m mm opinie advies - een klacht in bij het CBP. Grond van deze klacht was dat verwerking van het BSN voor inzage van archiefstukken niet noodzakelijk zou zijn. Het CBP besloot om op grond van de betreffende klacht een onderzoek in gang te zetten naar het gebruik van het BSN bij het Gelders Archief. Saillant detail: voordat het BSN als inschrijfnummer werd gebruikt door het Gelders Archief, was deze klacht nog nooit geuit. Vóór invoering van het BSN werden echter exact dezelfde gegevens over bezoekers verzameld als erna. Het College legde het Gelders Archief een aantal vragen voor over het doel en de wet telijke grondslag voor het gebruik van het BSN. Na een vrij uitvoerige briefwisseling, waarin diverse aspecten van de verwerking alsmede de eventuele wettelijke grondsla gen hiervoor werden uitgewisseld, kwam het CBP tot een voor het Gelders Archief onverwachte conclusie: de verwerking van het BSN in de bezoekersregistratie zou onrechtmatig zijn. Hoewel het CBP na haar onderzoek beaamde dat het Gelders Archief een gebruiker in de zin van de Wabb is - wat zou betekenen dat het BSN gebruikt zou mogen worden - werd de redenering dat daarmee ook het BSN gebruikt zou mogen worden voor bezoekers- en aanvraagregi- stratie tegengesproken. Het gebruik van het BSN zou alleen toegestaan zijn in het kader van een publiekrechtelijke taak.7 Het doel waarvoor het BSN door het Gelders Archief werd verwerkt, was volgens het CBP ech ter juridisch gezien geen publiekrechtelijke taak. Het CBP maakte hierbij op grond van de kamerstukken rondom de behandeling van de Wabb een onderscheid tussen wat zij noemde publiekrechtelijke taken en pri vaatrechtelijke handelingen. Een taak is, zo stelde het college, pas publiekrechtelijk als deze is gebaseerd op een speciaal voor het openbaar bestuur bij of krachtens de wet geschapen grondslag.8 Het bijhouden van een bezoekers- en uitleenregistratie onder scheidde zich volgens het CBP niet wezen lijk van activiteiten die ook door particu lieren worden verricht. Ook een niet-over- heidsorgaan mag, mits conform de WBP, een registratie van bezoekers bijhouden. Hoewel het CBP meende dat bezoekers registratie geen publiekrechtelijke taak is, stond deze volgens het Gelders Archief rechtstreeks in verband met een publiek rechtelijke taak. Namelijk het in goede, geordende en toegankelijke staat bren gen en houden van overheidsarchieven, conform Archiefwet 1995. Het bijhouden van een bezoekersregistratie zou in dat geval geen doel op zich zijn, maar een middel om een publiekrechtelijke taak op een verantwoorde manier uit te kunnen voeren. Uiteraard werd na de uitspraak allereerst juridisch advies ingewonnen. Volgens de uitleg die er bij de behande ling van de Wabb door de minister aan de Tweede Kamer is gegeven aan het begrip publiekrechtelijke taak, kon - zo bleek - inderdaad gesteld worden dat het CBP zuiver juridisch gezien gelijk had. Er moest een wettelijk voorschrift voor het gebruik bestaan. De Archiefwet an sich bood in deze onvoldoende grond om gebruik toe te staan. Ook een beroep op het Vrijstellingsbesluit WBP was juridisch niet houdbaar. Hoewel besluit een uitzon deringsgrond bood voor het houden van een bezoekersregistratie, was ook dit geen grond om het BSN te mogen gebruiken. Het besluit bevatte een limitatieve opsom ming van de persoonsgegevens waaruit een bezoekersregistratie mocht bestaan. Merkwaardig genoeg konden volgens dit besluit overigens wel "gegevens omtrent het identiteitsbewijs" worden vastgelegd. Dit kon de schijn wekken dat dit ook het BSN zou mogen inhouden, ware het niet dat het administratieve nummer dat aan een bezoeker werd toegekend alleen per soonsgegevens mocht bevatten die con form het vrijstellingsbesluit mochten wor den verwerkt. Het BSN maakte van deze opsomming geen onderdeel uit.9 Een registratie van bepaalde persoons gegevens - inclusief bijvoorbeeld paspoort nummer - zou wel toegestaan zijn, mits de doelen daarvan duidelijk omschreven zijn en aan de bezoeker kenbaar worden gemaakt. Voor het Gelders Archief bete kende dit een verplichte terugkeer naar de toekenning van een eigen administra tief nummer. Voor de bezoeker verandert er nagenoeg niets, behalve dan dat er weer een apart nummer in gebruik komt. Wil een overheidsorgaan het BSN gebruiken, dan moet hier een aparte wet telijke grondslag voor zijn in de vorm van een wet of een Algemene Maatregel van Bestuur (AMVB). Zo is voor het gebruik van het BSN in de zorg (herinner u de informa tie die u hebt ontvangen over de komst van het Elektronisch Patiëntendossier) en door zorgverzekeraars (check de achterkant van uw verzekeringspasje!) inmiddels een dergelijke wettelijke grond geschapen. Het door het CBP uitgesproken verbod heeft gevolgen voor alle archiefinstellingen die het BSN (willen) gebruiken. Niet alleen het Gelders Archief, maar alle diensten die het BSN gebruiken, dienen door deze uitspraak met het gebruik te stoppen. Zonder juridi sche basis is een landelijk voor elke klant gelijke registratie onmogelijk. De uitspraak van het CBP biedt naast een verbod ook een Wil een overheidsorgaan het BSN gebruiken, dan moet hier een aparte wettelijke grondslag voor zijn in de vorm van een wet of een algemene maatregel van bestuur (AMVB). opening om het gebruik van het BSN alsnog juridisch te regelen. Gebruik is toegestaan, mits een noodzakelijke wettelijke grond slag daarvoor alsnog geschapen wordt. De kans dat deze er daadwerkelijk komt, zal in sterke mate ook afhangen van de vraag of het archiefwezen het belang van een een vormige registratie voor alle klanten onder kent en actie onderneemt. Bij monde van BRAIN/KVAN en/of door bemiddeling door de algemene rijksarchivaris zou een verzoek tot het bij AMVB regelen van het gebruik bij de minister kunnen worden neergelegd. Ik hoop dat ik u in dit artikel heb kunnen overtuigen van het nut dat het gebruik van het BSN voor archiefinstellingen en hun klanten kan hebben. Ik doe hierbij dan ook een oproep om in deze als archiefwezen actie te ondernemen. 22 opinie Reacties: "Het zou een goede zaak zijn als in heel Nederland bezoekers inzage in archiefstukken zouden krijgen via hun burgerservicenummer. Dit betekent eenduidigheid en daar Is de klant mee gediend. Als er al nadelen zijn, dan gel den die voor elk gebruik door overheden van dit nummer en zouden die ook in die breedte moeten worden opgelost. Primair vindt de KVAN dat het een zaak is voor BRAIN om zich in te zetten om tot een juridische regeling te komen." "Wij houden aan de poort geen bezoekersregistratie bij, dat zou uitermate drempelverhogend zijn. Archiefdiensten schermen vaak met bezoekersaantallen, maar die zijn niet altijd even zuiver. Het bereik van archieven via radio, krant en televisie is immers soms ook vele malen groter; hoe wil je dat meten? Ik wil die gene die het toch al aandurft je dienst te bezoeken niet verder belasten. Wij han teren de bibliotheekgedachte: een lage drempel om binnen te komen, maar regi stratie bij lenen. Pas bij het aanvragen van originele stukken moet de bezoeker immers een aanvraagformulier invullen en dat bewaren we nog een tijdje voor het geval dat... In feite is dat onze gemankeer de poging om nog iets aan bezoekersregi stratie te doen. Wij maken daarbij geen gebruik van het BSN. Ik moet de archief dienst nog tegenkomen die ook feitelijk iets doet met de bezoekersaantallen. Op zich is een scan op je publieksbereik nut tig, maar dan moet je ook alles meten én goed analyseren én permanent volgen. Dus als het alleen gaat om de klant aan huis: 80% van hen ken je van haver tot gort. We willen gewoon klantvriendelijk zijn." "De bezoekersregistratie geschiedt in Leeuwarden in ABS/Archeion en dan alleen voor degenen die originelen wil len raadplegen. Daarbij wordt het BSN niet gebruikt. Het gebruik van het BSN is volgens mij ook niet bedoeld om toe gang te krijgen tot de faciliteiten van een archiefdienst. Volgens mij speelt dit num mer primair een rol in de digitale com municatie tussen overheid en burger, met name voor authenticatie en identi ficatie. Het moet een waarborg zijn dat je bij digitale communicatie met de juiste identiteit te maken hebt. Bij veel archief diensten gebeurt dat nu in feite door het afgeven van een kopie van het pas poort of rijbewijs bij een eerste bezoek. Het zou al voldoende moeten zijn om je met ID-papieren te identificeren. Het registreren van gegevens in het bezoe kersregistratiesysteem is dan voldoende. De dienst is wel gehouden om dat stukje persoonsgegevens vast te houden zo lang het waarde heeft. Dat is dan een volgende vraag: hoe lang bewaar je die gegevens? Het zijn persoonsgegevens die eigen lijk zo snel mogelijk vernietigd moeten worden, maar aan de andere kant merk je soms na langere tijd dat een archief stuk verdwenen is, dus vernietigingsbe- lang versus bewaarbelang. Bovendien, je hebt ook te maken met buitenlandse gasten en die hebben een dergelijk num mer niet, of dat is in Nederland in ieder geval niet geregistreerd. Behandel je die dan anders of mogen ze er überhaupt niet meer in? Mijn mening: welk probleem wil je oplossen en is dat probleem dan opge lost met het vastleggen van het BSN? Je moet dit nummer niet zomaar klakkeloos gebruiken omdat het 'handig' zou zijn. De consequenties kunnen onverwacht zijn, zeker met de Wet bevoegdheden vorderen gegevens in het achterhoofd." "De bezoekersregistratie wordt gevoerd via ABS/Archeion. Bij elke nieuwe bezoeker die de studiezaal wil bezoeken, wordt uit het paspoort of rijbewijs het nummer genoteerd en in ABS/Archeion geregistreerd. Bezoekers vullen bovendien een registratieformulier in, en dat wordt bewaard. De discussie over het BSN gaat in eerste instantie met name de digitale dienstverlening erg raken en op termijn ook de 'gewone' dienstverlening. Wij zijn hier in Rotterdam hard bezig met het bouwen van een e-depot. In de digitale dienstverlening willen wij de bezoekers iets extra's bieden en daarvoor moeten ze zich registreren. Vanuit de overheid mag je geen ander nummer meer toekennen dan het BSN. Bovendien ben je met het BSN altijd up-to-date want de gegevens van jouw bezoekers komen via het BSN uit de GBA. De bezoekers uit Nederland moeten daarmee gekoppeld zijn aan het landelijk systeem. Voor de buitenlan ders moet dus nog een oplossing gezocht worden. Je kunt er ook een efficiencyslag mee maken. Bezoekers registreren zich één keer en alle gegevens zijn dan bij vol gende bestellingen direct beschikbaar. Dit bespaart je als dienst een hele hoop admi nistratieve rompslomp. Ook bij de niet- digitale dienstverlening zal dit op termijn worden meegenomen, wij mogen als overheid immers geen andere nummers meer toekennen." 23 Actie Joost Salverda is hoofd Publieksadvies bij het Gelders Archief. Meer informatie: www.burgerservicenummer.nl www.bprbzk.ni w ww. ove rh e i dn l/wette n www.cbpweb.nl (o.a. Handreiking vrijstellingsbesluit, Handreiking voor verwerkers van persoonsgegevens, Handreiking beveiliging persoonsgege vens en Infoblad bewaartermijnen per soonsgegevens) archievenblad juni 2009 DPiniEioPiniE Noten 1 Handleiding Burgerservicenummer, 5. 2 Getuige ook de rechtszaken die hierover zijn gevoerd door verschillende Nederlandse archiefinstellingen, zoals het Nationaal Archief en het Gemeentearchief Amsterdam. 3 Handleiding Burgerservicenummer, 12; gedownload van: http://www.burgerservice- nummer.nl/documents/upload/handleiding_ bsn.pdf, geraadpleegd op 22 februari 2009. 4 Ibidem, 5. 5 Ibidem. 6 http://www.burgerservicenummer. nl/Veelgestelde_vragen/Vragen_en_ antwoordenffvion, geraadpleegd op 22 februari 2009. 7 Als grond hiervoor werd verwezen naar arti kel 10 Wabb en artikel 8 lid e van de WBP. 8 Voor de achtergrond van deze redenering wordt verwezen naar Kamerstukken II, 2005-2006, 30 312, nr. 3, 35; idem, nr. 194, Tweede Kamer, 6365-6375, TK 104. 9 Vrijstellingsbesluit WBP, artikel 37 lid 3. Fred van Kan, Voorzitter Koninklijke Vereniging van Archivarissen in Nederland (KVAN): Marcel Duijghuisen, Directeur Regionaal Historisch Centrum Eindhoven: Rienk Jonker, Gemeentearchivaris en beleidsmedewerker informatiebeheer gemeente Leeuwarden, sector Informatiebeheer, waar het Historisch Centrum Leeuwarden onderdeel van is: Martin de Bruijn, Hoofd Baliediensten Gemeentearchief Rotterdam juni 2009 archievenblad

Periodiekviewer Koninklijke Vereniging van Archivarissen

Archievenblad | 2009 | | pagina 11