Burgerlijke stand
Carla de Glopper-Zuijderland
Naam:
Geboren:
Den Helder, 6 mei 1955
Burgerlijke staat:
gehuwd, twee dochters, een zoon
en een kleindochter
studie geschiedenis aan de
Universiteit Utrecht (1973-1978),
Rijksarchiefschool (1978-1979)
Werk:
hoofd externe dienstverlening van
het rijksarchief in Noord-Brabant
(1979-1982), docent paleografie
c.a. aan de Universiteit Utrecht
(1981-nu), archivaris van
Oegstgeest (1989), examinator
archiefschool (1992-2000),
gemeentearchivaris van
Wassenaar (1999-nu)
het ministerie geweest om mijn zaak te
bepleiten, maar het was 1981 en men
was niet te vermurwen: een afdelings
hoofd diende voltijds te werken of
anders niet. Ik was dus genoodzaakt
ontslag te nemen. Gelukkig had ik nog
mijn andere werk; ik was eerder dat jaar
Kees Dekker opgevolgd als docent
paleografie bij de Universiteit Utrecht.
Om die baan te kunnen vervullen werd
ik door de Rijksarchiefdienst eerst
tijdelijk uitgeleend aan de universiteit.
Na mijn ontslag kwam ik in dienst met
een baan voor een dag per week, en die
vervul ik tot op heden met veel plezier."
"Indertijd, met drie kinderen in vier jaar,
wilde ik ook niet voltijds werken. Toen
Student aan de Rijksarchiefschool, jaargang 1978-1979. Staand vinr: docent W.J. Meeuwissen, Menno
Polak, Piet den Otter, Peter Zweegers, docent Ed Harenberg, Sjoerdje Lodewijk Hovy. Zittend vinr:
Harold Wessels, Ad Knotter, Noor Erkelens, Willem Goelema, Florence Koorn en Carla de Glopper.
Kees Dekker feliciteert Carla bij haar doctoraal
examen in 1978.
de jongste twee jaar oud was, ben ik
weer om me heen gaan kijken naar
meer uren. Zo werd ik freelance
archivaris. Ik ben begonnen met het
ordenen en beschrijven van het
oud-archief van mijn woonplaats
Oegstgeest, nadat de historische
vereniging daar bij het gemeentebestuur
had geklaagd over de staat van dat
archief. Na een aantal jaren freelancen
werd ik daar benoemd tot archivaris
voor tien uur in de week. Naarmate de
kinderen groter werden, ben ik steeds
meer uren gaan werken. Na Oegstgeest
kwam Wassenaar erbij. Eerst als
vervanger maar in 1999 vast, voor
achttien uur per week. Sindsdien heb ik
drie deeltijdbanen, bij drie verschillende
werkgevers. Dan moet je wel strikt zijn in
wat je doet: als ik ergens ben, doe ik
niets voor mijn andere werkgevers. Ik
ben in de jaren tachtig ook nog even
docent specialisatie middeleeuwen
geweest aan de archiefschool, en in de
jaren negentig was ik examinator. Verder
heb ik in die jaren hier en daar cursussen
gegeven en een paleografische atlas en
een boekje over chronologie gemaakt
voor het CBG."
Wat boeit jou in het vak van
gemeentearchivaris?
"Het leuke van deze eenmanspost, in
Oegstgeest ben ik alleen en in
Wassenaar heb ik een archief-assistent,
is dat ik letterlijk alles zelf doe. Van het
ontvangen van de bezoekers tot de
contacten met het gemeentebestuur.
Ik maak beleid, inventariseer, geef
cursussen en presentaties, doe de
inspectie en maak de fotokopieën.
De 10.000 foto's op onze beeldbank heb
ik ook zelf gescand, tussen de bedrijven
door."
"Ik waardeer vooral de contacten met
de bezoekers, de mensen die komen
met hun vragen. Ik voel me makelaar
tussen het historische materiaal en de
bezoekers, vanuit mijn kennis van de
geschiedenis en de inhoud van mijn
depots. De vraag van de onderzoeker
wordt mijn vraag en ik probeer hem of
haar zo goed mogelijk verder te helpen,
ze op ideeën te brengen. Ik hoorde van
een bezoeker eens dat hij zich in een
studiezaal van een groot archief niet erg
prettig voelde, de studiezaalmedewerker
daar gaf hem het gevoel dat hij een oen
was met al zijn vragen, maar in mijn
studiezaal had hij daar totaal geen last
van. Mijn klantvriendelijkheid gaat ver.
Ik had eens een bezoeker uit Maastricht
die 's ochtends in Oegstgeest onderzoek
kwam doen. Hij kreeg zijn werk die
ochtend niet af en zat daar wel mee. 's
Middags is de studiezaal in Oegstgeest
namelijk niet open. Ik heb toen
aangeboden om de stukken voor hem
mee te nemen naar Wassenaar, zodat hij
daar in de studiezaal rustig verder kon
werken en niet nog eens de reis hoefde
te ondernemen. Die man was blij, dat
begrijp je."
"Het archief 'verkopen' doe ik ook heel
graag. De bibliotheek hier in Wassenaar
heeft een mooie bioscoopzaal en daar
geef ik graag presentaties met oude
foto's, of aan de hand van een paar
interessante oude stukken. Als eenpitter
ben ik het geheugen van de gemeente:
riekt iets naar historie, dan komen ze al
snel bij mij uit. Jammer, als de
ambtenaren daar soms niet aan denken
en dan informatie geven die historisch
niet klopt."
52
2011 nummer 10
