'Alles waar ik ooit
van gedroomd heb,
is uitgekomen'
in gesprek met
Niels Bakker
Hij groeide op in een 'zonnig boerendorp', bleek bijzonder geschikt voor militaire dienst, maar is
via bierbrouwer Grolsch uiteindelijk toch in het archiefwezen beland. Al bijna 30 jaar is Niels Bakker
'met hart en ziel verbonden' aan Hengelo. Een portret.
Hoe rolde je door je school- en tienerjaren heen?
Fransien Smeets Burgerlijke Stand
Niels Bakker (foto's privéarchief).
Je bent werkzaam in Hengelo. Ben je daar ook geboren?
'Nee, ik ben in Hellendoorn geboren, ongeveer 35 kilometer
van Hengelo. Een 'zonnig boerendorp', zo afficheerde mijn
geboorteplaats Hellendoorn zich tijdens mijn jonge jaren. Die
kwalificatie was natuurlijk bedoeld als reclameslogan, maar ik
heb mijn jeugd in dat heerlijke dorp ook echt zo ervaren. Een
mooie jeugd in een mooi dorp in een doodnormaal katholiek
gezin, daar komt het kortgezegd op neer.'
'De lagere schooltijd was er nog een uit het oude boekje. Strak
in het gelid in de klas met een strenge schoolmeester en de
voetbalclub als enig vertier voor de dorpsjeugd. Maakte niet uit
want we speelden toch de hele dag in het bos, dat kon toen nog.
Na de lagere school naar de middelbare school in Nijverdal
(door ons Hellendoorners een 'zondig hoerendorp' genoemd).
Een grote school in een industrieplaats. Het beschermde,
onbezorgde dorpsleven was er nu wel af en andere geneugten
des levens kwamen ineens heel dichtbij. Met enige vertraging
heb ik dan ook mijn HAVO-diploma gehaald, maar veel scheelde
het niet. Uitgaan vond ik toen al veel leuker dan school en daar
kreeg ik ook last van tijdens mijn HEAO-periode. Dat was
bepaald geen succes en als ik toen niet was bijgestuurd door
wat verstandige lieden, was ik waarschijnlijk in het Enschedese
nachtleven blijven hangen.'
Voetballen met de jongens uit het dorp.
Hoe kwam die ommekeer dan?
'Na de mislukte HEAO-carrière zei mijn moeder: 'Waarom ga je
niet naar de bibliotheekopleiding? Jij vindt lezen toch zo leuk?'
Dat vond ik inderdaad en een half jaartje later zat ik op de
Bibliotheek- en documentatieacademie in Sittard. In het verre
Limburg, waarvan ze mij hadden verteld dat daar de mooiste
vrouwen van ons land wonen. Dat leek mij wel wat en zo zat ik
tussen tal van gezellige Limburgers te studeren voor bibliothecaris.
Limburg is een erg leuk stukje Nederland en ik kijk dan ook met
weemoed terug op die jaren. Mijn zelfdiscipline was inmiddels
ook wat aangetrokken en ik heb de opleiding keurig netjes
afgerond.'
46 2015 nummer 1
