Profiteer, Profileer, Prioriteer! Methoden en Technieken Professionalisering Bijlage Over de auteurs en redacteuren 223 Samenvatting en toekomstvisie Geert Luijkx en Roelof Braad Van zeepbel naar kanonskogel... Normering van de gemeentelijke archiefinspectie 171 Jeroenvan Oss Gemeentelijke archiefinspectie: pleidooi voor een nieuwe aanpak 178 Frans Smit Blokkendozen en matroesjka's. Over standaarden voor informatiebeheer 186 Paul Huismans en Ingmar Koch Effe checken! 200 Amoud Glaudemans De leergang Operational Auditing en de praktijk van archiefinspectie 207 Werkgroep Kwaliteitsmodel Professionaliseren Archiefinspectie: Beter goed gejat Archiefinspectie dan slecht bedacht! 212 "Als de bevindingen uit beide onderzoeken naast elkaar worden gelegd, blijkt dat bijna alle bevindingen en conclusies uit 2005 ook nu nog actueel zijn".1 Deze zinsnede komt voor in het rapport Beperkt Houdbaar (dec. 2012) en grijpt terug op het rapport Een dementerende overheid (jan. 2005). De constatering roept vragen op die mensen zich misschien liever niet willen stellen. Een van die vragen is: wat bereiken we eigenlijk met ons werk? Deze beide onderzoeken bijvoorbeeld, zijn gedegen en consciëntieus uitgevoerd. Betrouwbare diagnoses zijn opgesteld. De ver slaglegging is helder en duidelijk. De conclusies en aanbevelingen dragen echter in de dagelijkse praktijk blijkbaar onvoldoende bij tot een effectieve verbetering van de informatiehuishouding van (in dit geval) de rijksoverheid in ruim zeven jaar. Dat is onterecht en dat is teleurstellend, maar het is wel wat gebeurt. Een ander citaat uit Beperkt Houdbaar: "Voor een deel kan dit worden toegeschre ven aan de definiëring van het begrip 'archiefbescheiden' in de Archiefwet 1995. Maar ook het gebrek aan specifieke kennis bij de zorgdrager over duurzame toeganke lijkheid, het niet automatisch meenemen van de duurzame toegankelijkheidseisen bij ICT-ontwikkelingen en het ontbreken van voor alle zorgdragers toepasbare richt lijnen zorgen ervoor dat zorgdragers onvoldoende greep hebben op de duurzame toegankelijkheid van hun digitale informatie."2 Ik vermoed dat zorgdragers zich niet door deze passage aangespoord voelen om snel aan de slag te gaan met de verbetering van de informatiehuishouding. Terminologie in een wet, al of niet aanwezige kennis of belangstelling, en de afwezig heid van eisen en richtlijnen zijn in de praktijk secundaire vraagstukken. Als een zorgdrager zich niet bewust is van de risico' s die hij loopt en als hij die risico's niet als urgent ervaart, dan zal hij niet in beweging komen. En de kans dat hij dat gaat doen zonder dat hij daarin geholpen wordt, is vervolgens ook klein. Uiteraard wordt dit voorbeeld niet aangehaald om met het vingertje te wijzen naar een specifieke archiefinspectie. Integendeel. Het illustreert juist uitstekend een algemeen en tamelijk zorgwekkend beeld. Het archieftoezicht heeft blijkbaar moeite om zijn meerwaarde, en daarmee feitelijk zijn bestaansrecht, aan te tonen. Deze constatering impliceert echter ook kansen om het maatschappelijke belang waar het archieftoezicht voor staat, te versterken. Er valt nog veel te winnen met betrekking tot het vergroten van de effectiviteit. Immers: een rapport is pas een goed rapport als het mensen in beweging brengt. HOOFDSTUK 4 HOOFDSTUK FRANS SMIT 1 Beperkt houdbaar, duurzame toegankelijkheid in een digitale omgeving bij de rijksoverheid, Den Haag, Erfgoedinspectie, 2012, p. 9. 2 Idem, p. 12. 9

Periodiekviewer Koninklijke Vereniging van Archivarissen

Jaarboeken Stichting Archiefpublicaties | 2013 | | pagina 6