Archiefinspecteur:
een 24/7 job
Inspectie
Maar, toegegeven, vaak moet ik
gewoon een 'nerdalert' afgeven en
draaf ik door. Ik hoop nu dat u een
beetje begrijpt waarom. Als u mij wilt
tegenhouden, neem dan gerust
contact op. Alle kanalen staan open,
elk moment van de dag (behalve de
fax, want dat is thermisch papier en
niet houdbaar...).
De archiefinspecteur gaat misschien
nog wel een stap verder, tenminste ik
wil en ik hoop daarmee niet te leiden
aan een ernstige vorm van beroeps
deformatie. Want op vakantie sta ik te
watertanden bij een bevolkings
register in het Chinees in Maleisië,
maar maak ik me tegelijkertijd druk
om de belichting en het klimaat waar
het in ligt (voldoet dat wel aan de
normen zoals vastgelegd in hoofdstuk
2 van de Archiefregeling?).
Als ik met vrienden over mijn werk
praat, kan ik vol enthousiasme
vertellen over het belang van
zuurvrije Amsterdamse archiefdozen.
En als ik deze in het wild tegenkom,
wijs ik ze mijn gezelschap - ongeacht
de leeftijd of belangstelling - altijd
aan. Mijn neefje van drie kan nu al
blindelings een echte archiefdoos
herkennen.
Maar het gaat verder dan de mate
riële verzorging. Bij bedrijven waar ik
privé klant van ben en waarbij het
afnemen van de dienst niet helemaal
voorspoedig verloopt, zie ik direct de
oorzaak in de informatievoorziening.
Dit is hetzelfde als in mijn eigen werk:
daar zoek ik de oorzaak van
problemen bij een gemeente ook
altijd in de informatievoorziening.
Als ik bijvoorbeeld problemen heb
met mijn tv- of internetleverancier, is
het eerste wat ik vraag of ze mijn
dossier bij de hand hebben, zodat de
voorgeschiedenis niet herhaald hoeft
te worden. Als dit niet kan, dan vraag
ik meteen om naar de tweede lijn te
worden doorverbonden. Als mijn
vraag dan beantwoord is, vraag ik
altijd hoe het kwam dat de eerste lijn
geen toegang had tot mijn gegevens.
Als het antwoord dan luidt dat 'het
systeem' dat niet kan, dan denk ik
altijd aan de inmiddels bekende
paarse krokodil. Hetzelfde verhaal
vertel ik aan gemeenten die juist
informatie moeten afschermen voor
de privacy: als 'het systeem' dat niet
kan, is het dan wel een goed
systeem?
3. Ik ben een idealist, ik wil de
(informatie)wereld een beetje
beter en duurzamer maken. Niet
op de groene manier, maar op de
digitale duurzame manier. Van huis
uit ben ik historica en ik vind het
belangrijk dat er over 100 jaar
historici zijn die onderzoek kunnen
doen naar onze eigen tijd. En dan
heb ik het niet alleen over
overheidsarchieven. Daarom draag
ik nu kleine stukjes kennis over
aan familie, vrienden en bedrijven
waar ik mee te maken heb.
Annemieke Adema Column
Archivaris ben je altijd! Overal waar
'de archivaris' (voor zover deze
bestaat) komt, trekt hij naar stukjes
oude informatie toe en wil dat
vervolgens met anderen delen. Denk
aan je eigen vakantie, waarbij je toch
altijd een foto wilt nemen van dat
ene oude stuk dat in een hoek van
het museum ligt, terwijl de rest van
de familie denkt: 'Het zal wel weer.'
Archiefinspecteur ben ik de hele dag.
'Waarom?', vraagt u zich misschien af.
Ik wil best toegeven dat ik soms een
beetje doorsla, maar ik heb duidelijke
redenen voor dit gedrag:
1. Ten eerste vind ik mijn werk en
vakgebied leuk!
2. De scheiding tussen werk en privé
is moeilijk te maken en daar prijs
ik mij gelukkig om. Als er bijvoor
beeld een gemeenteraadsvergade
ring is met archief op de agenda,
dan luister ik daar indien mogelijk
naar. Vaak kom ik hier via Twitter
achter en dat is dan ook het kanaal
om het met anderen te bespreken.
Ik vind dit geen werk, maar het
heeft wel sterke raakvlakken met
mijn werk. Een ander kijkt een
voetbalwedstrijd en bespreekt dit
op Twitter en die persoon is
misschien ook voetbaltrainer.
Annemieke Adema archiefinspecteur
bij het Westfries Archief.
Annemieke Adema:
'Archiefinspecteur ben ik de hele dag.
nummer 8 2013 15
