken geen goed gedaan
hebben. Met name de Declaration of Independence heeft nogal wat te lijden ge
had. De eerste 118 jaren van haar bestaan werd zij geregeld gehanteerd of geëx
poseerd en hoe! In 1823 al achtte men het gewenst er een nauwkeurig-gegra-
veerde copie van te laten maken. Het origineel werd in 1841 tentoongesteld in
het oude Patent Office Building, waar het tegenover een groot venster jarenlang
in het volle licht hing en zeer uiteenlopende temperatuurswisseling ondervond.
In 1876 lag het op de eeuwfeesttentoonstelling in Philadelphia, en in het volgend
jaar teruggekeerd naar het State Department in Washington, werd het daar ge
ëxposeerd in een vertrekje van de bibliotheek.
Toen President Hoover in 1933 de hoeksteen legde voor het gebouw der Natio
nal Archives, sprak hij; 'Further, there will be aggregated here the most sacred
documents of our history, the originals of the Declaration of Independence and
of the Constitution of the United States'. Maar, ofschoon het gebouw in 1937
in gebruik genomen werd, is men er toen niet toe gekomen de twee documenten
daarnaar over te brengen. Eerst de Federal Records Act van 1950 gaf de stoot
om daartoe over te gaan, wat dan, zoals boven reeds vermeld werd, in 1952 ge
schiedde.
Om de documenten zo veel mogelijk voor verder verval te behoeden is elk der
zeven perkamenten bladen die in de Exhibition Hall ten toon liggen, besloten in
een dichtgesoldeerd omhulsel van thermopane glas en brons, gevuld met helium
en een zorgvuldig afgewogen hoeveelheid waterdamp. Stof, vocht, schimmel en
schadelijke bestanddelen van de lucht zijn daardoor doeltreffend buitengesloten.
Het gevaar van slijtage door hantering of toeval is practisch uitgeschakeld. Be
scherming tegen ultraviolette stralen geven in de vitrines aangebrachte filters van
geplet (laminated) glas met een gele binnenlaag van cellulose-acetaat, waarvan
ook de schijnwerpers die deze vitrines verlichten, voorzien zijn.
Wij wilden nog iets meer zien. Van de vestibule uit bracht een snelle geruisloze
lift met zelfbediening ons naar de verdieping van de research rooms. Een brede
gang waarbij niet uitgerekend was, hoeveel centimeters er minimaal nodig waren
opdat twee personen elkaar nog net zouden kunnen passeren. In een vertrek zijn
enige ambtenaren bezig met fichesdozen. Een jonge ambtenares vraagt ons wat
we komen zoeken en reikt al naar invulformulieren. Nee, juffrouw, we komen
niet om dit of dat te onderzoeken, we willen alleen maar eens de leeszalen zien.
Daarop brengt zij ons naar een aangrenzende kamer bij mr. Forest L. Williams,
Chief Central Research Room Branch, zoals hij later zelf naam en functie in de
gebruikelijke amerikaanse vorm van naastelkaarstelling zonder verbindingen van
zelfstandige en bijvoegelijke naamwoorden, voor ons opschreef. Mr. Williams,
een veertiger naar ik schat, ontvangt ons vriendelijk en vertelt zakelijk een en
ander over de National Archives. Zij lopen van 1774 tot 1961 en bevatten de
bescheiden van het Federale Gouvernement: administratief, militair, diploma
tiek. Daar kan bijvoorbeeld de uitbreiding van de amerikaanse natie naar het
westen nagegaan worden in fondsen als die van het Bureau of Indian Affairs,
van de General Land Office, van de census schedules, die vooral voor het familie
onderzoek van belang zijn. Diplomatieke en consulaire correspondentie, rappor
ten van zeeofficieren e.d. geven gelegenheid tot bestudering van de relaties met
andere landen. Het is evenals bij ons vanzelfsprekend dat de National
Archives in de eerste plaats dienen tot nut en voorlichting van de overheid. Ik
denk echter dat dit ook evenals bij ons niet in de frequentie plaats heeft
waarmee voorlichting en eigen onderzoek van wetenschappelijke of persoonlijke
aard pleegt te geschieden. De archiefdienst daar verwerkt per jaar 500.000 schrif
telijke of telefonische aanvragen en bezoekers.
En nu er een cijfer gevallen is, vul ik dat uit een folder aan met de mededeling,
dat de National Archives bevatten '900.000 cubic feet of records enough to
fill 150.000 four-drawer filling cabinets. They include 1.200.000 maps, 3.200.000
still pictures, 34 million feet of motion-picture film, 160.000 rolls of microfilm
and 35.000 sound recordings'. Wat zal dat over een eeuw zijn!
Mr. Williams laat ons vervolgens de leeszalen zien. Drie of vier, ik weet het
niet meer. Ze zijn aantrekkelijk ingericht. Geen stalen kantoormeubelen, maar
goed onderhouden houten tafels en stoelen. Een grote ronde tafel in een der
zalen geeft iets huiselijks, iets gezelligs. Er staan boekenkasten met referentie
werken. Er is ergens een wandkast met laden vol gegevens over immigranten, al
van vrij vroeg af. Alle Amerikanen zijn 'van huis uit' immigranten, over welk
verschijnsel interessante gegevens te vinden zijn in een boekje van wijlen president
Kennedy 'A Nation of Immigrants', in een herziene en uitgebreide editie en met
een voorwoord van zijn broer Robbert F. Kennedy in 1964 opnieuw uitgegeven.
De ruime leeszalen waren niet druk bezet, dat kan toeval geweest zijn. Een ervan
dient als leeszaal in meer technische zin: daar stond, als mijn herinnering juist is,
een twaalftal apparaten voor het lezen van microfilms e.d.
Wij hebben ook nog een blik geworpen in een der 196 afdelingen van de depots,
van elkaar gescheiden door cementen vloeren en brandmuren en voorzien van
[41]
[40]
