"Ik ben altijd heel graag naar school gegaan,
zeker de lagere school.
waarom ik nu uitgerekend het alfapakket
moest kiezen: nog nooit zoveel huiswerk
gemaakt en tijd besteed aan vertalen en
grammatica. Wellicht heeft het wel
geholpen om een zekere discipline te
ontwikkelen... Maar mijn interesse ging
toch uit naar filosofie, geschiedenis en
aardrijkskunde. Die vakken deed ik echt
met plezier. Natuurlijk was het
buitenschoolse leven net zo belangrijk
als school: vrienden en vriendinnen,
muziek, kleding. Ik was vaak in de
mediatheek te vinden, met nog echte
vinylplaten toentertijd. Ik hield van
alternatieve muziek. Hoogtepunten uit
die tijd waren dan ook de openlucht
festivals zoals Pinkpop en Werchter."
Wanneer en waardoor koos je ervoor
om geschiedenis te gaan studeren en
waarom in Nijmegen?
"Na de middelbare school had ik wel
eventjes genoeg van de boeken en
dacht dat de kunstacademie wel iets
voor me was. Tot mijn grote verrassing
- en wellicht ook van mijn omgeving -
haalde ik het toelatingsexamen voor de
kunstacademie in Maastricht. Een
geweldig jaar, elke dag en avond een
nieuw feest. Ik woonde in een fantastisch
studentenhuis; het was één grote
familie. Maar na de propedeuse, die ik
nog wel gehaald heb, was het toch wel
duidelijk dat kunst niet voor mij was
weggelegd. Geschiedenis was mijn
lievelingsvak op de middelbare school,
ik had al veel goeds over de Universiteit
in Nijmegen gehoord en de keuze was
daarom eenvoudig."
Hoe verliepen je universiteitsjaren?
Welke richting koos je?
"Geweldig. Veel geleerd in alle opzichten.
Het leven van een student in Nijmegen
is heel aangenaam: er wordt veel
gefeest, maar ik heb er ook hard gewerkt.
Ik heb gekozen voor middeleeuwse
geschiedenis. Naast geschiedenis heb
ik ook de propedeuse kunstgeschiedenis
gedaan, Italiaans en museologie. Dit
laatste was een samenwerking met de
Universiteit van Leiden. Ik heb er ook
nog een stage gedaan in een museum
in Groningen. Hoogtepunt van mijn
studie in Nijmegen was waarschijnlijk
Erasmus in Italië. Ik had al twee jaar in
Italië gewerkt gedurende de zomer
vakanties; een keer als chauffeur voor
een gravin (geweldige en bijzondere
ervaring) en een keer als au-pair. In
Italië kon ik alles combineren: geschiedenis,
Italiaans en museologie. In Italië heb ik
ook mijn enige 10 gehaald! Voor mijn
afstudeerscriptie wilde ik de drie vakken
combineren en ik had dan ook al een
een serie van middeleeuwse schilderijen
uitgezocht in het Castello del
Buonconsiglio in Trento. Helaas paste dit
niet binnen de richtlijnen van de
Universiteit van Nijmegen en moest ik
me beperken tot een middeleeuws
manuscript."
Net afgestudeerd in Nijmegen, 1993.
Wanneer en waardoor kwam de
Rijksarchiefschool of het vak van
archivaris in beeld?
"Waarschijnlijk zit aan elke teleurstelling
ook weer iets positiefs. Door mijn
scriptie kwam ik vaak in het Stadsarchief
in Nijmegen en raakte ik gefascineerd
door de wereld van archieven. Ik hoorde
toen over het toelatingsexamen op de
Rijksarchiefschool en heb me ingeschreven.
De jaren op de Archiefschool in Den
Haag beschouw ik als zeer positief. Ik
was de jongste in de klas, ik had net
mijn scriptie ingeleverd en begon
daarna meteen al in Den Haag. We
hadden een hechte band met elkaar.
Wat ik leuk vond, was dat iedereen door
Op het archief van de UNHCR, 1996-1997.
zijn opleiding of werkervaring zijn eigen
unieke inbreng had. Er waren ook heel
geanimeerde discussies. Dingen waren
ook in beweging in de archiefwereld.
Men sprak over de het vernieuwen van
de opleiding; ISAD(G) was net uit, PIVOT
werd gelanceerd en er werd veel
gesproken over digitale archieven.
Omslag in opslag was net gepubliceerd,
al heb ik dit boek wel drie keer van
a tot z gelezen voordat de essentie tot
me doordrong. Het was natuurlijk ook
een ommezwaai van middeleeuwse
archieven tot modern archiefbeheer.
Ik denk nog met veel plezier aan mijn
leerrijke stage bij het Stadsarchief in
Zutphen, de werkweken in Zeist en ons
uitstapje naar Brussel. Soms, als ik nu in
Brussel over de Grote Markt loop of in
Grimbergen ben, dan denk ik aan het
uitstapje met de Archiefschool in Brussel
en Brugge. Of aan onze logeerpartij in
de abdij van Grimbergen, het bezoek
aan het Rijksarchief of ons bezoek aan
Mort Subite, een bekend café in
Brussel."
Hoe verliep je verdere carrière?
"Ik wist al vroeg in de opleiding dat ik
weer naar het buitenland wilde. Italië
was zo goed bevallen. Drie VIP's uit de
Nederlandse archiefwereld hebben mijn
interesse in het buitenland nog vergroot:
Richard Hermans, Peter Horsman en
Johan van Albada. De verhalen over ICA
en de archiefopleiding in Australië, VS
en Canada wekten mijn interesse. De
vraag was: hoe en wat. Direct
aansluitend op de opleiding had ik het
geluk om in contact te komen met Ad
van Heijst, toentertijd directeur van
ODRP, een adviesbureau. Hij zocht nog
iemand voor een opdracht in Genève
bij de Verenigde Naties. Geweldig! Wat
een fascinerende organisatie. Toen ik na
een tijdje de mogelijkheid kreeg om als
archivaris bij UNHCR (VN Vluchtelingen-
56 2010 nummer 6
