hebben. Dat zijn een aantal stellingen bij de een zal deze stelling wat sterker hebben
gesproken, bij de ander een andere op grond waarvan de verwerping is geschied. Ik
zeg niet, dat ik die stellingen juist acht, maar het is een politiek feit, waarmee naar mijn
gevoelen de Kamer ook rekening heeft te houden als realiteit. Indien die argumenten
juist zouden zijn of indien die argumenten wederom naar voren gebracht worden, gaan
zij ook voor de toekomst nog op, want ook in de toekomst is het mogelijk het is
natuurlijk altijd feitelijk mogelijk dat er een stuk op onregelmatige wijze in het ver
keer wordt gebracht. In die theorie is het ook mogelijk, dat er speciale gevallen zouden
zijn, waarin een beroep op artikel 2014 B.W. zou kunnen worden gedaan. In die theorie
kan men ook, ook al bepaalt men het voor de toekomst, een beroep op de verkrijgende
en de vernietigende verjaring doen, ondanks de tekst van dit artikel. Ook thans is het
nog mogelijk daaraan wil ik ook nog herinneren dat een archiefstuk met toe
stemming van de overheid wordt vervreemd, want in de wet is een bepaling opgenomen,
dat regelen over vervreemding nader bij algemene maatregel van bestur kunnen wor
den gesteld. Het is dus niet zo, dat elk stuk, dat is gedateerd na de datum van inwer
kingtreding van deze wet, per se altijd, indien men die bepaling opneemt, onder de
overheid zal berusten. Als ik dat dus zo bij elkaar zie, mijnheer de Voorzitter, zeg ik,
mede gelet op het feit, dat de Kamer haar tevredenheid heeft betuigd met de nieuwe
artikelen 4 en 39 en dit gisteren en vandaag in de algemene beraadslaging zeer duidelijk
naar voren is gekomen, dat het toch zeer onjuist, onverstandig en riskant zou zijn, nu
op het laatste moment bij de behandeling van dit tweede ontwerp-Archiefwet alsnog de
oude artikelen 4 en 39, weliswaar dan alleen voor de toekomst, toch weer in te voeren.
Dit is mijn algemene en ook zeer ernstige bezwaar. Ik heb echter bovendien nog een
aantal bezwaren tegen de tekst van het amendement en ik meen dus, dat het amendement
zeker niet zou kunnen worden aangenomen in de vorm, zoals het hier ligt.
Het amendement spreekt van 'archiefbescheiden, welke gedateerd zijn na het tijdstip,
waarop de Archiefwet-1962' beter zou zijn: deze wet 'in werking is getreden'. Dit
zou betekenen, dat ongedateerde archiefbescheiden die zijn er ook, mijnheer de Voor
zitter; de overheid krijgt dikwijls ongedateerde brieven, om nu maar één voorbeeld te
noemen hier buiten zouden vallen.
In de tweede plaats komen in het amendement niet voor een vrij essentiële zaak,
die ook ter sprake is geweest bij de verdediging van het oude ontwerp in de Eerste Kamer
de woorden: anders dan met toestemming van het overheidsorgaan. Deze toevoeging
met betrekking tot archiefbescheiden, die niet bij de overheid berusten, kwam wel voor
in het oorspronkelijke artikel 4, maar hier ontbreekt zij. Dit betekent, dat bij aanneming
van het amendement dit ook betrekking zou hebben op archiefbescheiden, die met toe
stemming in handen van derden zijn, zelfs dus op bruikleen.
Artikel 39 van het verworpen ontwerp hield in, dat de strafbaarheid pas intrad, wan
neer men aan de afgifteplicht niet voldeed binnen een maand na ontvangst van een
aanschrijving van de Minister van Onderwijs, Kunsten en Wetenschappen. De fotokopie
regeling van het nieuwe artikel 4 spreekt ook weer van een verplichting tot afgifte binnen
vier weken na ontvangst van een kennisgeving. De geachte afgevaardigde de heer Ver-
mooten spreekt in zijn amendement niet meer van deze kennisgeving.
Het amendement heeft geen betrekking op archiefbescheiden, die thans onder de
overheid berusten, terwijl er naar mijn gevoelen toch geen reden is, een verschil te
maken tussen archiefbescheiden, die een datum hebben van na de inwerkingtreding van
de wet, en archiefbescheiden, die op het moment van het in werking treden van de wet
onder de overheid berusten. Op dat moment liggen zij bij de overheid en in de gedachten-
gang van de heer Vermooten zou men dus ook de artikelen 4 en 39 voor die archief
bescheiden dan toch weer van toepassing moeten verklaren.
U ziet dus, mijnheer de Voorzitter, dat ik een reeks technische bezwaren ook wets
technische bezwaren tegen deze amendementen heb. De wetstechnische bezwaren
zouden misschien nog te ondervangen zijn, maar mijn hoofdbezwaar is toch wel, dat
[94]
wij dan toch door een achterdeur de oude artikelen 4 en 39 weer binnenhalen en dat
wij bovendien dat vind ik toch ook wel een systematisch bezwaar een onderscheid
gaan maken tussen archiefbescheiden van vóór de datum van inwerkingtreding van de
wet en later gedateerde archiefbescheiden. Ik weet, dat de oude Archiefwet ook een
onderscheid tussen twee soorten archiefbescheiden gekend heeft. Het was daar nood
zakelijk, maar in dit geval is het mijns inziens niet per se noodzakelijk. Indien dergelijke
grenzen kunnen worden voorkomen, is het, geloof ik, voor een goede vorming en uit
voering van de wet beter daarmee niet te komen. Bovendien hebben wij op het ogenblik
een wetsontwerp voor ons, waarin aan de behoeften van de archiefwereld kan worden
voldaan. Het is wellicht niet voor 100 pet. mooi, het oude systeem vond ik ook fraaier,
maar er kan aan de behoeften worden voldaan. Ik geloof niet, dat, als wij met deze
bevredigende fotokopieregeling kunnen werken, wij toch nog een onderscheid moeten
maken.
Ik herhaal, dat ik bepaald zeer ernstige bezwaren tegen dit amendement moet maken
en het de Kamer sterk moet ontraden.
De beraadslaging over de artikelen 4 en 39 en de daarop voorgestelde amendementen
wordt geschorst.
De artikelen 5 tot en met 38 en 40 tot en met 43 worden achtereenvolgens zonder
beraadslaging en zonder hoofdelijke stemming aangenomen.
In behandeling komt het amendement van de heren Versteeg, Kieft, Meulink, Van
Eijsden en Van Bennekom, (stuk nr. 12), strekkende om, onder vernummering van
artikel 44 in artikel 45, een nieuw artikel 44 in te voegen, luidende:
Deze wet is niet van toepassing op de openbare registers, welke op de bewaringen van
de hypotheken, het kadaster en de scheepsbewijzen worden aangehouden, noch op de
op die registers aansluitende klappers ep andere bescheiden.'
De heer Meulink (A.R.P.) verkrijgt het woordt tot toelichting van het amendement en
zegt: Mijnher de Voorzitter! De bedoeling van dit amendement is, de openbare registers
voor de bewaring van hypotheken, kadasters en scheepsbewijzen buiten deze wet te hou
den. Door de Vereniging van bewaarders van hypotheken, kadasters en scheepsbewijzen
is daarvoor gepleit. En, naar ik meen, op goede gronden. De termijn van 50 jaar, die
de wet noemt, is hiervoor niet bruikbaar. Immers, ook na deze termijn is raadpleging
van deze bescheiden nog geregeld nodig. Overschrijvingen, ouder dan 50 jaar, hebben
ook dan nog betekenis. Ik verwijs daarvoor naar de wet van 21 september 1852, die
bepaalt, dat de oude registers op de kantoren van de bewaarders der hypotheken en
kadasters bewaard blijven om belanghebbenden daarvan inzage te geven. Ik verwijs
ook naar de daarop aansluitende artikelen 1265 en 1268 B.W. Op grond van deze be
paling mag dan ook geëist worden, dat raadpleging van deze bescheiden zo gemakkelijk
mogelijk wordt gemaakt. Een titelonderzoek zou echter veel moeilijker worden, indien
men naast het hypotheekkantoor ook nog bij het rijksarchief inlichtingen zou moeten
inwinnen.
Daar komt nog bij, ik citeer nu het schrijven van de zoëven genoemde vereniging, dat
de rijksarchieven ook niet over kadastrale kaarten beschikken, zodat men zich aldaar
met op de hoogte kan stellen op welke gedeelten van ons land die omschrijvingen
betrekking hebben.
Nu kan de Staatssecretaris verwijzen naar de bepaling in artikel 5 van de wet, die de
mogelijkheid geeft bij algemene maatregelen een uitzondering te maken. Ik meen dat
daarvan echter alleen gebruik zou kunnen worden gemaakt, wanneer men kon volstaan
met een gedeelte van deze categorie uit te zonderen. Nu het echter nodig is voor al
deze bescheiden een uitzondering te maken, is het, dunkt mij, gewenst, dit ook in de
wet zelf vast te leggen. Immers, alle gegevens betreffende burgerrechtelijke aanspraken
op gedeelten van ons grondgebied moeten buiten deze regeling vallen. Vandaar dit
amendement.
[95]
