direction - though as professionals, in the information profession, one would hope that staying abreast of current technologies and their innovative uses would be a given". Door beter aan te sluiten bij de nieuwe technologieën en ze eigen te maken kunnen informatieprofessionals op een betere manier diensten verlenen.8 Op enkele Engelstalige weblogs kreeg het manifest aandacht. Meestal niet meer dan een vermelding in verband met archives 2.0 zonder dat er inhoudelijk op inge gaan werd. Russel James ging op zijn weblog Records Junkie in een uitgebreide post wel in op het manifest, ruim een jaar na het verschijnen daarvan.9 Hij heeft een negatieve associatie met het woord manifest, wat hem teveel doet denken aan het Communistisch Manifest en het Unibomber Manifest. Wat veel belangrijker is: hij voelt zich door het manifest beperkt. Dat bedoelt hij in algemene zin: regels beper ken. Zijn voornaamste bezwaren liggen in het feit dat het afstand doen van de suprematie van de professional bij hem niet aanslaat. Hij vindt dat het nastreven van perfectie lovenswaardig is en dat regel 10 ("Ik wacht niet tot iets perfect is voordat ik het vrijgeef en ik pas het aan op basis van reacties van gebruikers") teveel ruimte geeft om je er te makkelijk vanaf te maken. Russel hangt nog erg aan zijn eigen professionaliteit en beschouwt de gebruiker als iemand die het niet zo goed kan weten omdat die geen archivaris is. Hij schrijft: "...but I want the document to also recognize that as a professional I do know more than my users...". Hij is geen tegenstander van het manifest, maar onderschrijft het ook niet volle dig. Hij nodigt uit tot discussie omdat hij ervan overtuigd is dat er toch wel meer tegenstanders zullen zijn. Die discussie komt er (helaas) nauwelijks. Amanda Hill van Deseronto Archives10 is juist voorstander van het afstand doen van het archiva- rissenjargon. Zij slaat de spijker op zijn kop als ze schrijft: "Archivists are the experts in arranging and describing materials and our users shouldn't need to know exactly how we do that in order to find things successfully". Op het weblog van Alan Bell reageert Steven Bailey (beiden uit de hoek van het recordmanage- ment) die Russel eigenlijk de oren wast en vertelt dat hij het niet goed begrepen heeft. De rol van de archivaris, en in hun geval ook van recordmanagers, kan nooit een houding zijn die geen ruimte laat voor input van de gebruiker: "Continue to take that attitude and popular opinion of our role will very soon shift from 'trusted gatekeeper and advisor' to 'unjustifiable barrier to our cultural heritage' and we will only have ourselves to blame."11 De discussie spitste zich dus toe op de verhouding tussen archivaris en gebruiker/ onderzoeker. Waar het manifest oproept om die verhouding veel meer gelijkwaar dig te zien, kampt de archivaris nog met weerstand tegen het opgeven van zijn autoriteit als professional. Het manifest stond van meet af aan online op de community Archief 2.0. In eerste instantie om hulp te krijgen bij het vertalen van het manifest. Dat was meteen een mooie test of een (toen nog kleine) community in staat zou blijken PROFESSIONALITEIT 8 Kate Thiemer, 'An Archivist's 2.0 Manifesto?', ArchivesNext (20 augustus 2007), commentaar van Florence Paisley (18 november 2007) http://www.archivesnext.com/?p=64 (laatst geopend 1 februari 2010). 9 Russel James, 'Thoughts on this "Archivist 2.0 manifesto'", Records Junkie (1 november 2008) http:// recordsjunkie.blogspot.com/2008/ll/thoughts-on-this-archivist-20-manifesto.html (laatst geopend 1 februari 2010). 10 Russel James, 'Thoughts on this "Archivist 2.0 manifesto'", Records Junkie, commentaar van Desoronte Archives (5 november 2008) http://recordsjunkie.blogspot.com/2008/ll/thoughts-on-this-archivist-20- manifesto.html (laatst geopend op 1 februari 2010). 260

Periodiekviewer Koninklijke Vereniging van Archivarissen

Jaarboeken Stichting Archiefpublicaties | 2010 | | pagina 262