het huidige stelsel van selectielijsten de nodige bezwaren kleven. Selectielijsten zijn
statisch, terwijl de informatiehuishouding steeds dynamischer wordt. Ze worden per
zorgdrager opgesteld, terwijl overheden steeds meer samenwerken in ketens en
shared services. Enerzijds moeten zij aansluiten bij de specifieke ordening van het
archief, anderzijds moeten ze ook transparanter worden voor de informatie-
zoekende burger. Het is dus goed voorstelbaar dat het bestaande stelsel op termijn
wordt gewijzigd. De praktijk van het centrale SIO heeft inmiddels laten zien dat het
brede 'facultatieve' SIO buitengewoon nuttig en effectief is voor bespreking van
andere onderwerpen dan een selectielijst. Het lijkt daarom verstandig om het
wettelijk bestaansrecht van het SIO in de toekomst niet enkel te verbinden aan het
opstellen van een selectielijst, maar te verbreden conform de agenda van het brede
SIO.
Al decennia klinkt uit adviezen en verslagen dezelfde klaagzang over de tekort
schietende kwaliteit van het informatiebeheer bij de overheid. In 2008 is de kille
diagnose gesteld: gebrek aan blijvende bestuurlijke aandacht en betrokkenheid op
hoog ambtelijk niveau. Dat euvel kan niet worden verholpen door alleen CIO's te
benoemen en archivarissen naar voren te halen. Voor blijvende bestuurlijke
aandacht is vooral aanhoudende politieke wil doorslaggevend. En die wil kan alleen
tot stand komen onder een gestage en voelbare maatschappelijke druk. Die is er
helaas niet. Juist daar ligt misschien de opdracht voor het SIO van de toekomst:
een platform bieden dat effectief bijdraagt aan meer maatschappelijke betrokken
heid bij het belang en de waarde van overheidsinformatie voor burgers en bedrijven.
Vooralsnog is dat toekomstmuziek en daarom is het op dit moment vooral van
belang de maatschappelijke inbreng in het kader van het SIO te versterken en te
verbreden.
nieuwe trends en ontwikkelingen
242
243