Uitgelezen
Belvedère (op de plek waar ze nu
daadwerkelijk ligt). In 1913 neemt de
Tweede Kamer een wet tot de bouw van
de Waalbrug aan. Tegen de locatie en de
bouw kwam, onder aanvoering van
zeepfabrikant en gemeenteraadslid
P. Dobbelman, flink verzet. In mei 1917
draait de gemeenteraad het besluit tot
de bouw van de brug terug. Twaalf
woedende raadsleden, onder wie Ivens,
zeggen hun lidmaatschap van de raad op.
Pas tien jaar later komt er weer schot in
de zaak als het Rijkswegenplan wordt
gepresenteerd. De Nederlandse
rivierdelta moet worden ontsloten door
de aanleg van wegen en de bouw van
grote bruggen. Er worden drie grote
noord-zuidverbindingen gepland: van
Rotterdam naar Breda, van Utrecht naar
's-Hertogenbosch en van Arnhem, via
Nijmegen, naar 's-Hertogenbosch. Op
22 oktober 1930 stemt de Nijmeegse
gemeenteraad in met de voorwaarden
van het Rijk voor de bouw van de brug.
Vijfenhalf jaar later - na drie doden,
5.000.000 gulden, 6.500.0000 kilo staal
en 900.000 klinknagels - is het wonder
geschied. Op de openingsdag, 16 juni
1936, passeren volgens Ivens 30.000
auto's de brug. Deze waren speciaal
ingezet om de mensen te vervoeren.
Op die dag bezoeken 200.000 mensen
de stad. En het bleef nog lang onrustig,
want de Waalbrugfeesten duurden maar
liefst drie maanden. Of mijn moeder dat
vertier heeft meegemaakt kan ik haar
niet meer vragen.
Nijmegen zonder Waalbrug, neen dat
kan niet! Ze is en blijft voor mij de poort
tot de stad. Goed dat ze in 2001 als
rijksmonument is aangewezen. En goed
dat het Regionaal Archief Nijmegen het
familiearchief Ivens-Nooteboom zo
etaleert. Ik heb bijzonder genoten van
de meer dan 200 prachtige grote foto's.
Jos Wassink programmacoördinator
immaterieel erfgoed bij het Nederlands
Centrum voor Volkscultuur en Immaterieel
Erfgoed te Utrecht.
nummer 1 2012 33
