Snschedé
Vliegen was zijn lust en zijn leven, edoch hielden de hoge kosten en lange wachttijden
om eindelijk weer een solovlucht te kunnen maken hem tot slot aan de grond!" Adrie in
zijn favoriete jachtvliegtuig van een vriend, een Messerschmitt Bf-109G-6 uit 1944. Foto
gemaakt in 1997.
eens te meer duidelijk hoe bescheiden
de rol is die wij spelen en dat de invloed
die wij denken uit te oefenen maar zeer
relatief is. Ook hier is overigens respect
voor iemands beslissing op zijn plaats."
Leiden je onderzoeken ook tot publicaties?
"Dat is niet mijn eerste doel. Nieuwsgie
righeid is wat mij drijft en publiceren is
niet mijn drijfveer, maar ik vind het wel
aardig om anderen deelgenoot te maken
van datgene dat ik onderzocht heb. Je
stimuleert daarmede ook anderen tot on
derzoek, het stellen van kritische vragen,
tot discussie: prachtig! Ik schrijf daarom
relatief veel voor allerlei culturele organen,
houd lezingen en geef cursussen over de
meest uiteenlopende onderwerpen. Het
geeft een goed gevoel de ingebrachte
ideeën door en bij anderen verder te zien
ontwikkelen en dus 'eigen' gemaakt te
zien worden. Momenteel ben ik in een
vergevorderd stadium van een uitgebreide
studie naar de luchtvaarthistorie in het
Euregio-gebied. Die gaat specifiek over
het gebruik van vergeldingswapens tijdens
de laatste oorlog. Daarnaast werk ik nog
een aantal items uit voor digitale beschik
baarstelling. Ik vind het erg belangrijk
onderzoek bij alle mogelijke instituten én
bij individuen te stimuleren, op basis van
ons aller geheugen: het archief."
Inhakend op die eerder genoemde samen
werking, komt er nog een Historisch
Centrum Twente?
"Vooralsnog zie ik dat het vooral bij
allerlei vormen van samenwerking zal
blijven. Over fysieke samenvoeging van
collecties, publieks- en depotruimten in
een regio als de onze zie ik niet als direct
noodzakelijk. Het is, zeker in Twente,
belangrijk dat er niets 'over de hoofden
heen' geregeld wordt. Dat werkt hier
gewoonweg niet. De betrokkenheid
met de lokale en regionale geschiede
nis is vrijwel nergens zo groot als hier,
maar wel op basis van eigenwaarde.
Dus mede daarom zeg ik: respecteer
elkaar, werk goed en systematisch samen
en laat zien wat de meerwaarde daarvan
is. De daaruit voortvloeiende, nog grotere
samenhorigheid kan mijns inziens op den
duur alleen maar leiden tot een prachtig,
al dan niet onder dezelfde vlag opererend
samenwerkingsverband. Met als uitgangs
punt: een nog betere dienstverlening aan
de klant."
Hoe zie jij de toekomst van het archief
wezen?
"Ik denk dat het in de toekomst wellicht
nog meer dan voorheen zal gaan over
betrouwbaarheid van informatiestromen,
ofwel volledigheid en authenticiteit en
het daarop afrekenen van organisaties.
In het onderhavige geval: de overheid.
Als archiefwezen vervullen wij daarin
een cruciale, unieke rol bij zowel het
stellen van voorwaarden daartoe, het
houden van toezicht op de uitvoering
en het op evenwichtige wijze beschik
baar krijgen en stellen van het door ons
beheerde eenmalige unieke erfgoed,
de primaire bronnen. Wat dat betreft is
de continuïteit van het archief als geen
andere organisatie gewaarborgd, mits
echter diezelfde samenleving zich kritisch
wil blijven opstellen in het democratisch
maatschappelijke gebeuren en daaruit
ook de financiële en organisatorische
consequenties wil blijven aanvaarden.
Ik ben ervan overtuigd dat de daarin ver
disconteerde burgerparticipatie 'mondiger'
zal moeten zijn en worden, en juich dat
met name ook onze 'medelanders' alleen
maar toe. Archieven zijn en blijven, mits
gekoesterd, de onvolprezen goudmijnen
van de samenleving waarin voor elk wat
wils valt te ontdekken. Prachtig toch?"
Ton Dijksterhuis coördinator Digitale
Dienstverlening, Stadsarchief en Athenaeum-
bibliotheek Deventer.
Een van de vele ansichtkaarten uit de beeldcollectie van het Gemeentearchief Enschede.
nummer 3 2010 49
