1
r
van Stadskanaal naar China en de
Filippijnen werden gebracht, betekende
dat het begin van het einde. In 2004
sloot Philips Stadskanaal na bijna 50 jaar
haar deuren.'
'Ik heb twee lagere schooljaren bij
familie in Groningen-Stad gewoond.
Toen ik terugging naar het 'kleine, tien
kilometer lange lint langs het gelijkna
mige kanaal', kon ik niet meer wennen
aan de stilte van een dorp. Ik was niet
het braafste meisje van de klas maar
heb een prettige tijd op de middelbare
school gehad, met docenten die streng
maar rechtvaardig waren en een directeur
met een groot hart. Niets kon mij zo
boeien als geschiedenis of het nieuws
van de dag. Om het lezen van de krant
werd bij mij thuis geregeld gevochten.
Over mijn familiegeschiedenis weet ik
weinig. Mijn ouders hadden geen
behoefte om over de periode in
Nederlands-Indië te praten en wij
'Mijn beroepsleven bestond tot nu toe
uit keuzes maken en die keuzes hebben
mijn leven behoorlijk beïnvloed. Na de
middelbare school wilde ik het liefst
naar de PABO, maar dit werd me af
geraden omdat de kans op werk vrijwel
nihil was. Om de tijd te overbruggen
werkte ik op het kantoor van een
groothandel. De orderadministratie werd
daar verwerkt met behulp van pons
kaarten, te vergelijken met het invoeren
van gegevens in een computersysteem.
Om niet voor altijd te worden ingedeeld
in het huishouden van mijn ouders
stuurde ik, zonder hun medeweten,
allerlei aanmeldingsformulieren uit de
radio- en tv-gids naar diverse werk
gevers. Zo ook naar de Koninklijke
Marine. Toen mijn oudste broer mij op
een dag na werktijd stond op te
wachten, wist ik meteen dat de rapen
gaar waren: er was onaangekondigd
een bezoeker van of gerelateerd aan de
marine bij ons thuis geweest.'
'Ja, op mijn zestiende moest ik me
melden bij het Marine Opleidingscentrum
nabij Hilversum. Ik werd opgeleid tot
Marva-schrijver, had een geweldige tijd en
wilde graag in Hilversum blijven. Maar de
marine besloot anders: ik moest naar een
plaats waar de 'Lange Jaap' over waakt,
Den Helder dus. Daar heb ik verschillende
plaatsingen gehad, als laatste bij het
Marinemuseum. Daar werd mijn
Het gezin Zimmerman in het Groningse Musseikanaai, 1960.
Hoe was je schooltijd?
kinderen waren te beleefd om daarover
vragen te stellen. In 2008 bezocht ik voor
het eerst mijn geboorteland. Dat was een
bijzondere ervaring.'
Hoe was je als kind?
'Volgens mijn omgeving was ik als kind
een echte organisator. Ik was amper 10
jaar toen ik een vriendenclubje oprichtte
waarvoor eens per maand tien cent
contributie moest worden betaald. Ik
hield een serieuze administratie bij van
de leden, een kasboekje en van de
activiteiten die ik zelf organiseerde.
Ik bewaarde alles en sleepte het bij elke
verhuizing mee. Laatst kwam ik bij het
opruimen zo'n schriftje tegen, ik heb er
vreselijk om kunnen lachen. Op latere
leeftijd was geen stuk papier veilig, ik
maakte graag schetsen voor tuinen en
interieurs. Of het archivarissenbloed er
al jong in zat? Bewaren en ordenen zit
me in het bloed maar daarmee ben je
nog geen archivaris.'
Welk onderwijs heb je gevolgd?
En toen werd het 'zorg dat je erbij
komt...'?
Op de kleuterschool in Musselkanaal, 1961.
nummer 2 2014 33
