Verandert er voor u iets in de manier van zoeken?
Ja, het is vooral veel makkelijker en handiger. De archieven van de New York Times
en de National Archives in Washington bijvoorbeeld kan ik nu vanachter mijn
bureau doorzoeken. Dat scheelt enorm veel tij d en geld. Het is ook een stuk makkelij
ker om mensen te vinden die me kunnen helpen. Wat mij betreft is internet dus echt
een zegen voor de geschiedschrijving.
Hoe zou digitaal zoeken en het resultaat er voor u uit moeten zien?
Leest u bijvoorbeeld van scherm?
Ik weet niet zo goed raad met deze vraag. Ik lees in eerste instantie van een scherm,
maar print wel alles uit wat voor mij van belang kan zijn en bewaar dat in mijn eigen
archief. Verder hoop ik dat er zoveel mogelijk archieven gedigitaliseerd zullen
worden.
Bladert u door allerlei digitale mappen of zoekt u bewust naar een specifiek stuk?
Beide. Ik google veel en kom zo specifieke stukken op het spoor. Zijn die echt van
belang dan zorg ik dat ik ze ook in het echt ga bekijken.
Hebt u een leuk en smeuïg weetje/feitje/nieuwtje/primeur naar aanleiding van
eerder of recent gedaan onderzoek?
Als ik er in deze termen over dacht was ik wel journalist gebleven! Ik ben nooit op
zoek naar 'nieuwtjes', maar ik ben op zoek naar een verhaal. Als daar toevallig iets in
opduikt wat een primeur zou kunnen zijn, herken ik dat vaak niet eens. De studen
tenkaart van Bernhard waarop zijn lidmaatschappen van allerlei nationaal-socialis-
tische organisaties stonden vermeld, heb ik bijvoorbeeld aanvankelijk nauwelijks
bekeken. Ik was op dat moment veel blijer dat ik een goed proefschrift had gevonden
over de opkomst van hetrechts-extremisme aan de Berlijnse universiteit in die jaren.
Het laatste wat ik met mijn boeken beoog is nieuwsbron te zijn. Ik schrijf ze voor
lezers, niet voor journalisten. Wat ik wil is een mooi en nog niet eerder verteld
verhaal vinden en dat zo goed mogelijk doorvertellen.
MAATSCHAPPELIJK EN PARTICULIER ARCHIEF
102
103
