INDIA
Totstandkoming openbaarheidswetgeving
Grote woorden werden in 2005 gebruikt toen de Right to Information Act
(RTI-Actin het Indiaas Lagerhuis, de Lok Sabha, werd aangenomen. In de media
werd het een 'landmark piece of legislation' genoemd en premier Manmohan Singh
sprak zelfs over 'the dawn of a new era in governance'. Singh voegde er aan toe dat
iedereen - en dat betrof dus ook de ambtenaren - de wet in een positieve gesteld
heid diende te verwelkomen. Het betrof immers geen draconische wetgeving die
tot doel had de overheid lam te leggen, aldus Singh.28
Men proeft uit de woorden van de premier dat achter de schermen het bureaucra
tische apparaat niet echt gelukkig is met deze wetgeving. Singh geeft echter tevens
uiting aan de stem van het volk dat al enkele decennia lang riep om deugdelijke
wetgeving. Deze wet is namelijk tot stand gekomen door het jarenlang campagne
voeren van allerlei actiegroepen. Het valt dan ook te verwachten dat deze
actiegroepen de komende jaren de vinger aan de pols houden om te bezien dat dit
'recht van het volk' gerespecteerd wordt door de Staat. Om de RTI-Act goed te
kunnen plaatsen dient men te begrijpen hoe deze wet tot stand is gekomen.
Onder Brits bestuur werd in 1889 de Official Secrets Act aangenomen, die in 1923
voor het laatst werd aangepast. Deze wet heeft tot doel de veiligheid van de staat
te garanderen en bevat bepalingen over spionage, vervalsen van documenten en
het overdragen van geheime informatie aan buitenlandse mogendheden.29 Vooral
op sectie 5, 'Wrongful communications, etc., of information'was veel kritiek.30
Indien een burger aan de overheid informatie verzocht dan werd vaak een beroep
gedaan op deze wet om de informatie te weigeren. Het gebrek aan openbaarheid
van overheidsinformatie werd verder in de hand gewerkt door de Indian Evidence
Act uit 187231 en de Indian Customs Act uit 19 6 2.32 Zo werd in deze laatste wet
gestipuleerd dat documenten die het nationale prestige van India zouden aan
tasten het land niet mochten verlaten.33 Daarnaast hadden veel overheidsinstel
lingen interne richtlijnen waar ambtenaren zich aan hadden te houden die
ook niet bijdroegen aan een grotere openbaarheid.34
In 1948 werd de Universele verklaring van de rechten van de mens door de
Verenigde Naties aangenomen. Op basis hiervan werd in de Indiase Grondwet
van 1950 een artikel opgenomen dat aan de burgers van India 'freedom of speech
and expression' gaf.35 Dit leidde tot een juridische doorbraak in 1975 toen het
Hooggerechtshof van India bepaalde dat: "The people of this country have a right to
know every public act, everything that is done in a public way, by their public func
tionaries." Hieraan werd toegevoegd: "They are entitled to know the particulars of
every public transaction in all its bearing. The right to know which is derived from the
OPENBAARHEID IN DE PRAKTIJK
28 'Landmark law passed on right to information', Asian Age 11 mei 2005.
29 Zie www.indialawinfo.com/bareacts/OSA.html#_Toc520608724. (geraadpleegd op 27 december 2006).
30IFLA/FAIFE World Report: Libraries and Intellectual Freedom (Copenhagen 1996 en 1999).
Zie www.ifla.org/faife/report/india.htm. (geraadpleegd op 27 december 2006).
31 Zie http://en.wikipedia.org/wiki/Right_to_Information_Act. (geraadpleegd op 27 december. 2006).
32 Zie http://exim.indiamartikelcom/act-regulations/customs-act-1962.html. (geraadpleegd op 27 december
2006).
33 Ibidem, artikel 11, lid t.
34 Zie http://en.wikipedia.org/wiki/Right_to_Information_Act. (geraadpleegd op 27 december 2006).
35IFLA/FAIFE World Report: Libraries and Intellectual Freedom.
36 Zie http://judis.nic.in/supremecourt/qrydisp.asp?tfnm=6074. (geraadpleegd op 30 december. 2006).
146
