Artikel 8 van de Archiefwet voorziet erin dat er voor deze termijnen dispensatie
wordt aangevraagd en verleend. Voorwaarde is wel dat openbaarmaking niet op
gespannen voet staat met de belangen die door de termijnen worden beschermd.
Binnen de vastgestelde termijnen kan een verzoek om inzage worden gericht aan
de directie van de Archives nationales. Aangezien het Franse archiefwezen berust
onder verantwoordelijkheid van het Ministerie van Cultuur, is hiervoor dan
speciale toestemming vereist, die wordt verleend door de Minister van Cultuur.
De enige categorie van documenten die niet voor speciale toestemming in
aanmerking komt, wordt gevormd door de documenten die persoonsgegevens
bevatten die zijn verzameld in het kader van door de overheid uitgevoerd
statistisch onderzoek (Artikel 7, cat.4, zie boven). Waarom dat zo is geregeld,
komt in de volgende paragraaf aan bod.
Uitzondering op bovenstaande procedures vormen de archieven van de
Ministeries van Defensie en van Buitenlandse Zaken. Deze ministeries zijn zelf
verantwoordelijk voor hun archiefbeheer.21 De toegang tot deze archieven is
geregeld door middel van twee decreten die aanvullend zijn op de Archiefwet.
De bescherming van persoonsgegevens in Frankrijk
Zoals al was te zien bij de bespreking van de Franse Archiefwet, is de categorie
documenten die persoonsgegevens bevatten die zijn verzameld in het kader van
door de overheid uitgevoerd statistisch onderzoek, aan het strengste openbaar
heidsregime onderworpen. Terwijl voor alle andere categorieën van overheids
documenten met speciale toestemming inzage kan worden verkregen, geldt dit
niet voor deze documenten. Dit valt terug te voeren tot een kwestie van medio
jaren 1970. De Franse overheid wilde elke burger een identiteitsnummer verstrek
ken, met daaraan gekoppeld alle geregistreerde persoonsgegevens uit databanken.
Zodoende zou in één oogopslag alle informatie van burgers kunnen worden
verkregen, van geboorte tot overlijden. Zowel gezondheidsgegevens als justitiële
informatie, inkomensgegevens, adresgegevens etcetera zouden samen direct
opvraagbaar zijn. Dit leidde tot een verhitting van het maatschappelijk klimaat.22
Dit overheidsproject met de naam SAFARI leidde ertoe dat de regering een
commissie installeerde. Deze commissie zou maatregelen voorstellen zodat de
ontwikkeling van de informatiemaatschappij geschiedt op een manier waarop
rekening wordt gehouden met de bescherming van de persoonlijke levenssfeer, de
individuele en publieke vrijheden. Deze commissie onder voorzitterschap van
Bernard Chenot, adviseerde uiteindelijk in 1977 om een onafhankelijke autoriteit
op te richten. Het advies van de commissie vormde de aanzet tot de Wet van 6
januari 1978.
JAAP VAN RIJSWIJCK OPENBAARHEID VAN OVERHEIDSDOCUMENTEN EN ARCHIEVEN IN FRANKRIJK
17 www.cada.fr.
18 Ibidem.
19 Loi No. 79-18 du 3 janvier 1979 sur les archives', in: Direction des archives de France, Principaux Textes,
p. 10.
20 Favier, La pratique archivistique Francaise, p. 399.
21 'Décret no. 79-1035 du 3 décembre 1979 relatif aux archives de la défense', en 'Décret no. 80-975 du
Ier décembre 1980 relatif aux archives du ministère des affaires étrangères', in: Direction des archives
de France, Principaux Textes, p. 65-71.
Zie ook: Braibant, Les archives en France, p. 51-52.
22 www.cnil.fr.
169
