Tegenvaller
Hoewel Mayer-Schönberger zijn best
doet om uit te leggen waarom we niet
meer vergeten, waarom vergeten wel
belangrijk is en welke strategieën
mogelijk zouden zijn om dit weer te
realiseren, valt het boek toch tegen.
Dat heeft twee redenen.
zouden krijgen en besloot haar daarom
geen diploma te geven.
De andere waargebeurde casus gaat
over Andrew Feldmar, een Canadese
psychotherapeut die de VS niet meer in
mag. Toen hij in 2006 aan de Canadees-
Amerikaanse grens werd aangehouden,
googlede een overijverige douane
beambte zijn naam. Een van de eerste
zoekresultaten was een artikel uit 2001
over het gebruik van LSD door Feldmar.
Hierop werd hij als drugsgebruiker
geregistreerd en mocht hij de VS niet
meer in. (Ironisch genoeg staat het
bewuste artikel nu trouwens niet op de
eerste tien pagina's met zoekresultaten.)
Uiteraard is het absurd dat Snyder geen
onderwijsbevoegdheid krijgt en dat
Feldmar de VS niet meer in mag, maar
een uiterste houdbaarheidsdatum zou
dit toch niet hebben voorkomen? Het is
namelijk zeer de vraag hoe lang de
Piraten-foto op MySpace gestaan heeft,
voordat de schoolleiding deze zag. Een
houdbaarheidsdatum van één dag kan
Een deel van de literaire erfenis van Ida Gerhardt (foto Ingmar Koch, 1998).
Als oplossing voor dit probleem stelt hij
in Delete voor om aan alle digitale
informatie bij opslag een uiterste
houdbaarheidsdatum toe te kennen.
Na die datum zou de informatie (bij
voorkeur automatisch) vernietigd
moeten worden. Een beetje zoals we
tegenwoordig ook over archiefstukken
nadenken: bij de creatie van een
archiefstuk zou al vastgesteld moeten
worden wanneer het vernietigd moet
worden.
Hoe zou dat dan in zijn werk gaan? Nou,
bijvoorbeeld zo:
Suppose somebody takes a picture of
you. If seen as an information
transaction, the expiration date for such
a picture ought to be set jointly between
the picture taker and yourself. Rather
than haggling over it in person, the
negotiations over expiration dates could
be done electronically. Each digital
camera could have a built-in process to
select expiration dates (perhaps through
an easy preset). Before taking a picture,
the camera sends out a picture request'.
Imagine further that we carry with us
small 'permission devices' (the size of
key rings) that when receiving such a
picture request respond with the owners
preferred expiration date. When the
picture is taken it is stored with the
shortest of all expiration dates received"
(Delete, p. 188).
Dit soort onderhandelingen moet je dus
iedere keer (al dan niet persoonlijk)
voeren met iedereen waarmee je
informatie deelt. Dat lijkt me niet erg
realistisch.
De eerste is dat hij zijn boek heeft
opgehangen aan drie praktijkgevallen,
twee waargebeurd en één fictief, die
niets te maken hebben met zijn
voorgestelde oplossing. Het boek begint
met het relaas van Stacy Snyder, die
geen onderwijsbevoegdheid krijgt
omdat ze op haar MySpace-pagina een
foto van zichzelf heeft gezet met als
onderschrift "Drunken Pirate". De school
vond dit geen goed voorbeeld voor de
kinderen die eventueel les van haar
al genoeg zijn
En Feldmar publiceerde zijn artikel
vrijwillig in een wetenschappelijk
tijdschrift (dat later integraal online
verscheen). Het idee daar achter is juist
dat zoveel mogelijk mensen het nu en
in de toekomst kunnen lezen. Hoe
schokkend en triest deze voorbeelden
dus ook zijn, ze worden niet 'opgelost'
door houdbaarheidsdata.
Het derde voorbeeld is een fictief geval,
waarbij ene Jane na een paar jaar een
oude vriend weer eens tegenkomt. Na
enig heen en weer mailen, besluiten ze
samen wat te gaan eten. Jane wil
voorstellen om af te spreken in het
restaurant waar ze jaren geleden al eens
gegeten hebben. Ze bladert door haar
oude e-mails in haar mailbox om de
naam van het restaurant te achterhalen,
en leest zo ook weer dat ze een paar
jaar geleden slaande ruzie met elkaar
hebben gehad. Dat was ze helemaal
vergeten, maar nu ze het weer heeft
gelezen, twijfelt ze over haar afspraak.
nummer 10 2012 35
