De Europese visie van een Eindhcense Limburger
In gesprek met Peer Boselie
burgerlijke stand
burgerlijke stand
Waar ben je geboren?
"Ik ben geboren in Eindhoven, in een
volkswijk in Klein Tongelre. Een schil
derswijk, zoals zo vaak bij volkswijken.
Een interessante plek, want ook deze
wijk hoorde tot de parochie St. Antonius-
Villapark! In deze parochie raakten rijk
en arm zich heel erg. De villa's van de
superrijken, maar ook de achterbuurt en
het woonwagenkamp - dat toen in de
volksmond nog 'schooierskamp' heette
- behoorden tot de parochie.
Onze familie - van oorsprong afkomstig
uit Frankrijk, nabij Millau - was van
oorsprong zeker niet arm. Ze bestond uit
kooplui en zilversmeden en is vooral in
de negentiende eeuw sterk verarmd.
Mijn vader, ooit op zijn veertiende
begonnen als sigarenmaker, was amb
tenaar bij de sociale dienst en zeer
actief in alles wat de zwakkere in de
samenleving betrof. Zo heeft hij onder
andere het jeugdwerk in de parochie na
de oorlog mee georganiseerd. Hij was
voorzitter van het Nederlands Katholiek
Vakverbond in Eindhoven, hoofdbe
stuurslid van de Katholieke Bond van
Overheidspersoneel en de eerste persoon
uit de arbeiderswijk die in het kerk
bestuur terecht
kwam. Tevens had
hij thuis op zondag
morgen na de mis
de spaarbank van de
Centrale Volksbank
en bemiddelde hij
voor de vrijlating
van kruimeldieven
uit de buurt. Vader
was zeer geliefd, 's
Avonds meestal aan
het vergaderen of
iets aan het regelen,
en daar hield hij
uiteindelijk een rid
derorde, een bronzen borstbeeld en een
dodelijk hartinfarct aan over.
'Ons' moeder was een stabiele factor.
Van oorsprong half Brabants, half
Rotterdams, streng maar rechtvaardig en
altijd aanwezig, al maakte mijn vader de
griesmeelpap iedere morgen, omdat hij
niet van klontjes hield. Ik droeg altijd
door mijn moeder zelfgemaakte kleren,
want met negen kinderen en vaak gasten
aan tafel was het geen vetpot. Televisie
kwam bijvoorbeeld pas in 1970, en een
auto toen ik het huis al uit was. Mijn
moeder bestelde bij de Wehkamp, keek
hoe het in elkaar zat en maakte het dan
zelf. Ze stierf, pas 59 jaar oud, tijdens de
cursus 'pensioen-in-zicht' van mijn vader.
Een dood voor in een roman... Alle kin
deren van mijn ouders zijn overigens ook
weer in de ambtenarij, sociale en creatieve
hoek terechtgekomen."
Hoe ben je in Sittard terechtgekomen?
"Via Heerlen. Zoals alle wat jongere
leerlingen van onze klas van de archief-
school - zoals Arthur
Mietus en Hettie Krol
- ben ik na de opleiding
als archivaris in 1979 gaan
studeren. De wat ouderen
- zoals Theo Thomassen,
Lau de Graaff en Jan
Kompagnie - begonnen
meteen met hun car
rière. Ik ging naar Heerlen,
naar de Hogeschool voor
Theologie en Pastoraat. Die
leek rustiger dan het regel
matig bezette en stakende
Tilburg. Dat was natuurlijk
achteraf niet zo. Heerlen
AZINIERES
ST beauzely
LACS ou LEVEZOU
was wel idyllisch gelegen boven op de
Molenberg in een aardbevingsbestendig
pand van Peutz en in een wonderschoon
park, maar onderhuids bleek er meer
aan de hand. Gijsen regeerde met harde
hand het bisdom en de Hogeschool was
een van de haarden van verzet. Ikzelf
was eerst heel matig, een middenfiguur,
neigde zelfs enigszins naar het gedachte
goed van Gijsen en had vage aspiraties
om priester te worden. Later schoof ik
meer op naar ietwat 'links van het mid
den'. Toen was de priesterroeping allang
vervangen door het roepen van mijn
vriendin. Zij werd al snel nadat we verke
ring kregen zwanger en ik ging toen werk
zoeken, want basisbeurzen bestonden
nog niet en er moest brood op de plank
komen. Net vóór de langdurige vacatu
restop werd ik op 1 april 1981 aangeno
men in Maastricht op het Rijksarchief
door Jos Wieland, die ik als directeur van
de archiefschool al kende. Hij vertelde
na het sollicitatiegesprek dat ik maar snel
naar huis moest gaan, omdat hij na zijn
gesprek in Maastricht thuiskwam in een
leeg huis en zijn vrouw aan het bevallen
was. Na thuiskomst bleek mijn vrouw
opgenomen te zijn in de vroedvrou
wenschool in Heerlen, de weeën waren
begonnen...
Ik ben in 1987, inmiddels was ik
hoofd studiezalen en inlichtingen aan
het Rijksarchief, overgestapt naar de
gemeente Sittard als plaatsvervangend
gemeentearchivaris. Daar ben ik in 1999
gemeentearchivaris geworden. In 2001
is er een grote en zeer lastige herindeling
geweest tussen Sittard, Geleen en Bom
en ben ik opnieuw tot gemeentearchi
varis benoemd. We zijn met het archief
naar Born gegaan, omdat daar nog
gegroeid kon worden. Het is een mooie
plek, maar wel wat extern gelegen. In
2006 zijn Schinnen, Beek en Stein met
Sittard-Geleen een dienstverleningsover
eenkomst aangegaan en werd het archief
een regioarchief. We zijn nu bezig met
de bouw van een nieuwe archiefbewaar
plaats in de kern van Sittard. Er zijn ver
gevorderde plannen voor een fusie met
de historische afdeling van museum Het
Domein in Sittard. Inmiddels werken we
al jaren met hen samen en ook steeds
meer met Biblionova, een fusie van 18
bibliotheken. Daarnaast is er een nauwe
en bijzondere samenwerking met de tien
tallen historische verenigingen in stad
en de streek die voorheen de Westelijke
Mijnstreek heette en nu op zoek is naar
een nieuwe identiteit. Dat is moeilijk,
want de identiteit is juist ontzettend
grensoverschrijdend, een mix van
Vlaams en Rijnlands tegelijk, met een
sausje van Nederland en Wallonië erbij.
Ik persoonlijk vind dit grensoverschrij
dende juist een sterke kracht die te wei
nig wordt uitgebuit! We hebben dan ook
als stadsarchief met historische instellin
gen en verenigingen over beide grenzen
heel goede contacten en zijn zetel van de
grensoverschrijdende 'Maasketen Jan van
Eyck'."
Je hebt verschillende hobby's. Vertel eens...
"Ik heb vele hobby's, teveel eigenlijk.
Doordat ik een ruime opvatting heb
van de inhoud van mijn werk en dat
met hobby vermeng - ik ben nogal
actief in stichtingen/verenigingen in de
Euregio - kom ik momenteel aan echt
duidelijke hobby's heel weinig toe. De
boeken en artikelen die ik schrijf heb
ben meestal zoveel mogelijk betrekking
op wat mensen direct raakt. Dat geldt
zowel voor de kerkhistorische werken
als voor andere publicaties, zoals de
boeken en artikelen van het afgelopen
halfjaar. Die gaan over de annexatie van
Duits gebied na de oorlog (het drost-
geleden lag. Door de hoeken wat in te
korten is een kruisvorm ontstaan, het
heeft een mooie vide met geweldig
zicht op de ingewikkelde dakconstruc
tie, een speksteenkachel bijna midden
in de kamer en een wat middeleeuws
aandoende raamindeling. De tuin, die
ik ook heb aangelegd en zelf onder
houd, Is omsloten met meidoorn- en
beukenhagen en er staan onder andere
moerbei, kweeperen en een oude
pruimensoort met de poëtische naam
jf
SSS;
ambt Tudderen) en over de geschiedenis
van de vroedvrouwenschool in Zuid-
Limburg. Proberen te schrijven vanuit
mensen is naar mijn idee belangrijker
dan schrijven vanuit instituten. Ik heb
geschilderd, onder andere iconen, en
aan houtsnijden gedaan. Ik werk soms
nog aan glas-in-loodramen. Ik ben koor
lid en cantor in een parochie, help hier
en daar waar nodig is. Ik fietste vroe
ger heel veel, bijvoorbeeld naar mijn
werk vanuit Heerlen naar Maastricht
en Sittard: 10.000 kilometer per jaar
soms, en dat alleen al naar mijn werk.
Daarnaast ben ik veel bezig aan en
rondom het huis. Ik heb het huis zelf
gebouwd; een houten woning, geba
seerd op de oude houten (vakwerk)bouw
die in de streek gangbaar was. Het
grondplan is losjes gebaseerd op een
Karolingisch huis dat er ruim 1000 jaar
-
J
'Sweikeser Rèngelaoten'.
Kortgeleden zijn enkele kinderen het
huis uitgegaan en hebben we een van de
kamers omgebouwd tot een sauna. Zo nu
en dan genieten mijn vrouw en ik daar
uitermate veel van. Verder gaan we gere
geld wandelen. Al sinds 2004 lopen we
met de twee jongste kinderen in etappes
naar Santiago de Compostela.
42
43
Door Fransien Smeets
Hij was de zoon van een sociaal activist,
genoot een katholieke opvoeding en groeide
op in een echte Eindhovense volkswijk. Hij
behaalde zijn doctoraal pastoraaltheologie
en had enige tijd "vage aspiraties om pries
ter te worden", maar koos uiteindelijk toch
voor het archiefwezen. Geen wonder dat
integer handelen bij Peer Boselie hoog in het
vaandel staat. In gesprek met een betrokken
archivaris, over Zuid-Limburg als Europees
"scharnierpunt", volkskundige recepten en
over zijn gezinssamenstelling, dat historisch
gezien "best doorsnee" is.
Peter Boselie als leerling van klas 1978-1979 van de
Rijksarchiefschool (foto's part. coll.).
St. Beauzély, Franse wortels.
Nog steeds een beetje Frans...
j Éijpj
Het glooiende landschap in het Limburgse Maasdal.
Burgerlijke stand
Naam: Peer Boselie
Geboren: 23 december 1958 in
Tongelre, Eindhoven
Burgerlijke staat:sinds 1 november 1980
gehuwd, zes kinderen
Opleiding: middelbaar archiefambtenaar
(1979), SOD-i en -2, doctoraal pastoraal-
theologie/kerkgeschiedenis (Heerlen/
Nijmegen 1993)
Werk: stads- en regioarchivaris Sittard-
Geleen, Stein, Beek en Schinnen
archievenblad
december 2009
december 2009
archievenblad
