Verpakking
Aart Vos Column
Je zag de afgelopen maanden
gemiddeld één maal per week een
veelal Hollandse ('daar gebeurt het',
vertrouwde Maarten Prak me toe)
archivaris of historicus op de buis. Dat
danken we aan de televisieserie De
Gouden Eeuw, een co-productie van
NTR en VPRO. De archieven die we
zagen, verkeren in blakende welstand.
Als de tv langskomt dan ziet het er
allemaal zo gelikt uit. Schitterende
oorkonden, missiven en registers. Dat
de archivaris van het Deense Nationaal
Archief een exemplaar uit de reeks
'Sonttolregisters' zonder
handschoentjes aanpakte en Hans
Goedkoop het allemaal wel best vond,
viel me tegen. De collega's zelf
daarentegen, vielen me echt mee. Van
sommigen dacht ik: je moet je haar
eens wassen, of je nagels knippen,
maar over het algemeen had de kijker
niet te klagen.
Allemaal gelul natuurlijk. Ook van die
mooie gave registers en charters uit De
Gouden Eeuw. Dagblad Trouw toonde
op de drempel van het nieuwe jaar heel
andere archieven. De krant ging ervoor
naar Jakarta (had niet gehoeven: ik
weet ze veel dichterbij te vinden). De
directeur van ons Nationaal Archief was
niet onder de indruk van de schimmel,
inktvraat en vuistdikke gaten in de
VOC-registers. Het papier of wat ervan
restte, was immers al in blauwgrijs en
zuurvrij papier gewikkeld. Denk erom
collega-saaierikken: ook hier gaat het
om de verpakking!
maar. Wat las ik in het eerste nummer
van jaargang 1 van De Nieuwe Kroniek
'Met alle respect voor andere
directeuren van archieven en
instellingen in die sfeer, mw. N.N., is
niet het prototype van dat beroep. Een
knappe, elegante vrouw, goedlachs, zeg
maar uitgesproken vrolijk, en wel
bespraakt.' (Ik zeg lekker niet waar ze
werkt, hoewel ze weinig kans maakt
om op tv te komen: het is buiten de
Randstad.)
Daar kan toch niemand tegenop! Hier
worden zowaar alle eigenschappen
opgesomd die ik moet ontberen. Ik ben
niet alleen nurks en lelijk. Ik hakkel en
stotter en ben 'zo saai en pedant als
een gepensioneerde archivaris' (Simon
Vestdijk - kent u 'm nog?). En mijn
vrouw kan me nog meer vertellen.
Ten slotte nog dit: zouden historici ons
clubblad ook lezen? Hoe het elders in
het land is gesteld weet ik niet, maar in
de studiezaal van de Utrechtse
Universiteitsbibliotheek - tegenover het
departement Geschiedenis aan de Drift -
doen ze er niet aan. Ik kon gelukkig wel
het laatste nummer inzien van Archivio
Glottologico Italiano, evenals dat van
Ad Parnassum; a journal of 18th and
19th century instrumental music en
niet te vergeten It Beaken: Tydskrift fan
de Fryske Akademy (heerlijk voor de
laatste 3 studenten Fries).
Aart Vos managing director chief
executive, Genootschap van
Onbezoldigde Ampikkelateurs (u kunt lid
worden van dit exclusieve genootschap!).
Dat uiterlijk en voorkomen voor een
archivaris heel belangrijk zijn, van
duidelijk groter gewicht dan een
vermelding in Het Blauwe Boekje - hoe
betreurenswaardig - blijkt wel uit een
periodiek dat ik op een
tijdschriftenplank in een studiezaal
aantrof. Zijn wij, collega's, behalve die
ene dan, zo lelijk? Ik schrok me een
aap, maar thuisgekomen deelde mijn
betere helft mij mee dat ik, hoewel
kalend en nijlpaardachtige trekken
vertonend, toch nog meeviel. Gelukkig
Tekening: Peter Vlot.
nummer 2 2013 23
