Vanaf de oprichting van het Nederlands Audiovisueel Archief in 1997
heeft het veld van de audiovisuele archivering indrukwekkende
veranderingen meegemaakt, vooral onder invloed van de technologische
ontwikkelingen. Deden eind jaren tachtig van de vorige eeuw de eerste
computers als tekstverwerkers hun intrede, halverwege de jaren
negentig al werden aarzelend de eerste internetpagina's bekeken.
Nu, goed tien jaar later, digitaliseren we dagelijks en ogenschijnlijk met
het grootste gemak de audiovisuele materialen zelf en vinden we het
bijna vanzelfsprekend dat we vanaf elke gewenste plek toegang tot
dat materiaal en de catalogi hebben. Wat is er in die tussentijd gebeurd
in het veld, niet alleen institutioneel, maar ook inhoudelijk? Hoe zijn we
zo snel gewend geraakt aan die zo fundamenteel andere wijze van met
het vak en zijn instrumenten omgaan, en wat betekent dat eigenlijk voor
de beoefenaars van dat vak?