'Records have power and are a power', aldus professor Ketelaar.97 Archiefstukken zijn machtsinstrumenten die kunnen worden ingezet om autoriteit en controle af te dwingen.98 Vooral archieven van veiligheidsdiensten zoals de Sluzba Bezpieczeristwa kunnen reputaties maken én breken.99 Lustratiewetgeving waarbij de staat de antecedenten van publieke functionarissen natrekt of onderzoek naar het verleden van politici (bijvoorbeeld de zaak-Aantjes) illustreren in hele concrete zin de politie ke macht van archiefstukken. Ketelaar beschrijft ook hoe archieven instrumenten van zelfbeschikking en bevrij ding kunnen zijn. Zowel in het Nederland van 1945 als het Polen van 1989 bestond er een behoefte bij de nieuwe politieke machtshebbers om door middel van acquisi tie, onderzoek en publicaties de vrijheidsstrijd van hetvolk vastte leggen voor het nageslacht. Slachtoffers en nabestaanden beschouwden het verzamelen van documentatiemateriaal en het publiceren hierover als een probaat middel om hun verhaal - en daarmee dat van hun omgekomen dierbaren - voor toekomstige generaties veilig te stellen. Erkenning van wat hen was overkomen, rechtvaardigde hun positie in de nieuwe samenleving-in-opbouw. Een directe link tussen politieke transitie, machtslegitimatie en archiefvorming is gelegen in de vervolging en bestraffing van 'daders'. In rechtszaken tegen collabora teurs, genocideplegers en oorlogsmisdadigers wordt veelvuldig een beroep gedaan op authentieke documentatie of getuigenverhalen (CABR, Gacaca, UNICTR, IPN). De rechterlijke macht maakt onderdeel uit van het nieuwe politieke regime. In de wijze waarop wordt omgegaan met het berechten van 'de schuldigen' schuilt impliciet de toekomstvisie van de nieuwe machtshebbers. Is de wederopbouw gediend bij een gruba kreska of juist bij berechting van zoveel mogelijk 'daders'? Wat wordt als strafbaar beschouwd? De manier waarop een regime omgaat met deze kwesties sijpelt door naar hoe er wordt aangekeken tegen de rol van archiefinstel lingen. Hoe kunnen archiefinstellingen omgaan met de grote maatschappelijke verantwoor delijkheid die op hen rust in perioden na grootschalig geweld? Allereerst is hetvoor hen zaak om te waken over de eigen onafhankelijkheid. Dat is makkelijker gezegd dan gedaan: archiefinstellingen in transitieperioden zijn per definitie gepolitiseerde organisaties. Het acquisitiebeleid, maar ook het openbaarheidsbeleid volgt direct uit de wijze waarop er wordt teruggekeken op het recente verleden. Nieuwe machtheb bers zetten een dikke streep onder het verleden of eisen juist optimale openheid van zaken. Gegeven het feit dat archiefinstellingen nooit de 'absolute waarheid' beheren en altijd vanuit een politieke taakstelling opereren, is het van belang dat zij openheid verschaffen over hun collectiebeleid. Daarnaast moeten archiefinstellingen hun gebruikers altijd informeren over de context van archieven: de herkomst en provenance van de stukken. Archiefinstellingen hebben in perioden na grootschalig geweld doorgaans weinig bewegingsruimte en zijn overgeleverd aan de nieuwe politieke machtsverhoudingen. Cruciaal voor de onafhankelijkheid van archiefinstellingen is dat hun professionali teit wordt gerespecteerd door de nieuwe machthebbers. De 'historische waarheid' moet nooit van bovenaf worden opgelegd, maar overgelaten worden aan het 46 krachtenveld van de 'discussie zonder eind'. Archiefinstellingen faciliteren deze discussie vanuit hun eigen ethiek en jarenlange archivistische traditie. Voor een samenleving die een traumatische gebeurtenis als een genocide, oorlog of periode van repressie te verwerken krijgt, biedt een open debat de meest constructieve route om het nabije verleden een plek te bezorgen in het collectieve geheugen. HOOFDSTUK 2 97 E. Ketelaar, 'Recordkeeping and societal power', in: Sue McKemmish, Michael Piggott, Barbara Reed en Frank Upward (red.), Archives: Recordkeeping in Society. Topics in Australasian Library and Information Studies, (Wagga Wagga 2005), 297. 98 Ketelaar, 'Recordkeeping', 287. 99 Zie bijvoorbeeld: B. de Graaf, Het archief als tijdbom. EDWIN KLIJN ARCHIEVEN EN DE 'HISTORISCHE' WAARHEID 47

Periodiekviewer Koninklijke Vereniging van Archivarissen

Jaarboeken Stichting Archiefpublicaties | 2014 | | pagina 25