^Deze advertentie is^
voor uw archief.
Restauratie-Atelier
Helmond B.V.
In feite ben ik vanaf 1 oktober een
non-nationaliteit
Toen ik vond dat er een tijdschrift
moest komen zei iedereen: dat is te
veel werk, joh. Met een schrijfma
chine ben ik begonnen. Zo ontstond
Janus
20
Hamag Magazijninrichting
voor restauratie en conservering van
papier, leer en perkament
Boeken, in leer en perkament
Charters en zegels
Prenten en tekeningen
Kaarten en affiches
Massaconservering
Vrijblijvende offertes
Vacuüm-vriesdrogen
ondersteuning bij calamiteiten
24 uur bereikbaar bij brand- en waterschade
06-575.896.31
Panovenwea 40. 5708 HR HELMOND (NL)
Tel: 0492 - 55 39 90 Fax: 0492 - 55 24 42
verantwoordelijk voor Janus. Ik vind
eigenlijk dat het uitgeven van dit blad
behoort tot de taken van het bureau
van de I.C.A. en onder de verant-
voor Temminck, ga jij maar naar Til
burg. Dus ging ik als jong ventje naar
het gemeentearchief Tilburg. Daar heb
ik verdomd veel geleerd vooral van de
ledenvergadering in Den Bosch koos ik
de partij van Pirenne. De toenmalige
gemeentearchivaris van Rotterdam,
Renting, had in zijn jaarverslag ver
nietigend uitgehaald naar het Rijk.
Ik ben toen eens met hem gaan ken
nismaken. Hij was alleraardigst en uit
eindelijk richtten wij de Landelijke
Kring van Gemeente- en Streekarchi
varissen op, de voorloper van de
KALO. Ikzelf werd tweede secretaris.
'W0
woordelijkheid van de secretaris
generaal valt. De hoofdredactie kan
natuurlijk bij iemand anders liggen."
Geen korte broek, wel een dasje
Laten we eens terugkijken op jouw
archiefverleden in ons land. Je bent als jonge
chartermeester begonnen in Groningenhe?
"Ja, op 1 september 1970, als charter
meester in opleiding bij het Rijksar
chief. De Vey Mesdag was er rijksar
chivaris. Mijn grote mentor was
overigens Formsma."
Droeg je een korte broek
"Nee", met een lachje, "maar wel een
dasje in de beginjaren. Toen ik als
historicus afstudeerde - ik had sociaal-
economische geschiedenis als hoofdvak
- ben ik eens naar Den Haag gegaan
om met de heer Ribberink te praten.
Hij wou me wel hebben en toen kon ik
in Groningen aan de slag. Dat was
fantastisch, want Marjan, mijn vrouw,
studeerde nog. Ook in Groningen."
Had je meteen het gevoel: dit is het?
"Ach, veel jeugdig enthousiasme; ik
hou van werken. Vooral intermediair
zijn, daar ligt mijn affectie. Ik ontwik
kel graag zoeksystemen waardoor de
klant zelfstandig en succesvol zijn weg
kan vinden. Ik begon met het ont
werpen van fiches voor boedelinventa
rissen en zette een bureau-achtige
organisatie op. Dat was leuk. Al vrij
snel kreeg ik een 'confrontatie' met de
rijksarchivaris. Hij vroeg wat ik van
hem vond. En dat heb ik gezegd. Kort
daarop raadde hij mij aan te sollicite
ren naar Haarlem... Maar Ribberink
zei: je moet niet naar Haarlem, dat is
toenmalige burgemeester Cees Becht.
Tijdens de eerste gesprekken met hem
zei hij mij dat ik personele uitbreiding
wel kon vergeten en hij vroeg me een
beleidsvisie te schrijven. Ik stelde voor
om de dienst uit te breiden met vijf
medewerkers! Binnen een halfjaar
waren er twee weg en vijf nieuwe bij.
Maar ik ben ook wel onderuitgegaan.
Het kostte veel moeite duidelijk te
maken dat een archief geen inrichting
is waar alsmaar verzameld kan blijven
worden. De toegang tot archieven
moet eigenlijk personeelsonafhankelijk
zijn."
Eens secretaris, altijd secretaris
Hield je je alleen met het gemeentearchief
bezig?
"Al vrijwel meteen was ik ook de se
cretaris van het Diensthoofden-overleg
en ook secretaris 'sociaal'. Ik organi
seerde afscheidsfeestjes en dergelijke."
En vakinhoudelijk, waar bemoeide je je
mee?
"In die jaren werd veel gediscussieerd
over de relatie Rijk - Gemeente. Het
zogenaamde rapport Pirenne stond fel
ter discussie in de VAN. Tijdens een
Eerste schreden op het interna
tionale pad
'Na Tilburg kwam Den Bosch, ivaarje
Kuyer opvolgde.
"Ja, dat was in 1980. Inmiddels was ik
lid van het VAN-bestuur en werd door
de voorzitter, Coen Schimmelpenninck
van der Oye, gevraagd of ik naar de
Ronde Tafel-vergadering in Oslo
wilde. Dus ik naar Oslo, in september
1981. M'n eerste buitenlandse reis
voor het archiefwezen. De Russische
delegatie sprak uitvoerig, in het
Russisch natuurlijk, waarna het geheel
nog eens over werd gedaan, maar dan
in het Engels en simultaan in het
Frans. Ik vroeg of dat ook anders kon.
Er viel een ijzige stilte. De volgende
dag sprak de Rus alleen nog zijn eerste
zin in het Russisch en volgde direct de
vertaling. Enfin, er stroomde nog
rijkelijk drank. Ik denk dat mijn stun
telend vermogen om me in een andere
taal uit te drukken wel geholpen heeft.
Een jaar later vertegenwoordigde ik de
SPA in Joegoslavië. En in 1984 werd
ik coördinator van de Internationale
Archiefweken. Toen ik vond dat er een
tijdschrift moest komen zei iedereen:
dat is te veel werk, joh. Met een
schrijfmachine ben ik begonnen. Zo
ontstond Janus met een jaarlijkse
oplage van 1200-1300 exemplaren."
Je hebt vooral in Afrika een hele goede
reputatie en hebt onder meer in Nigeria
gewerkt. Hoe kwam je daar?
"Samen met Ich Caminada was ik in
Engeland geweest voor een cursus.
Daarna kreeg ik het verzoek van de
Unesco om een rapport uit te brengen
over de toestand der archieven in
Nigeria. Het bleek dat de algemeen
rijksarchivaris van Nigeria deel had
genomen aan dezelfde cursus in
Engeland. In mijn rapport schreef ik
uitvoerig over de opleidingscompo
nent. Ik vond dat er incompany-
trainingen nodig waren. En dus heb ik
die cursus opgezet. Het was concreet
resultaat van dit rapport en een zeer
geslaagde periode."
Situatie aan het thuisfront
En kon je dit alles combineren met je werk
in Den Bosch?
"Bij mijn aantreden als gemeentearchi
varis zei ik: Ik ben geen meewerkend
voorman. Ik mocht de helft van mijn
tijd besteden aan het archief en de
andere helft aan de voorbereiding van
de nieuwbouw van het Stadsarchief.
Aangezien dat nogal op zich liet wach
ten had ik wel extra tijd voor interna
tionale aangelegenheden. Ik geloof dat
het stadsbestuur dat wel aardig vond."
Na Den Bosch koos je voor Dordrecht. Een
logische stap?
"Mijn stijl van leidinggeven had zijn
grens in Den Bosch bereikt. Ik was
daarom heel blij met de overstap naar
Dordrecht."
Er was tegelijkertijd vanuit het veld ook
kritiek op je. Je was altijd weg en in eigen
huis gebeurt niets. Heb je je daar wat van
aangetrokken?
"Ik beschouw het als een kunst om
mensen zelf te laten werken. Als ik
aanwezig ben, ben ik ook aanwezig.
Ben ik er niet, dan moet iedereen wel
verder kunnen. In Den Bosch heb ik
de nieuwbouw kunnen realiseren, er is
een belangrijk project afgerond: de
verfilming van de Bossche Protocollen.
Ik heb een cursus opgezet voor stads-
gidsen, meegewerkt aan het provin
ciale archievenoverzicht Noord-Bra
bant en samen met Woelderink en
Caminada de Nota Archiefbeleid ge
schreven. Ach, eigenlijk ben ik meer
iemand die functioneert op nationaal
dan op lokaal niveau. Ik voel me
beklemd binnen de beperkte cultuur
van één stad. Ik ben meer voorwaar
denscheppend bezig. Mijn nieuwe
functie is dan ook op mijn lijf geschre-
Je gaat verhuizen naar Parijs waar het
bureau van de I.C.A. gehuisvest is. Wat
laat je met weemoed in Nederland achter?
"De boekwinkels, de concerten voor
kamermuziek, het danstheater en
natuurlijk de tuin met vogeltjes. Voor
Marjan zal het moeilijker zijn dan voor
mij. Voor een deel moet je toch je
privéleven hier opgeven. Maar ik ben
blij dat ik hard kan werken. Ik kan me
nu op een terrein begeven waar ik me
het sterkst voel."
Een archiefsysteem
leveren is de kunst niet.
Adviseren en meeden
ken over efficiënte
oplossingen is veel
moeilijker. Hamag
Magazijninrichting is
gespecialiseerd in opti
male benutting van
elke ruimte, groot en
klein. Hamag is onder
andere exclusief vertegenwoordiger van Tixit, een
archiefsysteem dat zich in de praktijk méér dan bewe
zen heeft. Montage is in handen van vakmensen met
jarenlange ervaring. Met geld- en ruimtebesparende
oplossingen van Hamag haalt u meer uit uw archief.
Vraag vrijblijvend advies.
GEEF ONS DE RUIMTE EN WIJ MAKEN ER MEER VAN.
Hamag Magazijninrichting b.v.f Govert van Wijnkade 43, 3144 EG Maassluis.
Postbus 520, 3140 AM Maassluis. Telefoon (010) 592 76 39, Telefax (010) 592 91 22.
