Regionaal
Aart Vos Column
De eigenaardigheden van de
eigenheimer zijn voor mij een bron
van vermaak. Daarom verdiep ik mij
graag in het aaj siekjen (in Hylpen
schrijven ze het zo, maar in Blauhus
weer anders) en maak ik met liefde
een studiereisje naar de Greidhoeke.
leven heeft gesleten, telt de beuling
waarin de varkenssnuit is gestopt
NIET! Brabant heeft zijn eigen
megastallen met duizenden en
duizenden varkenssnuiten en dito
oren die tot balkenbrij en beuling
worden gekookt en vermalen.
Smullen maar. De buik vaste ingeze
tene - wier Brabants bloed door
d'adren vloeit - doet er een moord
voor.
Vandaag las ik dat de eigenheimer
Zeeland in zijn greep heeft. Wil je
naar Sint-Philipsland, moet je de
bordjes Flupland volgen. Slecht
gesteld met de talenkennis? Hoe
komt u erbij minister van Onderwijs?
Evenzo verheug ik me altijd weer op
de jaarlijkse Gruun mei Wit, die
volgens insiders in Nederhemert
lekkerder smaakt dan in Heere
waarden (waar ik het gerecht meestal
nuttig). De eigenheimer windt zich op
wanneer er in de krant brutaalweg
geschreven wordt dat een Oetel een
kikker is. De directeur van het
Oeteldonks Gemintemuzejum spreekt
dan het verlossende woord, tot een
half jaar later een onverlaat, natuur
lijk geen Bosschenaar en vast en
zeker iemand van boven de grote
rivieren, de discussie opnieuw
aanzwengelt. Het noodlijdende
Brabants Dagblad is er wat blij mee.
Het circus begint van voren af aan.
Sinds kort wagen de 'Houders van de
Brabant Bokaal', een club belangrijke
mensen (vooral heren) die zich heeft
ingezet voor de Brabantse cultuur,
zich aan een zoektocht naar het
Brabantse streekgerecht (ook
Zuid-Brabant telt mee, want we
voelen ons meer met de Belgen
verbonden dan met die rot-Hollanders
die 'ons' hebben uitgezogen).
Ook in Limburg kunnen ze er wat van.
Wanneer ik zoevend op de A77
Nederland binnenkom, lees ik: de
Limburgers heten u welkom. Maar
nog nooit heeft zo'n gulle bourgondiër
mij toegezwaaid, laat staan dat Sjeng
met de vla klaarstond. Een welkom
van niks. En dan al die plaatsnamen in
de eigen taal. Ik dacht dat je die
ongein alleen in Friesland tegen
kwam. Waarom staat er onder de
plaatsnaam Kerkrade Kirchroa? Toch
niet voor de inboorling? Die weet wel
waar die zijn moet. Hoop ik. De
reislustige lapt de rare naam aan zijn
laars. Hij wil in Kerkrade zijn vla
halen. Eerst zijn de Friezen met die
malligheid begonnen. Ze maken het
daar overigens nog bonter. De
ANWB-wegwijzer geeft Grins aan in
plaats van Groningen (toen ben ik
verdwaald en kwam in Raerd: dat is
us doarp, dêr wol we wenje).
De vraag is hoe weten de eigenhei
mers dat nu allemaal? Waar halen ze
de kennis vandaan over beuling,
plaatsnaam, eieren rapen, katknup
pelen en alle die andere ambachte
lijke oud-Hollandse spelen zoals oma
die bakte? Nou, gewoon bij de
Regionaal Historische Centra (RHC).
Maar helaas, die gaan eraan. Er gloort
licht aan het einde van de tunnel. De
baas van het RHC Eindhoven gaf de
voorzet: eerst alle 35 vrijwilligers
eruit (te duur: elke dag een pot koffie
en jaarlijks een uitstapje a raison van
300 euro) en nu wil hij de 'bovenwet
telijke collecties' verwijderen. Weg
met die rommel. Geen archieven van
schuttersgilden, carnavalsclubs,
kerken en andere instellingen die nu
juist vertellen waarom het leven zo
goed is en was in de regio. Grappen
maker, die baas Duijghuijzen. Laat dat
'Historisch Centrum' maar gewoon
weg hoor. Voorts maakt Eindhoven nu
zeker geen kans meer op het
geldverslindende predicaat Culturele
Hoofdstad van Europa.
Volgens mij zijn al die stamppotten en
baksels al lang bekend en uitputtend
behandeld maar opnieuw zal de zult
met de beuling moeten wedijveren.
Want zit er in de zult echt alleen maar
Brabantse waar? Wanneer het vèrreke
eerst in een megastal in het Land van
Maas en Waal zijn korte droevige
Aart Vos managing director
chief executive, Genootschap
van Onbezoldigde Ampikkela-
teurs (u kunt lid worden van dit
exclusieve genootschap!).
Tekening: Peter Vlot
nummer 5 2013 33
