rs-Hd~ iisssft
ï£r>3Sr-r"---~
SSSHïsss sïsïSS:
iff»:*3SSlS55S£§
SM^iSSSsSS
wïr'T?eid wordt geswd terens ™a£
Mi::„tt"a^e,,RiikThivarissch-Drmte -»««-.<
dTrd": f devid van de repuw" d««Sr
J33en z00vcd goedkooper is dan te Uirecht
der Riiks^htTn t^ssen'T" "TTT"
provinciale arckieven, dieT, S
schiint m i W eerst van na 1795 dateeren. Deze indeeling
archieven 'en^nief"^'^"1^ ee"zijdig °P het historisch belang der
Utrecht waar zictTri Z°° J' v>" hrt Rüksarchief ta
dan Hip n-. archieven der vijf kapittels bevinden, veel moeilijker
rijker toen mr ÓLT T bel""s<*>f!P™ vrij wat belang-
aanróteld dl '°en ™r' J003™0 archivaris werden
aangesteld, dan thans, nu het archief bijna geheel gereild u i,
g van de archieven in klassen ongewenscht.
4. De heer Muller bepleit de wenschelijkheid, dat de Rijksarchivaris
"IT T h0°,dS,ad P,eeï' 'e bK'»" naiunrl'k een „arrw
Inderdaad bestaal dat prC",",CI3'<\ e" gemeentelijke archieven medebrengt.
Oroninten n S°mmige P™'"ol« eooals Utrecht en
Oronmg™, maar het verband Insschen het archief der Stalen van Zeeland
het landschap evenveel te pegoen als dTstateifof de ,De'a"dciag van D|ente had in
elk in het hunne. Alleen „as Drente „ie, de Oe.iSf^LoJrS^"0'0
en dat der stad Middelburg is al veel minder innig. Zieriksee heeft langen
tijd in de Statenvergadering niet minder te zeggen gehad dan Middelburg,
en bij belangrijke gelegenheden hebben Vere en Vlissingen het voorbeeld
gegeven, dat eerst later door Middelburg werd gevolgd. Het verband
tusschen de archieven van Zeeland en van Middelburg is stellig geringer
dan dat tusschen de archieven van de Staten-Generaal en van de Staten
van Holland, die de heer Muller, terecht, scheiden wil. In Gelderland
en Overijsel is het verband van het Statenarchief met het archief der tegen
woordige provinciale hoofdstad niet grooter dan met die der andere
steden, die vroeger ook als provinciale hoofdsteden goldenNijmegen en
Zutfen, Deventer en Kampen. En tusschen het archief der Staten van
Holland en dat der gemeente 's-Gravenhage is het verband gering. Werd
dus op het denkbeeld van den heer Muller ingegaan, dan zou daardoor
eene groote ongelijkheid ontstaan in de positie der verschillende Rijksar
chivarissen, eene ongelijkheid, die nog vergroot zou worden, omdat de
regeering alleen de combinatie niet in hare hand heeft, maar de gemeente
ook moet medewerken, waartoe niet elke gemeente geneigd is Als b.v.
het gemeentebestuur van Utrecht voor zijn archief een ambtenaar begeerde,
die er zich geheel aan kon wijden, en dat van Assen bereid was de functie
van gemeentearchivaris aan den Rijksarchivaris op te dragen, dan zou men
kunnen zien gebeuren, wat de heer Muller zoozeer vreest, dat het beheer
van het minder belangrijke archief om financieele redenen meer begeerd
werd dan dat van het veel belangrijkere. Bovendien vtnd ik het verkeerd,
dat aan den eenen Rijksarchivaris, die dagelijks van 1 tot 4 uren op het
archief werkzaam is, hetzelfde tractement wordt uitbetaald, als waarvoor zijn
ambtgenoot elders eiken dag van 10 tot 4 uren heeft te werken. Het is
natuurlijk mogelijk, dat de eerste in een halven werkdag even veel en even
goed werk verricht, als de tweede gedurende zijn geheelen bureautijd
maar dat is dan eene uitzondering, en op eene uitzondering kan men geen
regel baseeren. M. i. behoort de toestand deze te zijn, dat aan het hoofd
van elk archief een ambtenaar staat, die zich geheel aan zijn werk voor
dat archief kan wijden, en die zoodanig bezoldigd wordt, dat hij er geene
bijbaantjes bij behoeft waar te nemen.
5. De heer Muller spreekt zich in zijn rede tegen het veelvuldig
verplaatsen van ambtenaren van het eene depot naar het andere uit en
herinnert aan het woord van De Stuers, dat het met den archivaris is als
met goeden wijn: hoe langer hij ligt, hoe beter hij wordt. Ik ben dat in
vele opzichten met hem eens en acht een al te veelvuldig verplaatsen van
het eene depot naar het andere verkeerd. Maar ik moet toch tegenover
Zoo meen ik zeker te weten, dat Groningen van eene combinatie van het
archivarisschap van zijne gemeente met het ambt van Rijksarchivaris in de provincie
Groningen niet weten wilde.
44
45
