"We moeten
zichtbaar zijn"
In gesprek met Femia Siero
Burgeriijke Stand Ze is naar eigen zeggen niet carrièregericht, maar heeft
inmiddels wél een behoorlijke staat van dienst opgebouwd.
Femia Siero is een echte 'bouwer', iemand die steeds iets wil
laten ontstaan. Als streekarchivaris heeft ze als doel de archieven
zichtbaar te maken, juist in deze tijden van bezuinigingen.
"Ik ben geboren in 1968. Als
geboorteplaats staat in mijn paspoort
Utrecht vermeld, maar dat is alleen
omdat er in Maarssen geen ziekenhuis
is. Voor mijn gevoel is Maarssen dus
mijn geboorteplaats."
"Ik ben de jongste, ik heb één oudere
broer."
Maakt de plaats in het gezin volgens
jou wat uit voor je latere
ontwikkeling?
"Nee, voor mijn gevoel heeft dat geen
verschil gemaakt. Als ik uit een groter
gezin zou komen of er was meer
leeftijdsverschil met mijn broer geweest,
dan had het wellicht wel iets
uitgemaakt."
Deden je ouders vroeger spelletjes
met jullie? Welke?
"Ja, veel spelletjes en altijd fanatiek.
'We spelen niet voor de gezelligheid
maar om te winnen!', zei mijn vader
altijd. We speelden Monopoly (duurde
vaak uren, ik won nóóit), Stratego (altijd
met mijn broer, ik won zelden) en veel
kaarten (met oude knopen in plaats van
geld, ik won zelden). Later heb ik veel
gescrabbeld en dat doen we nog steeds.
Vaak gewoon thuis maar ook als we bij
mijn ouders op bezoek gaan. Ik kan door
dit verleden wel goed tegen mijn
verlies... maar win natuurlijk liever."
Hebben de werkzaamheden of
hobby's van je ouders je beïnvloed?
"Mijn ouders hadden eigenlijk geen
hobby's; ze waren zelfstandig
ondernemer en bijna alles stond in het
teken van de zaak. Het bedrijf vijf dagen
en de winkel zes dagen per week open.
Op zondag als het kon uitpuffen, maar
vaak nog even een en ander afhandelen
of voorbereiden voor de komende
week, zoals de winkel bijvullen. Ik denk
dat dat me wel beïnvloed heeft. Ik ben
erg zelfstandig opgevoed. Ze hadden nu
eenmaal niet altijd tijd voor ons, de
kinderen, en dus moest ik mezelf
vermaken. We woonden boven de
winkel. Het is zelfs zo dat ik vanuit mijn
slaapkamer, als de deur openstond, zo
de winkel in kon kijken. En dat kon dus
andersom ook! Naast mijn slaapkamer
was de wc en soms kwamen er klanten
naar boven om het toilet te gebruiken.
Nee, dat was niet prettig. Mijn ouders
stonden eigenlijk dag en nacht voor de
klanten klaar en dan heb je haast geen
rust. Daardoor ben ik een groot
voorstander geworden van een
duidelijke scheiding tussen werk en
privé."
Heb je een eerste herinnering?
"Mijn geheugen is helaas heel slecht.
Mijn eerste herinnering is denk ik vanaf
een jaar of zes, toen ik met mijn moeder
een rondvaart maakte helemaal in
Amsterdam. De gebouwen, vooral het
smalste huis, maakten grote indruk op
mij als kleine dreumes."
Vertellen je ouders weleens over je
kinderjaren?
Waar en wanneer ben je geboren?
De hoeveelste in het gezin Siero ben je?
"Ja, dat ik heel zelfstandig was en nog
Femia Siero (foto's part. coll.)
Fransien Sme<
nummer 9 2011 37
