tenties". En op deze manier toont dit artikel Hans ten voeten uit - vanuit histo
risch besef voorstellen doen die helemaal van onze tijd zijn. Je proeft de humor en
de relativering, maar hij is serieus. En zijn oproep is trouwens nog steeds geldig.
Karsten Uhde sluit met "Times are Changing - the Development of Curricula at
the Archiefschool Amsterdam and the Archivschule Marburg" aan bij het thema
van dit hoofdstuk. De programma's van archiefopleidingen moeten mee verande
ren met de ontwikkelingen in het beroepenveld en in het onderwijssysteem.
Hij laat de ontwikkelingen in de afgelopen 30 jaar zien en toont hoe de archief-
scholen in Marburg en Amsterdam ze verwerken in hun curricula. Maar ook
hoeveel moeite het kost om de eindjes aan elkaar te knopen - conceptueel en
financieel. Karsten Uhde kijkt in zijn analyse vooral terug op de afgelopen decen
nia; de volgende bijdrage kijkt nadrukkelijk vooruit.
Begin 2009 zagen we op de webfora verwijzingen langs komen naar een sympo
sium aan de University of British Columbia in Vancouver (Canada): "Our
Professional Identities in a World Gone Digital". We vroegen twee inleiders om
hun bijdrage te vertalen naar een artikel voor het jaarboek. De ene bijdrage van
Caroline Williams staat in hoofdstuk 4. De andere van Luciana Duranti in dit
hoofdstuk. Ze geeft in haar bijdrage "Educating the eXtreme records professional:
a proposal" zoals de titel al zegt een voorstel voor de opleiding van toekomstige
beroepsgenoten. Weg van generalisme en eXtreme verdieping in plaats van
verbreding is haar motto. Voor deze opleiding moeten we het niet zoeken in het
non-descripte en brede begrip "informatie" - dus geen I-schools - maar inter
disciplinaire herijking van oude principes door een grondige verdieping en specia
lisatie die tot het extreme "Xtreme" gaat - X-schools.
De markt vraagt om records specialists en daar leiden "we" niet voor op. Om
breedte te kunnen houden, moet de diep gespecialiseerde archivaris kunnen
samenwerken met andere informatieprofessionals. In haar pamflettistische bij
drage breekt ze een lans voor een nieuw soort opleidingsprogramma. Haar artikel
lijkt wel in één adem geschreven. (Tussen haakjes: de Engelse woorden breadth
(breedte) en breath (adem) klinken hetzelfde.) Doorheen haar voorstel voor de
(initiële) opleiding zien we het beeld van de digitale archivaris dat Luciana
Duranti voor ogen staat. Het debat over wat er anders/nieuw is, wordt samen
geveegd in haar inleiding en zij komt met een concept programma. Zij geeft de
negen (net niet tien) artikelen van haar geloof in dit nieuwe programma. Dit is
zowel wetenschappelijk als beroepsvoorbereidend. Wij zouden dat duaal althans
leren-plus-werken noemen, zij noemt het "co-operative" vanwege de hiervoor
vereiste samenwerking tussen universiteit en werkgevers.
Een derde benadering van professionaliteit is niet gericht op de startende beroeps
beoefenaar, maar op de zittende. Hoe blijft deze laatste gedurende zijn of haar
loopbaan voldoen aan (veranderende) eisen die vanuit de beroepsgroep worden
gesteld aan beroep en beroepsuitoefening? Thijs Laeven geeft in "Archivistisch
ijkpunt: het register voor actieve professionals" inzicht in de eigenschappen en
ontwikkeling van het Nederlands Archivaris- en Recordsmanager Register
(NARM) in oprichting. Door certificering en opname in het register kan de indi
viduele professional aantonen dat hij/zij serieus werk maakt van doorgaande pro
fessionalisering ofwel leven-lang-leren. Ofwel: blijft voldoen aan eisen van
PROFESSIONALITEIT
178
