en in gevallen waarbij de aangevraagde documenten onder een speciaal openbaar
heidsregime vallen. Bij dit laatste kan worden gedacht aan verkiezingslijsten,
officiële verslagen van gemeenteraadsvergaderingen, verenigingsstatuten.17
De CADA brengt over haar activiteiten elk jaar een verslag uit.
Verder heeft de Wet van 12 april 2000 de jurisprudentie met betrekking tot de
praktijk van de uitvoering van de Wet van 17 juli 1978 die tot dan toe was
opgebouwd, geformaliseerd. Voorheen hoefden overheden bijvoorbeeld slechts
documenten die door de eigen organisatie waren opgesteld, toegankelijk te
maken. Voortaan betekende dit dat ook andere, niet door het eigen orgaan
opgestelde documenten, maar die daar wel worden beheerd, op verzoek openbaar
gemaakt dienen te worden. Hierbij kan worden gedacht aan ingekomen brieven,
bijlagen of kopieën. Ook werd in 2000 wettelijk vastgelegd dat voorbereidende
documenten niet toegankelijk zijn, en dat overheden geen gehoor hoeven te geven
aan beledigende verzoeken. Tevens werd bepaald dat niet hoeft te worden voldaan
aan verzoeken om toegang tot documenten die reeds bestemd zijn (geweest) voor
openbare bekendmaking door de overheid. Ook is in de nieuwe wet rekening
gehouden met de mogelijkheid om overheidsdocumenten op digitale wijze toegan
kelijk te maken.18
De toegang tot archieven in Frankrijk
De Wet van 3 januari 1979
De Franse Archiefwet dateert van 3 januari 1979. Ze heeft betrekking op alle
archiefdocumenten in openbare bewaarplaatsen in Frankrijk. In artikel 6 van de
'Loi no. 79-18 du 3 janvier 1979: sur les archives' is bepaald dat de documenten
die openbaar waren voordat ze werden overgedragen aan een archiefbewaarplaats,
dat ook na hun overdracht blijven.19
Deze termijn is van toepassing op (praktisch) alle overheidsarchieven: nationale
archieven, departementale en gemeentearchieven, ziekenhuisarchieven,
archieven van publieke diensten- en bedrijven, en private ondernemingen belast
met een overheidstaak.20
Voor bepaalde, nader omschreven typen documenten gelden echter speciale
termijnen, zoals bepaald is in artikel 7. Deze speciale termijnen zijn de volgende:
1. Voor documenten die medische gegevens bevatten geldt een termijn van
150 jaar na geboorte van de patiënt;
2. Voor personeelsdossiers geldt een termijn van honderdtwintig jaar na
geboorte van het betreffende personeelslid;
3. Bij juridische documenten, zoals gratieverzoeken, notariële akten en registers
van de burgerlijke stand is een termijn van honderd jaar na datering van het
betreffende document van toepassing;
4. Voor documenten die persoonsgegevens bevatten die zijn verzameld ten
behoeve van statistisch onderzoek, geldt een termijn van honderd jaar;
5. Voor alle documenten die informatie bevatten die raakt aan de persoonlijke
levenssfeer, de staats- of nationale veiligheid, en die daartoe zijn aangewezen
door de 'Conseil d'État', het hoogste rechtscollege in Frankrijk, geldt een
termijn van zestig jaar.
168
OPENBAARHEID IN DE PRAKTIJK