De staat van de archieven in Portugal is minder dan die in Nederland. Het klimaat eist zijn tol: er is papierworm aanwezig in archieven en biblio theken. Bovendien is er nog niet erg veel mate riaal geïnventariseerd. De laatste jaren valt er wel progressie te bespeuren, met name voor wat be treft de behuizing, automatisering en inventarise ring. Alvorens een buitenlandse bezoeker een Portu gees archief mag betreden, dient hij of zij een aan bevelingsbrief van de ambassade over te leggen. Daarnaast is het voor studenten belangrijk ook een aanbevelingsbrief van een (begeleidend) do cent mee te nemen, daar dit de toegang aanzien lijk kan vereenvoudigen. Archief voor overzeese geschiedenis De meeste archieven zijn te vinden in de hoofd stad Lissabon. Het belangrijkste archief voor over zeese geschiedenis Arquivo Histórico Ultrama- rinó) is gelegen in Ajuda, een buitenwijk op zo'n 20 minuten van de binnenstad. De ambiance is historisch: vlakbij ligt Belém met het klooster van Jeronimus, de toren van Belém en een groot mo nument ter herdenking van de ontdekkingsreizen. Hier vandaan zijn vele ontdekkingsreizigers, on der wie Vasco da Gama, naar Afrika, Amerika en India vertrokken. Het archief zelf is gevestigd in het paleis van de Conde do Egaeen op zich al aar dig gebouw, waar ik bij toeval een achttiende- eeuwse delftsblauwe tegelwand met een afbeel ding van Rotterdam tegenkwam. Het archief is ontstaan in het begin van deze eeuw, als een samenvoeging van de bestanden uit de Conselho Ultramarino (Raad voor Overzeese Aangelegenheden) en de Arquivo da Marinha (het Marine Archief) uit de pre-Napoleontische perio de.' Het belangrijkste gedeelte is de correspon dentie van de koning en zijn adviesraden voor overzeese gebieden met de koloniën, die afkom stig zijn van de raad. Voor mijn onderzoek heb ik de briefwisseling met Bahia (de hoofdstad van Brazilië tot 1763) bekeken. Daarbij heb ik voor deel gehad van het feit dat er relatief veel docu menten zijn geïnventariseerd.1 Van ongeveer 20.000 documenten betreffende Bahia is een om schrijving gepubliceerd. Daarnaast zijn er 273 do zen van ieder ongeveer 100 documenten die op chronologische volgorde liggen.' De enige ingang is een contemporain register tezamen met een oordeel over deze stukken van de leden van de raad. Helaas ontbreken vele stukken, maar het re gister geeft wel een indruk van wat er in zou kun nen zitten. Van het Marine Archief is een collectie van ge bundelde documenten (mafos) afkomstig. Het is een collectie die geselecteerd is op onderwerp, doch helaas noch op chronologie, noch op plaats te traceren. De enige ingang die hierop bestaat is de 'informele ingang'. Gezien het gering aantal be zoekers die daar over het algemeen een lange tijd zitten, wordt er veel informatie onderling uitge wisseld. Bovendien zijn de archivarissen erg be hulpzaam. Net als bij de meeste archieven is er een moge lijkheid de documenten op microfilm te zetten en te laten kopiëren. Daarnaast bestaat er een mi crofilmafdeling, de filmoteca, die zich vooral toe spitst op India. Hier zijn ook documenten uit on der andere het archief in Goa vastgelegd. Een kilometer bergopwaarts ligt de Bibliotéca do Paldcio da Ajuda, de bibliotheek van het konink lijk paleis dat na de aardbeving van 1755 is ge bouwd om een ander verwoest paleis te vervangen. Naast een grote collectie boeken, bevat het ook een collectie documenten. Ook hier heb ik niet te klagen gehad over regis ters: de Latijnsamerikaanse documenten zijn in een publikatie geïnventariseerd.4 Daarnaast be staat er een kaartsysteem op onderwerp. Het aan tal documenten is niet al te groot en vaak zijn het duplicaten van documenten die zich ook in ande re archieven bevinden. Een groot probleem is wel het kopiëren van do cumenten. Het duurt lang en kost veel geld, want er worden twee microfilms van de documenten gemaakt: één voor de opdrachtgever en één voor het archief. Beide moeten betaald worden door eerstgenoemde. 2.34] DeArquiro Histórico Ultramarino Torre de Tombo Het grootste, druk bezochte en oudste archief is de Arquivo Nacional de Torre de Tombo. De vroeg ste documenten stammen uit de elfde eeuw en het is een nu nog lopend archief. In de Middeleeuwen hadden edelen de ge woonte hun belangrijkste papieren op lastdieren mee te nemen tijdens hun campagnes. De docu menten hadden geen vaste plaats, alleen de be langrijkste stukken werden dus bewaard: de ver dragen en de landverdelingen (tombos). Pas in de veertiende eeuw kregen ze een vaste plaats: een stevige kasteeltoren (torrê). Halverwege de acht tiende eeuw is het archief verhuisd naar het kloos ter van Sao Bento. Een eeuw later kreeg het gezel schap van het Portugese Parlement, waar het vorig jaar voor heeft moeten wijken. Bij de oudste uni versiteit van Lissabon, de Universidade Cldssica de Lisboa, is een soort bunker gebouwd: daar is meer ruimte voor het archief. Het is zo ruim dat het aantrekkingskracht uitoefent op wat kleinere, minder onderhouden archieven, zoals de Arquivo da Fazenda (Belastingarchief) dat nu ook op deze veilige plek zal worden opgenomen. Sinds kort bestaat er een overzichtelijke gids (roteiró) van de collecties in de Torre de Tombo.' Deze publikatie valt binnen een project dat tot doel heeft een globaal overzicht te geven van wat men in een archief kan aantreffen. Voor de Torre de Tombo is het moeilijk een goede onderverdeling te maken. De gids onderscheidt 76 collecties en daarnaast nog een apart archief (Arquivo dos Feitos Findos) dat vroeger los van de Torre de Tombo was opgeslagen. Volgens de gids zijn er drie fasen van opbouw: de oudste kern is de Arquivo da Casa da Coroa, het archief van het voormalig koninklijk huis. Dit is het oorspronkelijke archief uit de kas teeltoren. Documenten zijn vroeger gescheiden tussen belangrijke papieren en lixo, afval: alles wat niet voor het beleid bruikbaar is. Gelukkig is niet al het afval weggegooid. De meeste documenten zijn in laden (gavetas) opgeborgen. Al in de zes tiende eeuw heeft de koning de meest belangrijke documenten laten kopiëren, omdat het schrift [235]

Periodiekviewer Koninklijke Vereniging van Archivarissen

Nederlandsch Archievenblad | 1991 | | pagina 32