"Eigenlijk zouden
archivarissen, zodra een
diploma behaald is,
moeten beginnen aan
een nieuwe studie..."
In gesprek met Régis de la Haye
Hij begon zijn carrière in een chemische fabriek in Lyon, volgde
lange tijd zijn roeping tot priester, maar belandde via de Archief-
school uiteindelijk toch in het archiefwezen. Een dienstverlenende
instelling kenmerkt hem, evenals een enorme drive en een zucht
naar kennis. Inmiddels heeft Régis de la Haye de pensioen
gerechtigde leeftijd bereikt, maar dat maakt weinig verschil:
"Alles gaat gewoon door."
Burgerlijke Stand
Régis de la Haye, drukker dan ooit. Foto uit 2006
(foto's part. coll.).
Fransien Smeets
In wal voor een soort gezin groeide je
op? Met hoeveel kinderen en welke
plaats nom je tussen hen in?
"Ik was de oudste van een hecht, degelijk
en katholiek gezin van zeven kinderen.
Mijn ouders zijn pas tegen hun dertigste
getrouwd anders waren het er 16
geweest, zoals bij mijn grootvader
in Klimmen."
Waar ben je geboren?
"Ik ben geboren in Kerkrade, toen de
oorlog nog niet voorbij was. Mijn oud-oom
Paul van Loo vertelde mij dat steeds als
er luchtalarm was, hij mij onder de arm
nam wanneer iedereen naar de schuil
kelders vluchtte, en ik dan van angst
acuut in de luiers poepte. Er kwamen
toen nog iedere dag hele hordes
bommenwerpers over naar Duitsland.
Ik heb er een hekel aan sirenes aan
overgehouden. Mijn ouders woonden in
de Richerstraat, dicht bij Rolduc. Daar
heb ik als jongetje van anderhalf leren
lopen. Nu doceer ik er kerkgeschiedenis."
Wat deden je vader en moeder in het
dagelijks leven?
"Ik ben nog uit de tijd dat moeders
thuisbleven. Maar mijn moeder speelde
wel piano en schilderde. Haar familie,
Koene, heeft een goede artistieke
inslag, met architecten, generaties
schilders, een zoeaaf die in Italië is
blijven hangen aan de rokken van een
plaatselijke schone, en in de negentiende
eeuw warempel een kalligraaf. Als wij
naar bed gingen, speelde mijn moeder
altijd nocturnes van Chopin. Mijn vader
was Albert Delahaye, voor sommigen de
beroemde, voor anderen de beruchte
adjunct-gemeentearchivaris van Nijmegen
van 1946 tot 1957. De man die Karel de
Grote uit Nijmegen durfde los te wrikken.
Van hem heb ik veel geleerd:
wetenschappelijke nieuwsgierigheid, een
onverwoestbare ad fontes mentaliteit,
en een hekel (om niet meer te zeggen)
aan autoriteiten. Ik ben dus, net als Obelix,
als kind in het archiefwezen gevallen."
Hoe kun je jullie gezin typeren?
"Het was een klassiek katholiek gezin,
met tucht en saamhorigheid. 's Avonds
de rozenkrans, en voor mij - alsof het de
gewoonste zaak van de wereld was -
nummer 1 2011 47
