Burgerlijke stand
Adriaan Martin Roding,
ofwel: Adrie
:\;r\
Naam:
Geboren:
12 januari 1953 te Losser
Burgerlijke staat:
Gehuwd met Marijke Schat,
drie kinderen: Roger (11),
Nicky (14) en Floris (16)
Studie:
Mulo, MTS, HAVO, Pedagogische
Academie, Lerarenopleiding,
Fysische en Sociale geografie
(Rijksuniversiteit Utrecht), SOD I,
II en VVA-opleidingen, Middelbaar
Archiefambtenaar (Rijksarchief-
school Den Haag).
Werk:
1976 Onderwijzer GLO
1976/1977 Leraar voortgezet
onderwijs (Aardrijkskunde,
Geschiedenis, Engels en Duits)
1978 Medewerker dynamisch/
semistatisch archief
1981/1982 Invalkracht
Bestuursschool
1988 Eerste medewerker
Gemeentearchief Enschede
1992 Gemeentearchivaris
Enschede
Hobby's:
Luchtvaartarcheologie
Archiefonderzoek (met als doel
publiceren en lesgeven)
Restaureren
Kanoën, moutainbiken en werken
in de natuur
wel eens als onrust wordt bestempeld,
zeker wanneer je omgeving ontspanning
nogal eens verwart met absolute rust!
Maar juist door bezig te zijn - bijvoor
beeld door allerlei mensen te ontmoeten
en te horen over hun levenswijze, erva
ringen of cultuur - ervaar ik zo'n vakantie
als (ont)spannend. Zo beschouw ik
markten bijvoorbeeld als prachtige mini-
maatschappijtjes van een land. Het erva
ren van de gewone mens in zijn of haar
woon- en werkomgeving, kennismaken
met gewoonten, cultuur en denkwijzen
(ook over ons!), acht ik zeer bijzonder
en nog meer verrijkend dan het lezen
van een boek (wat ik overigens ook erg
graag doe).
Het geeft mij een bijzonder, rijk gevoel
en je zult mij dan ook niet snel aan
het strand zien liggen of naar een land
zien gaan waarvan ik de taal, dus de
cultuur, niet begrijp of niet voldoende
kan ervaren. Ik ervaar het bovendien
niet zozeer als een verrijking van je
kennis, maar bovenal als een vergroting
van mijn 'denkraam'. Dat wil zeggen:
op basis van mijn ervaringen genu
anceerder en creatiever met mezelf
en mijn omgeving omgaan! Daarom
heb ik al vanaf mij zestiende, meestal
alleen, ieder jaar trektochten gehou
den. Op de fiets reisde ik door Ierland,
Engeland en Noorwegen, maar ook
naar Duitsland - inclusief de toenmalige
DDR - en Frankrijk. Daarnaast heb ik
voor mijn luchtvaarthobby in nog veel
meer landen de meest uiteenlopende
archieven 'uitgespit' en betrokkenen
naar hun ervaringen gevraagd. Het mag
duidelijk zijn dat deze activiteiten, naast
ontspanning, een schat aan ervaringen
hebben opgeleverd. Dat komt ook van
pas bij het bedienen van je klanten als
archiefinstelling."
Wat vind je mooi aan het archief vak?
"Wat ik graag met mensen wil delen, is
de rijkdom dat het archief aan gegevens
bevat. Een unieke inspiratiebron dat niet
alleen het verleden, maar vooral ook het
heden leert begrijpen en wellicht ook
de toekomst beter leert voorzien. Het
archief is toch een soort ankerpunt: het
zorgt voor een basis en een stuk conti
nuïteit. Dat is niet alleen van belang in
een bestuurlijke omgeving, maar vooral
ook voor de samenleving als geheel, met
de mens als centrale actor. Daarom wil
ik ook graag dat bezoekers zich bij ons
thuisvoelen. Dat zie je ook in de inrich
ting van onze studiezaal aan het gebruik
van warme, opvallende kleuren met een
verrassingseffect. Naar de samenleving
presenteren wij ons, in woord en daad,
graag als vraagbaak, bemiddelaar en
promotor. We brengen zo goed mogelijk
groepen geïnteresseerden en belangheb
benden bij elkaar. Samenwerking is daar
bij het toverwoord. Niet alleen omdat
wij ons onderdeel achten van een groter
geheel waaraan wij ons steentje dienen
bij te dragen, maar zeker ook omdat we
zelf hulp willen ontvangen. Van ons mag
echter worden verwacht ons steentje bij
te dragen in de samenleving."
Wat zie je als successen in je archief
carrière?
"Naast een betere verankering van het
archief in zowel de eigen organisatie als
vooral ook daarbuiten, acht ik de status
die wij in de afgelopen twintig jaar
binnen de Enschedese samenleving en
daarbuiten hebben weten te verwerven
als een groot succes. De mensen weten
ons te vinden en laten zien trots te zijn
op hun ook hier bewaarde erfgoed. Die
betrokkenheid blijkt onder andere uit onze
grote groep vrijwilligers (35). Dagelijks
zetten zij hun beste beentje voor om ons,
en daarmee dus de Enschedese gemeen
schap, belangeloos met hun inzet te sup-
porten. Ik ben erg trots op deze mensen
en op het feit dat ik zelf daarmee ook een
heel klein steentje aan onze gezamenlijke
rol voor de Enschedese gemeenschap kan
bijdragen."
En wat zie je als een dieptepunt?
"Het verlies van mijn plaatsvervanger en
trouwe medewerker twee jaar geleden
heeft mij heel diep geraakt. Het maakt
"Modelbouw 'pur song': onze oudste
zoon Floris en zijn posgeboren zusje Nicky
in hun in een vloog von vaderlijk enthou
siasme door mij gemookte strondkor.
Anno 1996."
48 2010 nummer 3
