Berichten uit het buitenland
Hierdoor gaat de berekening er duidelijk anders uitzien. Kosten van de 40 cm
kasten komen dan op ƒ7,21 en de kosten per charter bij de kasten van 80 cm
zijn afhankelijk van het aantal charters per hoes.
Een charter per hoes levert een prijs op van 13,37
Twee charters per hoes een prijs van 6,68
Drie charters per hoes ƒ4,44
Vier charters per hoes ƒ3,34
Vijf charters per hoes ƒ2,68
Voordeel van de kasten van 80 cm diep is dat een liggende berging nauwelijks
meer nodig is naast de hangende berging. Hierdoor komt de Lexan-berging
op een andere plaats te staan in het kostenrijtje.
Een belangrijke kostenpost waaraan voorbij gegaan wordt, is de arbeidstijd
die de verschillende methoden met zich meebrengen. Het insealen van char
ters is een methode die erg snel gaat, dus relatief weinig arbeidstijd vraagt.
In zijn verhaal gaat de heer Berkenvelder er verder vanuit dat de voorbehan
deling van de charters bij elke methode dezelfde is. Met dit gegeven als uit
gangspunt heeft hij het niet nodig geacht dit onderdeel van de kosten nader
te bestuderen en te vergelijken. Dit is echter een verkeerd uitgangspunt. De
voorbehandeling is niet bij elke methode gelijk en ook hierbij treden nogal grote
verschillen op in de kosten.
Doordat de charters volledig beschermd zijn is het niet meer noodzakelijk
om een aantal zeer arbeidsintensieve voorbereidingen uit te voeren. Het dou
bleren van charters met Goldschlagerhaut of perkament is niet meer noodza
kelijk. Een aantal handelingen aan het charter zelf, noodzakelijk bij veel an
dere bergingsmethoden, zijn bij de charterberging in Lexan niet meer nodig
hetgeen kostenbesparend werkt. Ook wordt bij deze methode van bergen de
authenticiteit van het charter niet of nauwelijks aangetast.
De uiteindelijke resultaten van het 'onderzoek' van collega Berkenvelder moe
ten er mijns inziens dan ook anders uitzien. Al met al komen wij tot de conclu
sie dat het uitgevoerde onderzoek op een aantal punten onvolledig is, teveel
kostenposten buitensluit en hier en daar halve waarheden bevat, waardoor een
verkeerd beeld ontstaat van de verschillende methoden.
90
Seminar on training, mei 1988-Wagga Wagga, Australia
Inleiding
Op uitnodiging van Alan Ives, archivist van de Riverina Archives in Wagga
Wagga heb ik in mei 1988 als inleider en deelnemer deelgenomen aan het jaar
lijks door hem georganiseerde seminar. Dit maal stond centraal de training (en
permanente educatie) van en door archivarissen. In overleg met drs. J. P. Sig-
mond, die als directeur van de Rijks Archiefschool aanvankelijk was uitgeno
digd als inleider op te treden, heb ik een aantal inleidingen geschreven of ge
compileerd.
Was het op het tijdstip waarop de uitnodiging werd ontvangen nog de be
doeling dat de deelnemers uit geheel Australië naar Wagga zouden komen, eerst
bij aankomst in Australië (naar mij later bleek geheel overeenkomstig het
Australische gebruik) werd mij meegedeeld dat de leden van enkele regionale
archivarissenverenigingen hadden besloten mij uit te nodigen bij hen te komen,
in plaats van dat zij naar Wagga zouden komen. Het voordeel hiervan was dat
meer mensen in de gelegenheid zouden zijn voor het eerst een collega van bui
ten Australië te ontmoeten en te aanhoren, hem in hun archiefbewaarplaats rond
te leiden en problemen voor te leggen. Het oorspronkelijke seminar bleek, met
het oog op deze regeling, te zijn ingekort.
Zo bezocht ik achtereenvolgens bijeenkomsten van de archivarissen in de re
gio's Melbourne, Canberra, Sydney en Brisbane. In dezelfde regio's bezocht
ik archiefbewaarplaatsen, en, in een andere Bossche kwaliteit (sinds maart 1987
ben ik tevens belast met de directie van het Museum voor Hedendaagse Kunst,
het Kruithuis), een aantal musea.
De ontvangsten waren zeer hartelijk; voor velen was een bezoek van een bui
tenlandse collega duidelijk iets zeer bijzonders. Opvallend was hoe weinig de
verschillende archiefdiensten van eikaars werk afweten. De belangrijkste in
houdelijke banden komen voort uit een voormalig werknemerschap bij een an
dere dienst. Er is kennelijk meer beweging van de Australian Archives naar el
ders dan omgekeerd. Op sommige vaktechnische punten lijkt Australië wel erg
veel van de wereld te verschillen. Of wijkt Europa van de rest van de wereld
af? Voor het laatste valt wel iets te zeggen, want was eerst Engeland in vele lan
den van het Gemenebest het logische oriëntatiepunt, nu lijkt de Amerikaanse
praktijk, en in toenemende mate de Canadese praktijk, veel navolging te krij
gen. Europese literatuur lijkt weinig bekend, behalve op conserveringsgebied.
Ook hier wreekt zich dat er in Australië geen gevestigde archieftraditie is, de
enige opleiding (Sydney) is nog jong, de docenten lijken niet allen even sterk
in de archiefpraktijk geverseerd te zijn.
91
