Content Curation,
een kennismaking
Het Engelse woord curation laat zich niet zo eenvoudig vertalen in het Nederlands. Wij kennen wel
het woord curator, maar bij het woord curatie denken we aan de gezondheidszorg. Misschien is dat
wel de reden dat we het woord, al dan niet in combinatie met het woord 'content', steeds vaker
onvertaald tegenkomen.
Behapbare informatie
Relevant of ruis
Misschien ben ik zelf ook wel een digitale
curator. Ik houd me ook bezig met het
Noot
1 Zie http://goo.gl/w7riQ.
2 Zie http://goo.gl/3A6zE.
Edwin Mijnsbergen
Ik kwam het begrip in de nieuwe betekenis
voor het eerst tegen in 2008, toen Steve
Rubel, van PR-bureau Edelman, erover
schreef op zijn weblog. Hij omschreef de
digitale curator als een digitale sherpa of
gids, die voor iedereen herkenbaar is als
een expert binnen een bepaald vakgebied
en die uit de ontstellende hoeveelheid
(digitale) bronnen de meest interessante
en relevante informatie weet te filteren,
om die vervolgens te delen met andere
mensen. In het artikel stelde Rubel dat de
digitale curator de toekomst van online
content is, waarbij hij benadrukte dat
iedereen het kan worden, ook zonder zelf
content te creëren. Hij vergeleek deze
nieuwe variant van de curator uiteindelijk
toch met die van een museum: je
verwacht iemand die wél de expertise en
kennis heeft, maar niet zelf de kunst
maakt. Het gaat om het verzamelen,
beoordelen en delen van informatie. Dat
dit raakt aan het werk van een
bibliothecaris, archivaris of journalist is
evident. Toch is er een verschil. Rubel
legde dat als volgt uit:
"Curators are not editors either. The notion
of an editor inherently implies that space
is finite. Online it's not. Curators don't need
to necessarily be trained in cutting, but in
knowing where and how to unearth those
special high-quality 'finds' and to make
them presentable. It's just as much about
the experience and the way the
information is presented, as it is the
content."
Hoe de verzamelde informatie
gepresenteerd en ervaren wordt, is
volgens hem dus net zo belangrijk als de
informatie zelf. Er zijn genoeg mensen die
vinden dat dit onzin is, maar ik denk dat
Rubel een goed punt had en heeft. Het
informatieaanbod groeit nog steeds
exponentieel, de aandachtsspanne van
mensen wordt steeds korter. Een van de
gevolgen daarvan is dat de groep
gebruikers die informatie graag behapbaar
krijgt voorgeschoteld, snel groeit. Voor die
gebruikers is het fijn als er mensen zijn die
binnen een bepaald vakgebied - ofwel
niche - alle moeite doen om interessante
informatie te verzamelen. Dan verliezen
ze zelf geen tijd aan het onder de knie
krijgen van de eigenaardigheden van
verschillende zoeksystemen, of aan het
filteren van de oneindige stromen tekst
die worden gegenereerd op platformen
als Twitter.
verzamelen, beoordelen en delen van
informatie. Ik geef er vaak ook nog een
mening over. Beoordelen of ik daarmee
ook content curator ben, laat ik graag over
aan de mensen met wie ik de informatie
deel. Het is namelijk ook zo dat sociale
netwerken je verleiden tot het delen van
minder relevante informatie of zelfs tot
het verspreiden van ruis. Als je de
informele en persoonlijke toon echter
achterwege laat, bouw je minder snel een
prettige online relatie op. Daar schreef ik
recent iets over in Twitter: over
organisaties bij de dorpspomp.1
Dit korte artikel is niet meer dan een
introductie. Mensen die hier meer over
willen lezen kan ik Content Curation of het
belevenvan informatie, van Ton de
Looijer, aanbevelen.2
Edwin Mijnsbergen
freelance informatiespecialist op
www.edwinmijnsbergen.nl.
facebook
Sociale netwerken produceren veel Informatie, maar die is niet altijd even relevant.
nummer 9 2011 19
