"Ik las het prachtige boek van Robert
Putnam Making Democracy Work (1993)
en toen was ik verkocht. Hoe kwam de
'democratie' op gang in een stedelijke
samenleving vier, vijf eeuwen geleden?
Hadden mensen wat te vertellen en hoe
probeerden burgers invloed uit te
oefenen? En niet te vergeten al die
anderen, want veelal behoorde de burger
tot de minderheid. In een stad woonden
veel vreemdelingen en inwoners die niet
in het bezit waren van het burgerrecht.
Wat was de rol van sociale instellingen,
de ambachtsgilden, de kerk, kortom de
middengroepen? Deelde een
regentenkliek de lakens uit of hadden
een gereformeerde diaken, een
schoenmaker of een lintwerkersbaas nog
iets in de melk te brokken?"
"Geschiedenis laat toch altijd weer zien
dat we niet de eersten zijn. De
geschiedenis begon niet toen jij in de
wieg lag. Het hoort je bescheidener te
maken over je rol in het nu."
"Je moet elkaar de ruimte gunnen en het
erover eens worden dat de gekozen weg
een goede is. We hebben afspraken
gemaakt over wat Ina deed en wat ik
deed, zonder het gevoel te krijgen dat
alleen Ina voor het huishouden en de
opvoeding opdraaide. Pretparken zaten
er niet in, maar wel de ouderwetse
speeltuin in Nederhemert, bij ons om de
hoek. Mijn dochters Eva en Judith weten
wie ik ben, en het is ook mooi
meegenomen dat ik weet wie zij zijn.
Als je iets naast je werk doet, moet je
prioriteiten stellen. Een dissertatie schrijf
je veelal alleen. Je maakt alleen een reis,
doch ik heb deze vrijwel nooit als een
eenzaam avontuur ervaren. Er was altijd
water en brood voor onderweg."
"Daarmee bedoel ik de stimulerende
gesprekken met anderen. Zelden
wanhoopte ik of de eindstreep wel
gehaald zou worden. Van het begin tot
het eind fascineerde mij het onderwerp.
Mijn promotor was Maarten Prak, net als
Van Deursen een archiefman die mij
geweldig stimuleerde. De bezoeken aan
Maarten begonnen altijd hetzelfde: hij
begon met uitgebreid complimenteren
en bedacht vervolgens: 'o ja er is nog wel
iets wat ik moet zeggen' en dan kwam er
een waslijst(je) met puntjes waar ik toch
eens naar moest kijken. Omgekeerd kon
ik hem ook wel eens de waarheid
zeggen."
een eind aan komen en de circa 20 leden
van het Genootschap doen hun best om
een dagdeel te rapen. Er zijn ook leden in
Doetinchem, Utrecht [onder andere
Maarten Prak, FT] en Amsterdam. Ik heb
er een hekel aan als mensen 'het hep
toch geen zin' zeggen. Blijf dan in je bed.
Wij leden hopen dat iedereen die zijn
huis of werkadres verlaat, even verder
kijkt dan zijn neus lang is en de troep die
hij ziet opraapt."
"Ja, naast dat ik ampikkelateur ben,
zit ik in een paar besturen. Ik noem
'Stichting Mikwe, een Joodse erfenis'
(www.mikwe.org). Wij willen niet alleen
vertellen over de geschiedenis van de
verdwenen Joodse gemeenschap in
Zaltbommel en omgeving, maar zijn ook
volop bezig om mensen te enthousiasmeren
voor het project 'Stolpersteine', steentjes
van messing in het trottoir voor de huizen
van omgebrachte Joodse medeburgers.
Stolpersteine zijn struikelstenen: je moet
je met je hart en hoofd bukken om ze te
kunnen lezen."
"Verder ga ik me beter inzetten voor de
leesclub 'Door Leeslust Saam Verbonden',
waar ik al heel lang lid van ben. Ik ga
meer wandelen in de natuur met Ina,
mijn vrouw. En het bloed kruipt... Ik heb
nog wat onderwerpen die ik wil
uitzoeken, dus zal ik nog wel eens in de
bronnen duiken en een artikeltje
schrijven."
Noten
EUifliiv
bwittm dn kirfi]
Promotie aan de Universiteit Utrecht in 2007.
advies, maar proberen het historische
beeld zo compleet mogelijk te maken."
Je promoveerde in 2007 af op 'Burgers,
broeders en bazen. Het maatschappelijk
middenveld van 's-Hertogenbosch in de
zeventiende en achttiende eeuw'. Hoe
ben je op dat onderwerp gekomen?3
Je hebt je studie geschiedenis en je
promotieonderzoek in al die jaren
steeds gecombineerd met een baan en
een gezin. Hoe heb je dat aangepakt?
Dat klinkt als een goed gereformeerde
zin met een diepere betekenis. Hoe
bedoel je dat precies?
Op je LinkedIn-pagina prijkt een nogal
ongebruikelijke nevenfunctie:
Management Director en Chief
executive bij het Genootschap van
Ongediplomeerde en Onbezoldigde
Ampikkelateurs.
"Ja, dat Genootschap is door mij
opgericht. Als je niet wilde leren, en dat
wilde ik vroeger niet, kon je altijd nog
ampikkelateur worden, werd er gezegd.
Dat is een belangrijk beroep want een
ampikkelateur ruimt namelijk rotzooi op.
Net als overal ligt Zaltbommel bezaaid
met plastic flesjes en blikjes. Daar moet
Per 1 juli 2012 ga je het stadsarchief
verlaten. Heb je al plannen voor
daarna?
1 A. Vos e.a. (red.), Geschiedenis van
een Brabantse stad. s-Hertogenbosch
1629-1990 (Zwolle/'s-Hertogenbosch
1997).
2 P. Kuijer, s-HertogenboschStad in
het Hertogdom Brabant ca. 1185-1629
(Zwolle/'s-Hertogenbosch 2000).
3 A. Vos, Burgers, broeders en bazen.
Het maatschappelijk middenveld van
s-Hertogenbosch in de zeventiende en
achttiende eeuw (Hilversum 2007).
Floortje Tuinstra redacteur
Archievenblad en vakspecialist Acquisitie
en Inventarisatie bij Het Utrechts Archief.
nummer 6 2012 45
