"Vroeger ging een aantal van mijn
studenten nog naar de Archiefschool,
maar na de overgang naar de
Universiteit van Amsterdam is die
vervolgstap minder vanzelfsprekend.
We moeten als archivarissen de mensen
op onze studiezaal wel kunnen blijven
helpen. Sommige onderzoekers hebben
weleens last van 'wishful lezen', dat
moeten we toch kunnen corrigeren?
Dat zie ik als een meerwaarde van
archivarissen, je moet de inhoud van
je depot zelf ook aankunnen."
"Ooit heb ik inderdaad meegedaan aan
Per Seconde Wijzer. Mijn zwagers
hadden me al tijdenlang gepest; ze
bleven zeggen dat meedoen echt iets
voor mij zou zijn en om daar vanaf te
zijn meldde ik me aan. Tot mijn eigen
verbazing werd ik geselecteerd. Naast
kennis van de geschiedenis was het
"Van mijn keuze voor de kinderen heb ik
geen spijt, al heeft dat misschien wel
invloed gehad op mijn carrière in het
archiefwezen. Ik vind het mooi zoals het
is en ben tevreden met de combinatie
gezin-archivarisschap-lesgeven. Ik
probeer geen vakidioot te zijn. Ik leid
dan wel een leven in het teken van de
historie, andere dingen zijn toch echt
belangrijker. Na mijn pensioen, dat
duurt nog een aantal jaren, ga ik bij tijd
van leven misschien nog promoveren op
de officiaal van Utrecht, het materiaal
ligt er. Stilzitten kan ik niet."
Zijn er verschillen tussen de studenten
vroeger en nu?
"Lesgeven doe ik nog steeds graag. De
studenten die ik heb, zijn gemotiveerd
en geïnteresseerd. Het is een bepaalde
groep die onderzoek doen echt als doel
heeft. Paleografie is tegenwoordig een
keuzevak en dat vind ik wel jammer. Ik
maak me zorgen over het feit dat je nu
kunt afstuderen in de geschiedenis
zonder ooit een archiefstuk te hebben
gezien. Een grote groep studenten
gebruikt alleen secundaire bronnen of
literatuur, ze missen de kennismaking
met de primaire bronnen. En voor het
archief geldt: onbekend maakt
onbemind. Studenten gaan meestal niet
uit zichzelf naar een archief. Sommige
docenten zouden dat meer kunnen
stimuleren, maar denken zelf ook al
gauw dat archiefonderzoek lastig is, veel
tijd kost en dat die oude teksten zo
moeilijk te lezen zijn."
"Het is een heikel punt: een steeds
grotere groep gebruikt alleen de
bronnen die op internet te vinden zijn
en laat de rest links liggen. Zo vissen
veel onderzoekers steeds in dezelfde
vijver. En ik maak me ook wel zorgen
over wat er gebeurt als de mastodonten
van mijn generatie straks verdwenen
zijn, wie leest dan nog de oude hand
schriften, wie begrijpt nog een Latijnse
tekst?"
Je deed mee aan de quiz 'Per Seconde
Wijzer'. Hoe kwam je daarin terecht?
Carla de Glopper bij haar werkplek, Raadhuis de Paauw in Wassenaar
belangrijkste criterium of je inzicht had
in je eigen kennis: hoeveel heb ik goed
en hoeveel heb ik waarschijnlijk fout?
Ik was vreselijk zenuwachtig, het was
erger dan het archiefexamen. Ik heb
gespeeld tot en met de derde ronde.
Voor de vierde ronde, de superronde,
had ik te weinig jokers over. Het aardige
is dat ik daarna nog jarenlang quiz-
vragen heb gemaakt. Het contact met
presentator Kees Driehuis vond ik heel
leuk. Een ervaring van eens maar niet
weer, ik hoef niet zo nodig in de
schijnwerpers."
Wat doe je naast je werk?
"Echte hobby's buiten mijn werk heb ik
eigenlijk niet. In mijn vrije tijd geniet ik
van ons gezin, ons kleinkind, onze
vrienden. Voor het onderhouden van
alle sociale contacten neem ik graag de
tijd. Lekker eten samen en af en toe een
stedentrip. Onlangs volgde ik een cursus
Italiaans; ik kan me nu redelijk redden in
die taal en daar wil ik later wellicht
meer mee doen."
Tot slot: terugblikken en vooruitkijken.
Ineke van den Broek redacteur
Archievenblad.
Betbetovergrootvader Adrianus Jacobus
Zuijderland (1810-1897). Hij werd als
"weesman" geportretteerd door Vincent van
Gogh. Archiefonderzoek naar aanleiding van
het nummer op zijn arm bracht zijn identiteit
aan het licht. Het origineel berust in het
Worcester Art Museum in de VS.
nummer 10 2011 53
