Burgerlijke Stand
Christian van der Ven
Naam:
21 februari 1978
gelukkig samenwonend
leraar geschiedenis, archivaris
Werk:
coördinator studiezaaldienstverle
ning en inlichtingenwerk en
natuurlijk betrokken bij al wat
digitaal is bij het BHIC, cursusdocent
bij de Archiefschool
Hobby's:
wandelen, tennissen, fietsen,
lezen, stedentrips, tekenen, kunst
en cultuur
van een nieuwe archivaris. Heftige
conflicten en negatieve energie en ik
heb van de nood een deugd gemaakt en
mijn toekomst buiten het Waalwijkse
archief gezocht.'
Doktertje spelen op de basisschool. Christian staat uiterst links.
Vertel eens meer over de eerste
stappen in het archiefwezen.
ik databaseapplicaties voor lokale
bedrijven. Orderfacturering, rooster
planning, relatiebeheer en zo meer. Na
vervolgens daarnaast ook een half jaar
in het onderwijs te hebben gewerkt,
bleken deze twee banen naast elkaar
toch te veel van het goede. Vanwege de
baangarantie koos ik toen fulltime voor
de automatisering. Dat bleek me
uiteindelijk toch weer te weinig sociaal,
te weinig historisch en vooral te
commercieel. Bij toeval werd ik
gevraagd te solliciteren bij het Waal
wijkse gemeentearchief als automatise
ringsmedewerker, een functie waarin
geschiedenis en computers samen
kwamen in het beste van twee
werelden. In de praktijk kwam dat neer
op een allround functie met als speciale
taak ook de automatisering en digitali
sering op te pakken. Daarbij was ook de
positie van archivaris al jaren vacant,
dus voor zelfstandig denken en doen
was alle noodzaak en ruimte. Het bleek
de ideale samenloop van
omstandigheden.'
Vast ritueel tijdens Open Monumentendag in
de Citadel: ballonnen blazen, hier in 2006.
'Die eerste periode op wat bekend stond
als het leukste archief van Brabant was
de beste. Daar voelde ik me als een vis
in het water en het moet gezegd, vooral
op de studiezaal. Met bezoekers en
vrijwilligers kon ik al snel lezen en
schrijven, het toverwoord was aandacht.
Dit is voor mij nog altijd de kern van
succesvolle dienstverlening. Of het nu
dagjesmensen waren die ooit voor een
worstenbrood aan mijn loketje in De
Efteling stonden, of bezoekers van ons
studiezaaltje in Waalwijk, met echte
aandacht is de helft al gewonnen. En
met hun hulp werden veel vastgelopen
projecten door het kleine team van
medewerkers in recordtempo vlot
getrokken. Verpakken, verfilmen,
indiceren en zo meer, het archief begon
weer te leven.
Die situatie veranderde met de komst
Aan het werk in de 'koffieshop' van restaurant
Het Witte Paard in De Efteling.
nummer 9 2014 39
