Fikkie stoken in de duinen en toosten op het
digitale leven, met de vaste kern van Archief
2.0.
En zo ben je bij het Brabants Historisch
Informatie Centrum (BHIC)
terechtgekomen?
'Klopt. Tot mijn verbazing en geluk werd
ik aangenomen in een leidinggevende
functie bij het Rijksarchief in Noord
Brabant, tegenwoordig het BHIC in
's-Hertogenbosch. Het gevoel dat je als
jongetje een snoepwinkel binnenstapt,
zeg maar. Dat is nu alweer tien jaar
geleden. Ik rondde er mijn studie
Archivistiek af die ik nog in Waalwijk
was gestart en wilde daarna werk
maken van allerlei grootse plannen,
daarin gesteund door een fantastisch
team. Sinds de dinosaurusencyclopedie
en computerprogramma's die 'hallo'
zeggen, hadden mijn ideeën over
dienstverlening en digitalisering niet
stilgestaan. In Waalwijk had ik boven
dien ondervonden hoe belangrijk
vrijheid en vertrouwen zijn en in Den
Bosch mocht ik die wijze les vanuit een
andere positie in praktijk proberen te
brengen. In een project getiteld 'op weg
naar het Zuidland' (waarover eerder een
artikel in het Archievenblad verscheen)
onderzocht ik samen met collega's de
ongekende mogelijkheden die het
sociale web inmiddels bood. We doken
al vroeg in de wereld van Web 2.0,
zochten online onze gebruikers op en
raakten gefascineerd door alle interactie
die we ondervonden. Al experimente
rend leerden we hoe de wereld om ons
heen was veranderd en hoe wij daarin
mee konden veranderen. Wat een
kansen! Het project is alweer jaren
voorbij, maar de ervaring, het gevoel
van vooruitgang en de manier van
werken zijn gebleven.'
Wat drijft jou in dit vak? Bijvoorbeeld in
het oprichten van Archief 2.0?
'Mensen in contact brengen met hun
erfgoed, zo dichtbij mogelijk, vol
betekenis en vaak langs digitale weg,
dat vind ik prachtig. Als bonus druppelen
de verhalen van die mensen daarna als
smeerolie tussen de feitelijke namen,
data en gebeurtenissen in onze
archieven. Voorheen stille documenten
krijgen daarmee een stem.
Niet alleen op het werk was ik er druk
mee, eerder al begon ik thuis nieuwe
werelden te verkennen. Soms letterlijk,
zoals in de virtuele wereld Second Life
(wie kent het nog?) en liefst samen met
collega's. Vanuit de gedachte dat je in je
eentje wel snel kunt gaan - wat ik op
mijn persoonlijke weblog ook probeerde -
maar dat je als groep verder kunt
komen, nam ik het initiatief om Archief
2.0 op te richten. Een soort Hyves voor
archivarissen met vernieuwingsdrift.
Kennis delen, inzichten uitwisselen en
samen ervaringen opdoen. Ik bleek
verre van de enige eilandbewoner die
een vuurtje probeerde te stoken en
meer en meer zelfbenoemde archief
pioniers sloten zich bij het platform aan.
Niet werken aan een nieuwe techniek,
maar werken aan een nieuwe houding,
dat wilde ik uitdragen.
In iedere stad moet bij een kanon geposeerd, hier in Gent bij de Duiie Griet en met KVAN-piu.
Christian tekent graag, hier de oudjaarskaart
van 2011.
Persoonlijk vind ik daarom het mooiste
dat de community Archief 2.0 zich vanaf
het begin niet heeft beperkt tot
onderlinge online praatgroep, maar dat
er daden bij woorden zijn gevoegd en
dat daarbij veel andere collega's
betrokken zijn geraakt. Blogposts en
discussies, studiedagen en speel-en-
deelsessies, de ArchiefWiki en 23
Archiefdingen, ArchiveCamp met open
sessies, zelfgebakken taarten en meer
van zulk fraais. Wat een tijd was dat!
Met Archief 2.0 heb ik mijn steentje
40 2014 nummer 9
