gebonden informatie in het algemeen. Sinds de archiefwetenschap zich nu net als de erfgoedstudies met het culturele geheugen is gaan bezighouden, heeft het potentiële interventiegebied van archivarissen zich verder uitgebreid tot al datgene wat mensen met archieven doen om te herinneren en herinnerd te worden, om te vergeten en vergeten te worden, om authentieke en betrouwbare documenten te produceren en om zich door betekenisgeving en betekenisvernieti ging het verleden een eigen identiteit en een eigen toekomst toe te eigenen.17 Archivarissen als experts De expertrol van professionals is sinds 1991 ter discussie komen te staan. Bij de huidige organisatie van de kennisproductie kan inhoudelijke expertise moeilijk meer worden gemonopoliseerd. Door de universele beschikbaarheid van kennis moet het exclusieve van die expertise meer op het methodische dan op het inhou delijke vlak worden gezocht. In alle bedrijfsfuncties van archiefbeherende instellingen - het verzamelen, beheren, toegankelijk maken en beschikbaar stellen van archieven - hebben archi varissen hun positie als exclusieve experts verloren. Niet-archivarissen leiden archiefdiensten, ontwerpen websites, digitaliseren archieven en maken ze on line raadpleegbaar, laten bronnen scannen, ontwerpen zoektechnieken, bepalen de mate van betrouwbaarheid van het aangeboden materiaal en meten de effectivi teit van de aangeboden diensten. Archivarissen moeten nu samenwerken en con curreren met andere professionals en niet-professionals, op hun eigen websites, maar ook in netwerken van professionals en gebruikers. Niet-archivarissen voeren educatie- en presentatietaken uit die archivarissen ook tot hun expertise terrein zouden kunnen rekenen. Ook in het records management staat de rol van de archivaris als expert onder druk. Oorzaken zijn vooral recentelijk de toenemende vrijheid van individuele medewerkers bij het organiseren van hun eigen werk, hun aandeel in netwerk activiteiten en het gebruik dat ze daarbij van sociale media maken. Hierdoor ont staat naast de geïntegreerde archiveringssystemen van archivarissen die elk archiefdocument aan de hoogste eisen van authenticiteit, bewijskracht en betrouwbaarheid willen laten voldoen, een grote variëteit aan meer of minder eenvoudige systemen voor de documentatie van vooral kennisintensieve proces sen. Nieuwe methoden van document retrieval, folksonomies, social bookmarking en tagging lijken het ook in het records management populairder te worden dan gepostcoördineerde ontsluiting. Steve Bailey heeft met zijn pleidooi om elke pre- coördinatie bij de ordening van documenten af te schaffen niet alleen de uit gangspunten van het records management, maar ook de bruikbaarheid van de unieke expertise van de archivaris ter discussie gesteld.18 In een digitale omgeving die een ongekende kennisaccumulatie mogelijk maakt en waarin kwantiteit beter zichtbaar is dan kwaliteit wint ook onder archivaris- 313 THEO THOMASSEN ONTTAKELING OF MODERNISERING? 17 Erfgoed moet niet worden verward met geschiedenis en erfgoedstudies niet met de historische wetenschap. Archieven zijn voor de erfgoeddisciplines kenobjecten, plaatsen waar de sociale herinnering wordt geconstrueerd, terwijl ze voor de historische wetenschap bronnen zijn voor historisch onderzoek. De toegenomen aandacht in de archiefwetenschap voor het culturele geheugen is niet de wederopstanding van de archivaris-historicus. 18 Steve Bailey, Managing the Crowd: Rethinking records management for the Web 2.0 world, Newcastle 2008.

Periodiekviewer Koninklijke Vereniging van Archivarissen

Jaarboeken Stichting Archiefpublicaties | 2010 | | pagina 315