'Communicatie is een
centraal begrip bij het
doen en uitdragen van
onderzoek'
in gesprek met Kees Zandvliet
TooRisr
OPErS.W
Als dienstweigeraar belandde hij bij het Algemeen Rijksarchief.
Gelukkig maar, want het was het begin van een kleurrijke
loopbaan in het archiefwezen. Hij begon bij cartografie, maar
inmiddels slaat Kees Zandvliet als verbindingsofficier de
brug tussen het Amsterdam Museum en de Universiteit van
Amsterdam. Een portret.
Floortje Tuinstra Burgerlijke Stand
Kees Zandvliet (foto's part.
Uit wat voor gezin kom je?
'Ik ben geboren in Wassenaar als tweede
van zeven kinderen in een katholiek
gezin. Toen mijn ouders in 1951
trouwden, heerste er nog woningnood.
Ze bewoonden de voor- en achterkamer
van een benedenverdieping tot er vier
kinderen waren. Mijn vader werkte in de
bouw hoewel hij er fysiek niet geschikt
voor was. Een keuringsarts had het hem
afgeraden toen hij na de oorlog terug
keerde van dwangarbeid in Duitsland.
Maar mijn vader had geen keus: hij
moest in het familiebedrijfje want er
moest brood op de plank. Wij behoorden
tot het zogenaamde 'nette arbeiders
milieu'. Geen echte armoede, maar bij
de slager mocht het niet meer dan een
onsje boterhamworst zijn.'
Zijn er in je vroege jeugd al voortekenen
voor een latere belangstelling voor
geschiedenis en cartografie?
Op de Jan Baptistschool, ca. 1962.
'Niet zozeer voor geschiedenis maar wel
voor geografie. In Wassenaar heb ik veel
tijd doorgebracht op buitenplaatsen en
in de duinen, waar ik alleen en met
anderen naar vogels keek. Vooral het
duingebied tussen de Wassenaarse Slag
en Katwijk, de Berckheyde, werd een
beetje mijn vogelgebied. In die duinen
kon je toen nog vrij rondzwerven.
Behalve naar vogels kijken ging ik er
ook vissen in de meertjes en beken van
de duinwaterleiding. Mijn observaties
legde ik vast in schriften. Ik creëerde
daar mijn eigen topografie. Mijn ouders
hadden geen geld voor vakanties,
althans niet toen ik jong was. Een
fietstocht toen ik een jaar of twaalf was,
met mijn broer naar IJmuiden heen en
40 2014 nummer 5
