Burgerlijke stand
Charles Emile Mathilde
Buijsrogge (roepnaam:
Carlo Buysrogge)
29 oktober 1961 te Hulst
Hoger Technisch Onderwijs
(tandtechniek) te Brussel,
Middelbaar Archiefambtenaar
Rijksarchiefschool 's-Gravenhage
Archivaris van de gemeente
Hobby's:
Spelend lid van de Koninklijke
Harmonie Sint-Cecilia te
Kloosterzande
Secretaris en actief lid van
schutterssociëteit Willem Tell
archieven in Middelburg, omdat er geen
gemeentearchivaris is. Ik ben voor de
verplichte benoeming van een gemeente
archivaris in elke gemeente in Nederland."
Heb je nog een leven naast je werk?
Axel, 2007. Toespraak voor genodigden tijdens de Week van de geschiedenis.
te winnen en koning te worden, maar
daar heb je een dosis geluk bij nodig.
De koning van onze vereniging wordt
ieder jaar getooid met een prachtige,
achttiende-eeuwse koningsbreuk die
onze sociëteit onlangs, nadat die langere
tijd kwijt was, terug heeft kunnen
verwerven. Niet zozeer het sportieve
gebeuren, maar veel meer de gezellige
Bourgondische sfeer die zowel in deze
vereniging als bij de eerder genoemde
muziek aanmerkelijk aanwezig is, vormt
de reden voor mij om lid te blijven
zolang ik kan.
In de wintermaanden houd ik er van om
op zaterdag door de Oost Zeeuws-Vlaamse
polders te struinen, meestal ten behoeve
van een verantwoord jachtbeheer.
De wildstand op een verstandige manier
op peil houden is belangrijk en als ik
daarmee mijn eigen conditie ook wat
op niveau kan houden, is dat mooi
meegenomen. Ook dit is overigens
steeds weer een Bourgondische
gebeurtenis en minstens eenmaal per
jaar is ons jachtgebied gastheer voor
enkele leden van het Koninklijk Huis.
En nee, ik vertel niet wie.
Tot slot, maar dat vertelde ik al eerder,
is het leuk om zelf archiefonderzoek te
doen en het resultaat daarvan op een of
andere manier vast te leggen en te
verspreiden. Dat kan door het geven van
een lezing, wat ik een paar keer per jaar
doe, maar ook door het schrijven van
"Naast het archiefwerk behoort het
maken van muziek bij de Koninklijke
Harmonie Sint Cecilia in Kloosterzande,
mijn geboorteplaats, tot de hoogtepunten
van de week. Op woensdag is er altijd
repetitieavond en geregeld, zo'n twintig
keer per jaar, treden we ergens op.
Tijdens de concerten speel ik mijn
partijtje mee op de tweede klarinet.
Bij andere gelegenheden, zoals het
geven van serenades en bij rondgangen,
grijp ik al gauw naar mijn tenorsaxofoon.
Ik heb een prachtig instrument. Voor de
kenners: een Selmer Mark VI, de Mercedes
onder de tenorsaxen, die ik ter plekke
kocht op een feestelijke receptie in
Toronto, waar ik toevallig tegen iemand
aanliep die hem in de kast had liggen
en er wel vanaf wilde. Het was nog
een heel gedoe om die saxofoon naar
Nederland te krijgen, omdat ik er onder
geen beding afstand van wilde doen in
het vliegtuig, waar de koffer met het
instrument maar ternauwernood in het
bagagerek in de cabine paste. Met een
onderbreking van enkele jaren ben ik
spelend lid sinds 1973.
Kloosterzande, 30 april 2006. Met de harmonie
tijdens een serenade voor de gedecoreerden.
Daarnaast ben ik een fanatieke
boogschutter en wel in de variant
'de staande wip'. Die staande wip is een
vroeger kantelende maar tegenwoordig
ook een in een stellage op en neer
bewegende prang of dwarsbalk, waarop
korte ijzeren pinnen staan met
daaroverheen geschoven houten of
plastic pluimpjes, de vogels. De hoogte
varieert van twintig meter voor de laagste
tot vierentwintig meter voor de hoogste
vogel. Het is de bedoeling deze vogels
er met pijl en boog af te schieten, wat
nog niet meevalt. Ik hoop nog een keer
56 2010 nummer 8
