'Ik ben meer dan
tevreden'
In gesprek met Freek Huitink
Als kind wilde hij kok worden, later brandweerman. Hij werd uiteindelijk archivaris en is daar
bijzonder content mee. Bij het Regionaal Archief Nijmegen werkt Freek Huitink bevlogen aan
uiteenlopende archivistische uitdagingen. Een portret.
Fransien Smeets Burgerlijke Stand
Teek Huitink (foto's privéarchiei
Hoe oud ben je en sinds wanneer werk je als archivaris?
'Ik ben 34 jaar jong en werk nu drie jaar als archivaris bij het
Regionaal Archief Nijmegen (RAN). Daarvoor heb ik op tijdelijke
basis verschillende andere functies bij het RAN vervuld en ben
ik een jaar werkzaam geweest als bibliothecaris bij de Gelderland
Bibliotheek in Arnhem.'
Wilde je altijd al archivaris worden? Hoe ben je in het archief
wezen beland?
'Archivaris is niet iets dat ik van kinds af aan altijd al heb willen
worden, laat staan dat ik toentertijd überhaupt wist wat een
archivaris was of deed. Als kind wilde ik eerst kok en later
brandweerman worden. Op de middelbare school dacht ik er
lange tijd aan om iets met economie te gaan doen, maar uit
eindelijk trok het leraarschap toch het meest. Het overdragen
van kennis en vaardigheden aan anderen en daarnaast het
werken met kinderen lag me wel. Zodoende besloot ik om na
het behalen van mijn eindexamen niet naar de HEAO maar naar
de PABO te gaan. Ik hielp in die tijd ook jaarlijks mee met het
organiseren van een zomerkamp voor basisschoolkinderen in
het dorp waarin ik ben opgegroeid. Iets wat ik uiteindelijk tien
jaar lang met veel plezier heb gedaan. Op de PABO merkte ik
echter geleidelijk aan dat ik toch vooral iemand van de inhoud
ben en minder van pedagogiek en didactiek. Tegelijkertijd wist
een bevlogen geschiedenisdocent van de opleiding mijn
enthousiasme voor geschiedenis opnieuw aan te wakkeren. Het
verleden had me altijd al geïntrigeerd. Ik las graag boeken over
historische onderwerpen en geschiedenis was ook een van de
vakken waarin ik eindexamen had gedaan. Tot dan toe was het
bij die interesse gebleven, maar daar kwam verandering in toen
ik na enig beraad besloot de PABO te laten voor wat het was. Ik
besloot daadwerkelijk te kiezen voor de inhoud: een universitaire
studie geschiedenis. Uiteindelijk ben ik door deze studie in
aanraking gekomen met het archiefwezen. Voor mijn bachelor-
en masterscriptie deed ik bijvoorbeeld veel archiefonderzoek bij
onder meer het Nationaal Archief, het NIOD, Beeld en Geluid en
verschillende lokale en regionale archiefinstellingen. Het beroep
archivaris ging vanaf dat moment steeds meer voor mij leven.
Tijdelijke archiefklussen bij een bank- en archiefinstelling tijdens
en direct na mijn studie, deden vervolgens de rest. Zij stelden
mij in de gelegenheid om enige praktijkervaring achter de
schermen op te doen. Dat beviel erg goed en een logische
vervolgstap was toen het volgen van de opleiding tot archivaris
in deeltijd. Na wat kleine omzwervingen kon ik aan de slag als
archivaris bij het Regionaal Archief Nijmegen.'
Wat is voor jou de essentie van het beroep van archivaris?
'Wat me vooral aanspreekt is de verbinding van verleden,
heden en toekomst. Als archivaris houd je je bezig met het
verleden zelf dat zich openbaart via diverse soorten prachtige
bronnen - ons cultureel erfgoed. Tegelijkertijd zorg je voor een
link met het heden en de toekomst als het gaat om de toe
gankelijkheid, het gebruik en het behoud van diezelfde bronnen
en de verhalen die zij in zich dragen, voor huidige en komende
generaties.'
nummer 6 201 5 37
