Toen ik de studie weer had opgepakt, kwam het moment dat
mijn broer, vijf jaar jonger, ook in Groningen ging studeren. Mijn
vader vond het toen tijd ons maar eens uit het nest te duwen en
kocht een flatje in het Groningse centrum. Vanaf toen woonde ik
dus met mijn 'broertje' in de stad en heb daar de laatste twee
jaar van mijn studie volbracht. Het onderwerp van mijn doctoraal
scriptie, toen had je nog geen bachelors en masters, was Drents.
Namelijk het begin van de werklieden en arbeidersemancipatie
in Drenthe van 1870 tot 1894. De belangstelling voor Drenthe en
het gevoel van verbondenheid met die provincie werd toen al
steeds sterker. In het laatste studiejaar was ook bekend dat ik bij
het rijksarchief in Drenthe mijn stage voor de hogere archiefoplei
ding in Den Haag zou gaan lopen.'
'Bij de keuze van mijn beroep heeft mijn vrouw Edi een belang
rijke rol gespeeld. Ik ontmoette haar in 1980 in het bestuur van
de vereniging van eigenaren van de flat in Groningen die onze
vader voor mijn broer en mij had gekocht. Zij had medicijnen
gestudeerd en werkte al als schoolarts in Noord-Drenthe. We
zaten samen in het bestuur van de flatvereniging en van het een
kwam het ander. Toen ik rond 1980 aan het einde van mijn studie
was, dook de onvermijdelijke vraag op: wat nu? Leraar worden
had gekund. Tijdens mijn studie had ik daarvoor de benodigde
vakken gevolgd en ook les gegeven, maar het leek me leuker om
meer direct iets met geschiedenis te doen. Zoals bij een archief
en dus meldde ik me bij de Rijksarchiefschool in Den Haag. Ik
kreeg een stageplek bij mijn voorkeursarchief: het rijksarchief in
Drenthe. Frank Keverling Buisman was daar toen waarnemend
directeur en Paul Brood chartermeester. Van hen kreeg ik tijdens
de stage de nodige begeleiding en slaagde ik voor het diploma
hoger archiefambtenaar. Helaas was er toen nog geen baan voor
mij. Na nog ruim twee jaar als fulltime vrijwilliger te hebben
gewerkt, kwam ik op 1 december 1984 in dienst als hoofd
afdeling Inventarisatie.'
'Na het vertrek van Frank Keverling Buisman was Paul Brood nog
kort rijksarchivaris en vanaf 1989 werd dat Willem Goelema. Na
het vertrek van het hoofd Externe Dienstverlening begin jaren 90
besloten we geen nieuw hoofd Externe Dienstverlening aan te
trekken, maar één afdeling Publiek te creëren, waarvan ik het
hoofd werd. Het was de tijd van verzakelijking en het Drents
Archief was een van de eerste archieven met ondernemings
plannen, tijdregistratie en benchmarking. Met mijn studie
geschiedenis deed ik intussen niet heel veel meer. Ik was
eigenlijk fulltime manager geworden. Of, zoals ik zelf altijd zei:
ik hield andere mensen aan het werk.
Dat werd nog erger toen Willem Goelema omstreeks 1997 naar
het rijksarchief in Groningen vertrok en zijn vacature een paar jaar
lang niet werd ingevuld. Er brak voor mij een moeilijke tijd aan,
waarin ik naast m'n eigen werk deels ook dat van de directeur
moest doen. Ondanks ondersteuning door Douwe de Vries,
toen rijksarchivaris in Fryslan, werd ik zwaar overbelast.
Twee maanden nadat Douwe Huizing in november 2000 als
nieuwe directeur aantrad, stortte ik volledig in. Burn-out. Ik kon
nog wel doorgaan, maar ik kon niet meer stoppen. Niet slapen,
ik moest continu bezig zijn, waardoor ik extra vermoeid raakte en
het probleem alleen maar verergerde. Ik had bovendien veel last
van hyperventilatie en paniekgevoelens.
Het heeft driekwart jaar geduurd voordat ik langzaam weer kon
beginnen. Ook daarna zijn er nog korte periodes van terugval
geweest. Je leert er wel van, maar eigenlijk altijd te laat. Eigenlijk
had ik beter een aantal uren kunnen blijven werken in plaats van
fulltime thuis te blijven, maar dat is achteraf praten.
Met de komst van Douwe Huizing ging het roer nog eens om. Het
Drents Archief richtte zich voortaan veel meer op publieksbereik,
conform het nieuwe overheidsbeleid ten aanzien van archieven.
Ongekende zaken als marketing deden in het archief hun intrede.
Ik zat in de werkgroep die de in archiefland niet zelden gebruikte
doelgroepsegmentering 'snackers/ondiepe gravers/diepgravers/
educatoren' heeft bedacht en uitgewerkt. Erg leuk en leerzaam!
nog maar weinig mensen een goed fototoestel. Vervolgens had ik
weer een week vrij om alle bestelde foto's af te drukken. Daar
vroeg ik een paar dubbeltjes per foto voor, waardoor ik ook nog
een leuke bijverdienste had! Uiteindelijk heb ik zelfs een
oorkonde gekregen omdat ik zoveel had bijgedragen aan het
moreel van het bataljon! Ik moet hem nog ergens hebben...
Hoe ben je tot de beslissing gekomen om archivaris te worden?
Publieksactiviteit in het archief: oud-Drents 'knieperties' bakken.
Hoe verliep je verdere carrière?
Ludiek moment tijdens een Kiwanis-feestje.
nummer 8 201 5 43
