het huidige stelsel van selectielijsten de nodige bezwaren kleven. Selectielijsten zijn statisch, terwijl de informatiehuishouding steeds dynamischer wordt. Ze worden per zorgdrager opgesteld, terwijl overheden steeds meer samenwerken in ketens en shared services. Enerzijds moeten zij aansluiten bij de specifieke ordening van het archief, anderzijds moeten ze ook transparanter worden voor de informatie- zoekende burger. Het is dus goed voorstelbaar dat het bestaande stelsel op termijn wordt gewijzigd. De praktijk van het centrale SIO heeft inmiddels laten zien dat het brede 'facultatieve' SIO buitengewoon nuttig en effectief is voor bespreking van andere onderwerpen dan een selectielijst. Het lijkt daarom verstandig om het wettelijk bestaansrecht van het SIO in de toekomst niet enkel te verbinden aan het opstellen van een selectielijst, maar te verbreden conform de agenda van het brede SIO. Al decennia klinkt uit adviezen en verslagen dezelfde klaagzang over de tekort schietende kwaliteit van het informatiebeheer bij de overheid. In 2008 is de kille diagnose gesteld: gebrek aan blijvende bestuurlijke aandacht en betrokkenheid op hoog ambtelijk niveau. Dat euvel kan niet worden verholpen door alleen CIO's te benoemen en archivarissen naar voren te halen. Voor blijvende bestuurlijke aandacht is vooral aanhoudende politieke wil doorslaggevend. En die wil kan alleen tot stand komen onder een gestage en voelbare maatschappelijke druk. Die is er helaas niet. Juist daar ligt misschien de opdracht voor het SIO van de toekomst: een platform bieden dat effectief bijdraagt aan meer maatschappelijke betrokken heid bij het belang en de waarde van overheidsinformatie voor burgers en bedrijven. Vooralsnog is dat toekomstmuziek en daarom is het op dit moment vooral van belang de maatschappelijke inbreng in het kader van het SIO te versterken en te verbreden. nieuwe trends en ontwikkelingen 242 243

Periodiekviewer Koninklijke Vereniging van Archivarissen

Jaarboeken Stichting Archiefpublicaties | 2018 | | pagina 123