Archiefwet en verzoeken om informatie Openbaarheid van overheidsinformatie is voor het functioneren van de democratische rechtstaat onontbeerlijk. Kennis van informatie die de overheid creëert, ontvangt, gebruikt et cetera maakt het burgers mogelijk de overheid te controleren en deel te nemen aan het debat over het handelen van diezelfde overheid. Bewijslast Wanneer burgers de overheid om informatie verzoeken op grond van de Wob, dan stelt het bestuursorgaan met enige regelmaat dat een bepaald document niet meer aanwezig of onvindbaar is. Volgens vaste rechtspraak is het dan aan de burger om te bewijzen dat dit document er wel is of had moeten zijn. Dat lijkt een haast onmogelijke opgave, maar toch hebben burgers soms duidelijke aanwijzingen dat een stuk er zou moeten zijn. In deze gevallen wordt steeds vaker een beroep op de plichten op grond van de Archiefwet gedaan. Een mooi voorbeeld hiervan is een uitspraak van de afdeling Bestuursrechtspraak van de Raad van State (RvS) van 2 juli 2014.1 Procedure X had op een bestemmingsplan Buitengebied van gemeente Heeze-Leende gezien dat zijn perceel was verkleind ten gunste van de buren. Uiteraard was X het met deze beslissing van zijn gemeente niet eens en startte hij een procedure die hem en de gemeente uiteindelijk bij de RvS brachten. Daarnaast had X met een beroep op de Wob de gemeente verzocht hem alle documenten toe te zenden betreffende dit bestemmingsplan. X was op zoek naar het volledige audioverslag van een gemeenteraadsvergadering en een e-mail van de wethouder. Volgens X had de gemeente dit audioverslag en de e-mail op grond van de Archiefwet moeten bewaren. Van het audioverslag waren delen te beluisteren op de website van de gemeente, maar het ging X juist om de delen die niet op de website te beluisteren zijn geweest. In het besluit op het verzoek van X voerde de betrokken gemeente Heeze-Leende aan dat de band met het volledige audioverslag en de e-mail niet zijn bewaard. De rechtbank is nagegaan of op de gemeente de plicht rustte om het volledige audioverslag en de e-mail te archiveren. Uiteindelijk vond de rechtbank de mededeling van de gemeente niet ongeloof waardig. X slaagde er niet in de rechtbank te overtuigen van het tegendeel en stelde hoger beroep in bij de RvS. Verslaglegging Volgens de RvS was de gemeente wel verplicht om op grond van de archiefwettelijke selectielijst het verslag van de desbetreffende gemeenteraadsvergadering te 'archiveren'. Dit hoeft niet per se schriftelijk, het kan ook in een andere vorm, bijvoorbeeld als geluidsopname. De RvS oordeelde dat kan worden volstaan met één vorm van vastlegging. X verklaarde echter niet in het bezit te zijn van een schriftelijk verslag, terwijl de gemeente eerder al had verklaard X alle documenten te hebben toegezonden. Als de gemeente wel een schriftelijk verslag had gearchiveerd, was er volgens de RvS geen verplichting om ook de band met het audioverslag te archiveren. In dat geval had de gemeente het schriftelijk verslag moeten toezenden aan X. Als de gemeente geen schriftelijk verslag had gearchiveerd, was er wel een verplichting om het audioverslag te archiveren. Er moet iets van verslaglegging bewaard blijven, in welke vorm dan ook. Voor wat betreft de e-mail stond het voor de RvS niet vast of de e-mail bewaard had moeten worden op grond van de selectie lijst. Dat is alleen af te leiden wanneer iets bekend is over de inhoud van de e-mail. Uit de informatie waarover de RvS beschikte, kon worden afgeleid dat de e-mail waarschijnlijk betrekking had op de jaarlijkse aanpassingen van het bestem mingsplan. Dat is dan volgens de selectielijst wel weer te De Wet openbaarheid van bestuur (Wob) en de Archiefwet 1995 (Archiefwet) vormen de meest algemene wetten met betrek king tot openbaarheid van overheidsdocumenten dan wel archiefbescheiden. Hoewel de Wob verrijkt is met een stort vloed aan jurisprudentie, zijn het aantal rechtszaken op grond van de Archiefwet echter nog altijd zeer beperkt. De laatste jaren zien we echter in Wob-procedures dat steeds vaker een beroep op de Archiefwet wordt gedaan. Waarom is dat en schieten we daar iets mee op? 28 2015 nummer 7

Periodiekviewer Koninklijke Vereniging van Archivarissen

Archievenblad | 2015 | | pagina 28