om ervoor te zorgen dat het begrijpelijk blijft. Hoe kunnen we creatieve digitale werk
processen bij productie en presentatie, tussen kunstenaars en publiek, inzichtelijk
maken, contextualiseren, documenteren, analyseren en uiteindelijk begrijpen en
overdragen in de context van de digitale cultuur en het grotere culturele veld? 'Wat is
de kern en productiewijze van een werk', 'Welke technieken worden in welke context
gebruikt'? 'Hoe voer je een werk zelf uit?' en 'Hoe hou je een werk levend'? Hoe ver
talen we deze artistieke praktijk en kennis naar de volgende generatie? In het project
UNFOLD (LIMA 2016-2017) 10 stonden deze vragen centraal.
Dit project bestond uit verschillende onderdelen:
Een onderzoek naar herinterpretatie als conserveringsstrategie.
Drie publieke presentaties en drie netwerkbijeenkomsten, met interdisciplinaire
en internationale participanten, sprekers en gasten en vertoning van kunst
werken.
Een productie van Joost Rekveld, waarvan het work in process tijdens de bijeen
komsten getoond en besproken werd, met de premiere op en in samenwerking
met het Internationaal Filmfestival Rotterdam.
Een workshop in samenwerking met Sonic Acts waarvoor kunstacademies
uitgenodigd werden en een presentatie van de workshop resultaten voor een wat
technischer publiek.
Een vooronderzoek naar de mogelijk herinterpretatie van performance based
werk van Nan Hoover door dramaturg Fransien van der Putt en choreograaf en
danser Vera Sofia Mota.
gaby wijers continue in beweging
Joost Rekveld produceerde gedurende het project zijn werk #67 een herinterpretatie
van de werken Reminiscence (1974) en Telc (1974) van Steina en Woody Vasulka,
en deelde de esthetische, technische en theoretische problemen waarmee hij tijdens
de productie werd geconfronteerd. Er werden vooraf geen voorwaarden gegeven
waaraan de herinterpretatie moest voldoen, het artistieke proces werd gevolgd. Het
creatieve productieproces volgen als herinterpretatie, vestigde de aandacht op het
productieproces in zijn geheel en niet alleen op het 'eindproduct'. Drie momenten
in het proces waren daarbij essentieel:
De pre-productiefase: Rekveld's selectie van werken om te herinterpreteren,
discussies over het werk Telc en herinneringen aan The Vasulkas, onderzoek naar
de technische middelen waarmee de The Vasulkas produceerden, enzovoort.
Herinterpretatie functioneert hier als stimulans voor onderzoek.
De workshop, waarin de nadruk vooral lag op de technische productie van draag
bare apparaten voor modulatie, perceptie en verkenning van de mogelijkheden.
Het uiteindelijke kunstwerk waarbij herinterpretatie het voornaamste doel was.
De inspanningen resulteerden in een werk dat structurele overeenkomsten vertoont
met de werken van The Vasulkas, zowel op het niveau van het medium als dat van de
ervaring van de toeschouwer. Rekveld creëerde een soortgelijke temporele structuur,
met materiaal opgenomen op een wandeling dat hij later manipuleerde. Ook koos
hij voor eenzelfde eerstepersoonsperspectief dat lijkt op een bijna abstracte, maar
haptische, beeldruimte en de nog herkenbare omgevingsgeluiden. Joost Rekveld
beschouwde herinterpretatie als een proces, wat een andere dimensie aan zijn werk
wijze gaf. De dimensie van een artistieke methode, aanpak of 'manier van werken'.
Zijn onderzoek naar de esthetische en technische kanten van de werken van
The Vasulkas gaf veel inzicht in manieren van behoud en in zijn eigen artistiek
proces. Rekveld verklaarde dat het project leidde tot het ontwikkelen van een interes
se in de Rutt /Etra Scan Processor - gebruikt door de Vasulkas en nauwelijks in
gebruik vandaag de dag. Dit leidde uiteindelijk tot het bouwen van een dergelijke
processor en gebruiken voor de realisatie van het werk #67.
Uit het project werden de volgende conclusies getrokken:
Zet herinterpretatie in als artistiek instrument, een manier van denken met
betrekking tot het digitale. Als methode die het mogelijk maakt om in te zoomen
op specifieke aspecten van een werk in zijn eerdere uitvoeringen en in hoeverre
deze kunnen worden ingezet in een nieuwe digitale context.
Herinterpretatie leidt ons niet weg van het denken over de materialiteit van
het digitale. Herinterpretatie wordt niet gezien als vervanging van het denken
over materialiteit maar als aanvulling.
Herinterpretatie vertelt ons veel over het werk zelf en geeft ruimte voor creativi
teit. Het houdt het werk op een geheel andere manier levend; het zorgt voor de
voortdurende actuele presentatie en overlevering.
Initieer en stimuleer het maken van nieuw werk op basis van herinterpretatie als
een strategische activiteit voor het dynamisch behoud van digitale kunstwerken.
Breidt de multidisciplinaire en internationale samenwerking uit.
Deze traditionele vorm van overlevering wordt in de beeldende kunst tot alter
natieve conservering strategie.
hoofdstuk 2
Afbeelding 2. Joost Rekveld #67, 2017, 17'01", videostill
10 www.li-ma.nl/site/article/unfold-mediation-reinterpretation geraadpleegd 11 oktober 2018.
110
111
