Tuinieren in de moestuin.
van oudsher een rijk cultureel leven, maar de dorpse gemoedelijk
heid is altijd blijven hangen in de stad die door sociaal onder
nemer Stork groot is gemaakt. In 1986 kwam ik er werken bij
de gemeente Hengelo en daar werk ik nog steeds. Bijna dertig
jaar al ben ik met hart en ziel verbonden aan deze mooie
gemeente, waarvan 25 jaar als archivaris. Toen ik hier kwam
was het 'oud archief' een puinhoop. Er was geen fatsoenlijke
archiefbewaarplaats, geen studiezaal, geen archivaris, niks.
En dat voor een stad met zo'n rijke industriële en culturele
historie. Daar lag dus wel een uitdaging en die ben ik dan ook
vol enthousiasme aangegaan. Inmiddels durf ik wel te zeggen
dat het gemeentearchief aardig op orde is. Door de jaren heen
is het archief geprofessionaliseerd en onderdeel geworden van
het cultuurhistorisch veld in Hengelo. Het gemeentearchief is nu
goed ontsloten, werkt mee aan publicaties, historisch onderzoek
en tentoonstellingen, en werkt samen met de (historische)
musea en andere instellingen in de stad. Daarnaast loopt
Hengelo voorop wat betreft digitalisering van de dynamische
archieven, maar dat is meer de verdienste van de uitstekende
DIV-afdeling die we hier hebben. Onlangs won Hengelo
de landelijke Computable Partner van het Jaar Award voor
de wijze waarop zaakgericht werken is ingevoerd.'
Heb je veel contact met collega-archivarissen?
'Goede collega's en leidinggevenden zijn onmisbaar in de
eenmansfunctie die ik uitoefen. Gelukkig heb ik die intern dus
bij DIV, maar daarnaast kan ik ook altijd een beroep doen op
mijn collega's in de provincie en Lolke Folkertsma, de archief
inspecteur van Overijssel. Het contact met collega's uit de rest
van het land is wat minder, maar niet helemaal verdwenen
sinds ik alweer zo'n 15 jaar geleden ben afgezwaaid van de
Rijksarchiefschool. Ik ben nog een archivaris van de oude
stempel, dus van het schoolpleintje van het toenmalige ARA
en Woudschoten. Ik heb nog les gehad van Theo Thomassen,
Hans Scheurkogel en Suzanne Maarschalkerweerd. Het weekje
Woudschoten is ook zo'n ijkpunt waar archivarissen van vroeger
nog weleens aan terugdenken. Vooral 's avonds was het bij
onze lichting flink doorzakken daar in de bossen op de Veluwe,
en als de bar dicht ging stond er nog altijd een drankautomaat
die we meestal wel leeg wisten te krijgen. Die 'old school'
archivarissenopleiding had in mijn ogen ook niet opgedoekt
moeten worden, maar dat schijnt niet anders te hebben
gekund. Jammer.'
Met echtgenote Carolien en
zonen Koen en Tommy.
48 2015 nummer 1
