Vf
Luud de Brouwer Column
Ik was aanwezig bij de regioconferentie
'Archieven met het oog op morgen.
Nieuwe wegen in het archiefbestel,
opmaat naar een visie voor de
Tweede Kamer', die werd gehouden
op 6 oktober 2010 in Zwolle. Een hele
mond vol. Het ministerie van
Onderwijs, Cultuur en Wetenschap
wilde input vanuit de archivarissen
van Nederland voor het schrijven van
een nieuwe archiefvisie. De opkomst
was groot. Eerder al was de discussie
online opgestart via het sociale
netwerk LinkedIn. Tot zover niks
schokkends.
de bal weer bij het ministerie en
de ambtenaren neerleggen. Paul
Breevaart, die namens het ministerie
discussie voerde, probeerde nog wel
om de bal weer bij de aanwezige
archivarissen te leggen, maar die
zagen geen rol voor zichzelf.
WIJ WILLEN REGELS! Het werd nog net
niet gescandeerd, maar dat scheelde
niet veel. Het was de roep om naast
animal cops ook een archiefpolitie
in het leven te roepen.
de weg om jarenlang achter de feiten
aan te lopen. Steeds blijven roepen
dat het weer anders moet maakt
geen sterke indruk op onze
opdrachtgevers.
Wat doet onze branchevereniging
BRAIN ondertussen? Die wil ook regels
op gaan stellen, certificering heet dat,
want dat doen ze in andere sectoren
ook. Dit soort initiatieven zegt veel
over hoe we naar onszelf kijken en
hoe we toestaan dat de rest van
Nederland naar ons kijkt. We zijn
blijkbaar nog steeds niet goed genoeg
om serieus genomen te worden. Alsof
certificering daar verbetering in gaat
brengen. Certificering leidt naar meer
regels die aanpassing behoeven en
het leidt tot uitsluiting van diensten
die er niet aan kunnen voldoen. In
plaats van elkaar te helpen en samen
te werken gaan we onze vakbroeders
te kijk zetten. Het chronische gebrek
aan geloof in eigen kunnen breekt
onze sector steeds meer op. We zijn
bang voor echte veranderingen, want
iedereen voelt op de archiefsloffen
aan dat het zo niet langer kan.
Het eerste hoogtepunt van de ochtend
kwam van Inge Angevaare, die de
toehoorders toevertrouwde: regels
veranderen het gedrag van mensen
niet. Heel helder gezegd. Een
waarheid als een koe. Het tweede
hoogtepunt kwam in de discussie aan
het eind van de ochtend waarin
Richard Hermans het zomaar aandurfde
om de archivarissen op hun gedrag
aan te spreken. Hij wees erop dat
de grootste verandering moet komen
van ons archivarissen zelf. Eigenlijk
was daarmee alles gezegd. Het was
tijd om elkaar diep in de ogen te
kijken en de rest van de dag te praten
over de noodzakelijke veranderingen
en samenwerking. Dan zouden
we aan het eind van de middag een
A4'tje kunnen inleveren, want in der
Beschrankung zeigt sich der Meister,
en kon het ministerie aan de slag.
Op naar de broodjes!
We slagen we er maar niet in vanuit
een positieve gedachte samen
te werken en op te houden met
die eeuwig afwachtende houding.
We smeken bijna om nieuwe regels,
aangepaste regels, betere regels,
nieuwe reglementen en wetten
om ons werk mogelijk te maken.
Los van de terechte opmerking van
Inge Angevaare dat regels geen
gedrag veranderen, zou ik daar nog
aan toe willen voegen: is het niet
zo dat regels eigenlijk alleen maar
beperken in plaats van nieuwe wegen
mogelijk maken? Blijkbaar zijn we
zo weinig zelfverzekerd en overtuigd
van ons kunnen dat we wetten nodig
hebben om onze zin te krijgen. Hoe
zit het met de wetenschap dat
regelgeving altijd en eeuwig achter
de werkelijkheid aanhobbelt? Door
de roep om regels kiezen we opnieuw
BRAIN steekt liever energie in een
logo en een initiatief voor collectieve
promotie, compleet met toolkit.
Joepie! Ik kan nauwelijks wachten op
het resultaat.
Helaas wilde niemand mij in deze
euforie steunen. De overige
aanwezige archivarissen vonden toch
dat we meer regels nodig hebben.
De discussie ontspon zich vervolgens
op veilig terrein, want we konden
Tekening: Peter Vlot.
46 2010 nummer 10
