[De ©aak] KVAN nieuws KVAN Nieuws Bureau KVAN Redactie Archievenblad Over goed en fout Nieuwe leden KVAN 38 KVAN nieuws koninklijke vereniging van archivarissen in nederland Voor het voetlicht: Fred Alleleijn en Hay van Bilsen, documentenbeheerders 39 l(van Bureau Koninklijke Vereniging van Archivarissen in Nederland. Voor informatie over de KVAN, bestelling van publicaties, aanmel ding voor activiteiten en wijzigingen in de ledenadministratie kunt u con tact opnemen met het bureau. Kopij voor het Archievenblad, berichten voor deze rubriek en mutaties in de Almanak van het Nederlands Archiefwezen kunt aan het bureau van de KVAN doorgeven. Cruquiusweg 3 I 1019 AT Amsterdam Tel. (020) 462 77 27 Fax: (020) 462 77 28 E-mail: bureau@kvan.nl Internet: www.kvan.nl Postbank Bureaurekening: 84767 De KVAN is een beroepsvereniging, die alle mensen verenigt die werk zaam zijn in het archiefveld. Het is geen vereiste dat leden het diploma archivistiek bezitten. Het archiefveld is zo divers, dat mensen met zeer verschillende achtergrond/opleiding daarin werkzaam zijn. Allen zijn wel kom als lid van de KVAN! De Ko ninklijke Vereniging van Archivarissen in Nederland stelt zich ten doel de belangen van het Nederlands archief wezen te behartigen en de deskun digheid van archivarissen te bevorde ren. De vereniging organiseert onder meer studiedagen, internationale uit wisselingen en buitenlandse oriënta tiereizen. Leden van de KVAN ont vangen kosteloos het Archievenblad en de Almanak van het Nederlands Archiefwezen. Student-leden en begin nende beroepsbeoefenaars kunnen tevens lid worden van de Sectie Nieuwe en Aankomend Archivarissen en Informatiespecialisten (SNAAI). De contributie voör het lidmaatschap van de KVAN bedraagt €61,- per jaar (een hogere bijdrage is welkom). De contributie voor een student-lid bedraagt 18,- per jaar. A IlcucI I Neem goed en fout in de oorlog. Combineer dat met gesloten archieven en een openbare particu liere collectie. Voeg daaraan toe een zoektocht naar de waarheid over een terechtstelling en je hebt alle ingrediënten voor een complexe Zaak. Een collega werd onlangs benaderd door een onderzoeker, die bezig is met de lotgevallen van familieleden in de Tweede Wereldoorlog. Een oom van de onderzoeker was actief geweest in het ver zet. Helaas werden zijn daden door een andere Nederlander verraden aan de Duitsers. De verzets man werd opgepakt en door de Duitsers gefusil leerd. De betreffende onderzoeker had al behoor lijk wat informatie weten op te sporen. Die was afkomstig uit oude kranten en uit een collectie afgedwaalde en in de tijd zelf 'meegenomen' docu menten uit en vlak na de oorlog. De collectie was aangelegd door een liefhebber en ondergebracht bij een instelling die niet onder de Archiefwet valt. Uit die bronnen was hij ook de naam te weten gekomen van de man die zijn oom had verraden. Het verzoek aan de archivaris was of er in het archief nog meer informatie te vinden was over zijn oom. Hij dacht daarbij in het bijzonder aan de stukken over de berechting van de verrader. In het archief was materiaal over die bewuste rechtszaak aanwezig. En dat bevatte inderdaad gegevens over de oom. Het archief is echter niet openbaar. De beperkende bepaling luidt dat stuk ken betreffende personen die nog in leven zijn, niet geraadpleegd mogen worden. Het was dus noodzakelijk dat er aangetoond werd dat de verra der inmiddels overleden was. Maar enig bewijs van overlijden was niet te vinden. Wat nu? De gebeurtenissen hebben zich zo'n zestig jaar geleden afgespeeld - de man kan heel wel nog in leven zijn. Dan kan er dus geen inzage in de stukken worden gegeven. Aan de andere kant is het in dit geval ook onbevredigend om de infor matie niet beschikbaar te stellen. De beroepscode zegt immers dat de archivaris het gebruik van archieven zo breed mogelijk dient te bevorderen, dat hij het optimale gebruik ervan moet aanmoedigen en dat de beperkende bepalingen betreffende het raadplegen dienen te worden verklaard en rechtvaar dig te worden toegepast (art.6). De regels zijn duidelijk, maar is een verantwoord compromis mogelijk? Een mogelijkheid is om de stukken waarin gegevens over de oom staan te kopiëren, alle namen die er in staan onleesbaar te maken, de kopie nogmaals te kopiëren en dat materiaal vervolgens ter inzage te geven. Een gebruikelijke en arbeidsintensieve handelwijze, die door onderzoekers niet altijd wordt gewaardeerd. De archivaris realiseerde zich dat aflakken in dit geval raar overkomt. De juiste naam van de verra der was immers al bekend. Bovendien had de onderzoeker elders, in een collectie zonder enige beperking op de openbaarheid, immers al heel wat informatie over zijn oom en de verrader gevonden. Moet je dan toch al dat werk doen? Helaas voor de archivaris luidt het antwoord op deze vraag 'ja'. Het gaat hier om zorgvuldig hande len op het raakvlak van openbaarheid en bescher ming van de privacy. Volgens de beroepscode: de archivaris dient zowel de openbaarheid als de privacy te respecteren en te handelen binnen de grenzen van de relevante wetgeving (art. 7). Het is niet aan een indi viduele archivaris om te bepalen dat de wet in dit geval niet nageleefd hoeft te worden. Als hij dat zou willen, dan had hij rechter moeten worden. Yvonne Bos-Rops De KVAN verwelkomt de nieuwe leden: Mevrouw I. Araya Segovia, werkzaam bij ICCO te Utrecht Mevrouw K.A.J. Leers, werkzaam bij Rijckheyt, centrum voor regionale geschiedenis te Heerlen Mevrouw G.P.M. Berkvens, werkzaam bij Restauratie Atelier Helmond b.v. De heer R. Vriesinga, werkzaam bij Archief Service Fryslan Mevrouw E. Dijkstra, woonachtig te Zaandam P.j.M. van den Heuvel, woonachtig te Amsterdam J.C. van der Rooy, afkomstig uit Rotterdam De heer C.P.j.C. Renders, woonachtig te Leeuwarden M.H.T. Rouschop, afkomstig uit Zaltbommel archievenblad november 2006 archivarissen 'Alles wordt digitaal' is de slogan van AllBidigit. Deze naam is afgeleid uit delen van de familienaam van de oprichters van het bedrijf: Fred Alleleijn en Hay van Bilsen. De rest van de naam verwijst naar het digitale tijdperk waarin we leven en de markt waarin AllBidigit zich beweegt: docu- mentenbeheer in de ruimste zin van het woord. Alles heeft zijn begin, ook bij AllBidigit. In 1998 begon Fred Alleleijn in Landgraaf met zijn bedrijf Alleleijn Informatieverwerking (AIV). Hij richtte zich op het beheer van archieven van derden en het compact opslaan ervan na registratie in een beheerssysteem. Een gat in de markt en er moest al snel wor den uitgebreid. Na enkele jaren was het bedrijfspand echter te klein geworden en volgde er aankoop van een groter gebouw in Brunssum. Van Bilsen Consultancy (VBC) begon in 1999 als eenmansbedrijf. Hay van Bilsen werkte aanvankelijk vanuit een kantoor aan huis. Drie maanden na de start van zijn bedrijf nam hij al zijn eerste werknemer aan. Het was het begin van een groei waaraan geen einde leek te komen. Hay van Bilsen werd bij zijn advieswerk gere geld geconfronteerd met de vraag: 'Wie kan deze adviezen uitvoeren?' Dit gebeurde vooral na 2000, toen de Nederlandse economie in een recessie terechtkwam. Blijkbaar is deze tak van sport dus ongevoelig voor economische fluctuaties. De achterstanden bij de overheid waren enorm groot en aller hande archieven wachtten op bewer king. Alles bij elkaar bracht dat steeds meer werk met zich mee, met als gevolg een groeiend personeelsbestand. Samen sterk Onder het motto 'samen sterk' ging Van Bilsen op zoek naar een partner met ervaring in documentarchivering c.q. archiefopslag. Achteraf gezien was het eigenlijk logisch dat hij Fred Alleleijn vond. De klik tussen de 'kennistak' en de 'uitvoerende tak' was snel gemaakt. Na een paar jaar werd de samenwerking geformaliseerd door hun beider bedrij ven (AIV en VBC) samen te voegen onder één holding en nu timmeren Alleleijn en Van Bilsen samen aan de weg van 'documentmanagement' onder de naam AllBidigit Group. Binnen de 'kennistak' zijn het projectmanagement, in terim-management, advise ring en opleiding onderge bracht. Binnen de uitvoeren de tak worden alle voorko mende werkzaamheden bij derden op het gebied van post- en archiefzaken en de documentaire informatiever zorging uitgevoerd. Daar naast onderscheidt het be drijf in Brunssum zich van vele andere spelers op de markt door interne archiefbewerking van grote archiefbestanden van derden uit te voeren. Documentstromen Een geheel andere tak van sport is sinds enkele jaren Scanpoint. AllBidigit is namelijk vertegenwoordiger van Scanpoint Europe GmbH en franchise gever in Nederland. Scanpoint Europe is reeds sinds 1979 bezig met de onder steuning van bedrijven om hun docu mentstromen te optimaliseren. All Bidigit heeft hiertoe Scanpoint Neder land opgericht met als kerntaak 'digitali sering'. Ook uitbesteding van post- en archiefzaken aan Scanpoint is een belangrijke dienst die steeds meer gevraagd wordt. Door dit concept kun nen ook kleine ondernemingen gebruik maken van deze diensten. Een bijzonde re toepassing die hierbij zeker kan wor den genoemd is het comprimeren van kleurenscans. Nieuwbouw En dan is er nu de geplande nieuw bouw op industrieterrein De Berckt in Echt, vlakbij de autoweg A2 en de nieu we aansluiting van de A73. Hier wordt naast een nieuw kantoor, dat plaats moet bieden aan veertig medewerkers, De directeuren van AllBidigit: Fred Alleleijn (staand) en Hay van Bilsen (zittend). nog een nieuwe hal met een opslagcapa citeit van ruim vijftig strekkende kilo meter archief gebouwd. Logistiek zijn er dan helemaal geen problemen meer. De Nederlandse archiefwereld kan vanuit Echt helemaal worden 'ontsloten'. De vestiging in Brunssum blijft bestaan, maar de hoofdvestiging Echt zal het kloppend hart van de AllBidigit Group gaan worden. Alles bij elkaar goed voor honderd kilometer opslag. Op mijn vraag hoe zij hun succes verkla ren, wijzen beide directeuren op de plat te organisatie van hun bedrijf. 'We heb ben weinig overhead. Dat is de sleutel van ons succes, buiten natuurlijk het feit dat je hard moet blijven werken om je succes te continueren. Succes komt je niet aanwaaien, daar moet hard voor worden geknokt, ook in het Nederlands archieflandschap!' Harry Strijkers november 2006 archievenblad

Periodiekviewer Koninklijke Vereniging van Archivarissen

Archievenblad | 2006 | | pagina 19