Maar hij had mij niet nodig, zei hij.
Daar, in Moissac, ontmoette ik haar die
in 1975 mijn echtgenote zou worden:
Ghislaine. We woonden in een
boerderijtje op een groot stuk grond,
prachtig ingekapseld tussen de bomen,
dat ik had gekocht voor 15.000 francs
van toen! En waar ik in 1973 van de
gelegenheid gebruik maakte om te
stoppen met roken."
"Een roeping is iets dat je blijft achter
volgen. In de beginjaren '70 informeerde
ik al in Toulouse naar de mogelijkheden
om Hebreeuws te leren en verder te
studeren. En ik was de vaste organist
in Castelsarrasin, het dorp ernaast.
Ik begon te publiceren over de
Romaanse monumenten waar Moissac
wereldberoemd om is, de kruisgang
met 76 kapitelen en het gebeeld
houwde portaal. Ik wist toen nog niet
dat het een levenswerk zou worden.
Na enkele jaren journalistiek werd het
me duidelijk dat dit het eindpunt van
mijn carrière zou worden, en dus ben
ik me verder gaan oriënteren. Ik heb
altijd geroepen dat iedereen om de tien
jaar eigenlijk iets anders zou moeten
gaan doen om de uitdaging erin te
houden. Mijn vader suggereerde toen
een terugkeer naar Nederland en een
baan in het archiefwezen. En zo vond in
augustus 1979 de terugkeer plaats
en begon ik aan de opleiding van de
Archiefschool, toen in Utrecht onder
leiding van Jos Wieland. Het was de tijd
dat de studenten die nog geen baan
hadden, eruit werden gepikt en geronseld
voor de Rijksarchiefdienst. Ik mocht
kiezen tussen de Rijksarchieven van
Groningen, Den Haag en Maastricht.
Dat was natuurlijk doorgestoken kaart,
want ze konden op hun klompen
aanvoelen dat ik Maastricht zou kiezen.
Het werd dus het Rijksarchief in Limburg
waar ik op 1 september 1980 begon."
"Ondertussen was in 1979 onze dochter
Marieke geboren. In 1982 volgde de
tweede, Anne. Wij hebben ze altijd vrij
opgevoed, niet zo streng als wij zelf zijn
opgegroeid. Maar wel met grenzen en
met normen en waarden. Onze dochters
komen nog altijd bij ons thuis, dus de
opvoeding zal niet al te slecht zijn geweest."
Hoe is je loopbaan verder verlopen?
"Op het Rijksarchief in Limburg werd
ik geplaatst bij de afdeling Inventarisatie.
Ik heb in de 30 jaar van mijn archief
carrière verschillende archieven
geïnventariseerd. Daarnaast heb ik veel
gedaan aan publieksgerichte activiteiten
en aan publicaties. In 1984 behaalde
ik tussendoor nog het diploma kaart
en atlasbeheer, en in 1997 het diploma
'hoger archiefambtenaar', toen
'Archivistiek A' geheten.
Een bijzondere voorliefde had ik voor
genealogie. Allereerst natuurlijk omdat
ik wilde weten of onze familienaam
misschien ook uit Frankrijk kwam. Verder
En toen?
"Mijn vader stelde mij voor in Nijmegen
theologie te gaan studeren. Had ik dat
gedaan dan was ik nu hoogleraar aan de
Radboud. Maar ik wilde naar Frankrijk
terug. Ik heb toen een tijd gewerkt bij
mijn drukkerij in Moissac, en bij een
vriend die een renaissancekasteeltje had
gekocht, totdat ik een baan kreeg als
regionaal correspondent bij de regionale
krant La Dépêche du Midi. Bijna tien jaar
heb ik voor deze krant gewerkt. Ik heb
er geleerd een artikel op tijd in te
leveren. Ondertussen had ik mij nog
eens aangemeld bij de bisschop van
Montauban om priester te worden.
Toen was de roeping natuurlijk voorbij?
Onwennig in rokkostuum, maar de bul stevig in handen, na de promotie op 26 april 1995 aan de
(toen nog Katholieke) Universiteit van Nijmegen op een proefschrift over de abdij Moissac.
Vertel eens over je vrouw en kinderen.
nummer 1 2011 51
