LA1
literatuur
De missie. De kruispunten
van Harry 'Cuby' Muskee
Voor een talrijk publiek.
Honderd jaar Koninklijk
's-Hertogenbosch Mannenkoor
40
Golden Earring.
Rock die niet roest
literatuur
Eendracht maakt macht,
125 jaar muziekgezelschap
de Harmonie Barneveld,
1879-2004
Signalementen door Patricia Böschen, Harry Strijkers en Peter Sijnke.
Jeroen Wielaert
Uitgeverij 521, Amsterdam, 2003
ISBN 90-769-2774-X, 256 blz., 24,90
De missie vertelt het levensverhaal
van Harry Muskee (Assen 1941) én meer
dan dat: het behelst tevens de historie
van Harry's band Cuby Blizzards.
Daaraan ontleent dit fraai uitgegeven
boek (gebonden met stofomslag) dan
ook zijn belang. Het is een document
over de recente vaderlandse popgeschie
denis. Er verschijnen weinig biografieën
van popcoryfeeën in de Lage Landen -
de laatste jaren bijvoorbeeld de boeken
van Bart Chabot over Herman Brood,
Wally Tax. Tot hier en dan verder door
Ettie Huizing (1998) en Captain Disaster.
Leven lijden van Ferre Grignard (door
Bart Plouvier en Wigbert van Lierde,
2002).
De missie opent veelbelovend met een
ode Voor Harry) door Relus ter Beek,
commissaris van de koningin in
Drenthe, en een eerste hoofdstuk waarin
Harry 'Cuby' Muskee op zoek gaat naar
het graf van Sonny Boy Williamson in
Mississippi. Maar daarna zakt het boek,
ondanks de enigszins pretentieuze
hoofdstuktitels, helaas wat in. Harry
Muskee studeerde enige tijd Nederlands
en werkte bij de Drentsche en Asser
Courant. Daar ontmoette hij fotograaf
Eelco Gelling. Ze deelden een passie
voor de blues en besloten een band op te
richten: Cuby Blizzards. Harry's buren
hadden een hond die naar de roepnaam
Koebie luisterde en blizzards werd in
een Engels woordenboek gevonden,
vandaar. Harry verhuisde naar een boer
derij in Grollo, die het middelpunt werd
van een levendige muziekscene. En,
zoals men zegt, de rest is geschiedenis.
Na een lokale en regionale doorbraak
werd C+B Neerlands eerste bluesgroep
die nationaal en internationaal scoorde.
Het boek gaat uitgebreid in op familie
verhoudingen, achtergronden van de
bandleden en het nukkige gedrag van
Harry. Die weigerde regelmatig op te tre
den als de zaal hem niet aanstond, zoals
die keer in Middelburg (toch een flinke
reis vanuit Drenthe). Het boek bevat
veel anekdotes, maar de auteur neemt
regelmatig een loopje met de chronolo
gie. Zo sluit Harry zich na een verbroken
relatie in het voorjaar van 1965 langdu
rig op in zijn kamer om daar uitsluitend
naar When a man loves a woman van
Percy Sledge te luisteren. Dat is knap
aangezien deze song pas ruim een jaar
later in de hitparade stond... En zo zijn
er meer minpunten in dit boek. Een
goede zaak is dat er afbeeldingen zijn
opgenomen, maar veel daarvan zijn erg
klein afgedrukt en slecht gereprodu
ceerd. Bovendien ontbreken duidelijke
bijschriften en dateringen. In de disco
grafie zijn de reguliere lp's van de groep
niet opgenomen, terwijl allerlei verza-
melalbums wel worden genoemd. In de
index (op zich prima, want indices ont
breken vaak in dit soort boeken) zijn de
namen merkwaardigerwijze op z'n
Amerikaans gealfabetiseerd. Jaap van Eik
tref je dus niet bij de E maar bij de V
(van Van) aan... Bij de (korte) bronnen
lijst ontbreekt de 'oral history'. Wanneer
en met wie zijn de interviews gehouden,
die regelmatig door de tekst heen sche
meren en de basis voor dit boek vor
men?
Al met al een niet onaardig boek, dat
zijn importantie met name ontleent aan
het stukje popgeschiedenis dat er mee
ontsloten word. Voorts lijkt De missie
mij ook van belang voor de regionale
geschiedschrijving. Maar er had meer in
dit onderwerp gezeten, immers 'Ze speel
den door, waar ze ook kwamen. Ze hadden
een missie. Dé Missie. Die moest luid ver
kondigd worden, om te beginnen op de kan
sels van de dorpszalen.' (blz. 45). (PS)
louke Vis
Waanders Uitgevers, Zwolle, 2003
ISBN 90-400-8845-4, 160 blz., 12,50
Het Mannenkoor uit 's-Hertogen
bosch kan tevreden zijn over de uitgave
van zijn jubileumboek ter gelegenheid
van het eeuwfeest van de vereniging in
2003. Het is een fraaie uitgave met
mooie illustraties en foto's in zwart-wit
en kleur. In 160 bladzijden wordt door
de auteur een beeld geschetst van de
vele successen van het koor. Ook de
minder goede tijden worden uitvoering
belicht. Door de vele achtergrondinfor
matie kan men de plaats die het koor in
de afgelopen eeuw in Den Bosch heeft
ingenomen, goed plaatsen. Men ziet ook
dat het zingen in vroeger dagen popu
lairder was, gezien de grote omvang van
het koor in de eerste helft van zijn
bestaan. Externe factoren speelden hier
bij voornamelijk een rol, zoals de
opkomst van de televisie en andere vor
men van vermaak en ontspanning.
Het boek is opgedeeld in twee grote tijd
perken: de vooroorlogse jaren en de
naoorlogse jaren. Deze periodes zijn
weer onderverdeeld in diverse deel-
hoofdstukken die min of meer chrono
logisch lopen.
Voor dit boek zijn door de auteur heel
wat archieven geraadpleegd. Het boek
heeft geen index op namen, wel een
slotbeschouwing die eindigt met het
Voor een
talrijk publiek
Honderd |ur
koninklijk 's-Herlogenbosch Mannenkoor
19OJ 2 00).
citaat 'Wat zijn ze prachtig, die mannen
in het zwart', een opmerking die zowel
in 1903 als een jaar geleden door bewon
deraars van het koor werd gemaakt. (HS)
archievenblad
september 2004
Maarten Steenmeijer
Wereldbibliotheek, Amsterdam, 2004
ISBN 90-284-2066-5,176 blz., 13,90
Maarten Steenmeijer is hoogleraar
Spaanse Letterkunde en Cultuur aan de
Katholieke Universiteit Nijmegen. En hij
is liefhebber van popmuziek. In 2000
publiceerde hij Acht dagen in de week -
Brieven aan pophelden, waarin hij zijn
liefde voor muziek in brieven aan zijn
helden beleed. Een boek dat weinig toe
voegde aan de al bestaande poplitera
tuur.
Veel beter is zijn nieuwste boek over een
van de oudste, zo niet de oudste
Nederlandse rockgroep: Golden Earring.
Steenmeijer probeert in dit boek het
wezen van de band te vangen: what
makes the Earring tickWat drijft ze?
Waarom zijn ze nog steeds bij elkaar?
Het boek is geen chronologisch
geschiedverhaal. Het richt zich vooral
op de periode van de huidige viermans
formatie (sinds 1970). Interviews met de
bandleden (George Kooymans, Barry
Hay, Rinus Gerritsen en Cesar
Zuiderwijk) vormden de basis van het
boek. Deze 'oral history' werd aangevuld
met eerder gepubliceerde interviews en
literatuur. Een index ontbreekt helaas.
Alle facetten van de band komen aan
bod: de doorbraak in het buitenland,
met name Engeland en Amerika met
hun grootste internationale hit Radar
Love (1973), die uiteindelijk toch geen
echte doorbraak werd, ondanks intensie
ve tours in de USA. De financiële perike
len (de Earring waren in de jaren tachtig
vrijwel failliet), het gedoe met managers
(George Kooymans laat zich weinig
complimenteus uit over voormalig
manager Willem van Kooten). Het sab-
MAARTEM
STEENMEIJER
batical year in 2000. De betekenis van
het Earring-zijn - je moet wel bij de
groep passen. De band heeft tegenwoor
dig alles goed op orde. Akoestische
theatertours en elektrische optredens in
grotere (sport)hallen wisselen elkaar af.
En er wordt eigenlijk alleen nog maar in
Nederland en België opgetreden. Ook
financieel zijn de zaakjes goed voor
elkaar, dankzij manager Rob Gerritsen,
broer van bassist Rinus.
Golden Earring. Rock die niet roest is een
vlot geschreven boek van een fan voor
de fans van deze hardwerkende sympa
thieke band. (PS)
Gerjan Crebolder
BDU Uitgeverij BV, Barneveld, 2004
ISBN 90-701506-4-6, 120 pag., 15,00
Voor het honderdjarig bestaan (in
1979) van het muziekgezelschap De
Harmonie uit Barneveld schreef Crebolder,
gemeentarchivaris van Barneveld, al een
boekje dat de basis vormde voor de onlangs
verschenen publicatie over de geschiedenis
van deze muziekvereniging. Deze publica
tie is uitgebreider door aanvullende infor
matie afkomstig uit de archieven van de
voorlopers van het tegenwoordige gezel
schap en het doorspitten van heel wat
nummers van de Barneveldse Courant.
De relatief jonge gemeente Barneveld
(1818) kende vanaf 1879 drie muziekkorp
sen waarvan er in 1952 twee over waren. De
verenigingen van deze korpsen fuseerden
in datzelfde jaar tot het muziekgezelschap
De Harmonie. Momenteel
kent De Harmonie het
gerenommeerde Barne-
velds Philharmonisch Or
kest, een opleidingsorkest,
de boerenkapel De Barre
Bloazers en het slagwerk
gezelschap Slagkracht Bar
neveld.
In chronologische volgor
de wordt een beeld ge
schetst van de muzikale
prestaties onder leiding
van diverse dirigenten en
de invloed van het stafmu
ziekkorps van het in Amersfoort gelegen 5e
regiment Infanterie, de aanschaf van uni
formen en vaandels en de lokalen en
gebouwen waar de muzikanten hun reper
toire oefenden en instudeerden. Dit alles is
gelardeerd met mooi beeldmateriaal van de
leden van de muziekkorpsen, optredens,
deelnames aan marches en documenten.
Bovendien bevat het lezenswaardige jubi
leumboekje een aantal boeiende kaders
waarin onder andere wordt ingegaan op de
ontwikkeling van de marsmuziek. In de bij
lagen zijn chronologische overzichten te
raadplegen van uitvoeringen, opvallende
gebeurtenissen, de bestuursleden en de
leden van de muziekkorpsen. (PB)
september 2004 archievenblad
