Een informatiearchitect met digitale kennis van zaken: de archivaris anno 2010 Inleiding De toenemende digitalisering van werkprocessen en van archiefdocumenten biedt archivarissen niet alleen nieuwe opportuniteiten, maar stelt het beroepsveld ook voor tal van nieuwe uitdagingen. Die uitdagingen zijn niet van de minste. Door de snelle technologische (r)evoluties is de archivering van duurzame, authentieke en integere digitale archiefdocumenten allesbehalve een evidentie. Bovendien is er nog de grote paradox van het digitaal archiveren: de archivaris moet voor zijn archiveringsoplossingen in grote mate beroep doen op dezelfde technologie die grotendeels aan de basis ligt van het duurzaamheidsprobleem. Archivarissen die zich buigen over deze digitale uitdagingen en aan duurzame archiveringsoplossingen voor digitale archieven timmeren, krijgen al snel het pre- dicaat 'e-' toebedeeld of worden 'digitale archivarissen' genoemd. Deze voorvoeg sels wijzen niet alleen op het soort archieven die ze onder hun beheer hebben, maar wekken ook de indruk dat hun professie in een aantal opzichten grondig met dat van 'gewone' archivarissen verschilt. Maar is dat wel zo? En indien ja, wat maakt een archivaris tot digitale archivaris? Wat is de impact van de digitale ontwikkelingen op onze professie? Hoe ziet de toekomst van archivarissen er uit? Welke nieuwe rollen kunnen of moeten zij opnemen? Over welke competenties dienen deze digitale archivarissen te beschikken? Kortom, digitalisering doet heel wat vragen rijzen. Deze vragen worden best beantwoord vanuit het kader van digitale archivering. De bijzondere aspecten van digitale archivering en zijn verschillen met de archivering van analoge archieven moeten een verklaring voor de nieuwe rol(len) bieden en aangeven welke richting de professie van archivaris in het digitale tijdperk uitgaat. Digitaal archiveren: what's new? Digitale archivering is een kwetsbaar en risicovol proces waarbij digitale archief documenten voor iedere raadpleging telkens opnieuw worden gereconstrueerd op basis van de gepreserveerde bytestreams. Dit vraagt de archivering van intacte en leesbare digitale objecten, van visualiseerbare digitale documenten en van begrijp bare en betrouwbare digitale archiefdocumenten. Om zicht te krijgen op elke stap is het belangrijk om de risico's van elke stap te kennen en te beheren. Elke stap in dit reconstructieproces vraagt ook de registratie en archivering van specifieke metadata1. Ter ondersteuning van de bewaring van de bitintegriteit en van de 61 FILIP BOUDREZ 1 F. Boudrez Digitaal archiveren en digitale duurzaamheid, Antwerpen, 2009, p. 1-3.

Periodiekviewer Koninklijke Vereniging van Archivarissen

Jaarboeken Stichting Archiefpublicaties | 2010 | | pagina 63