RUIMTE PROBLEMEN?
Geen
Partij
Ruimte- en arbeidstijdbesparende opbergsystemen
en u kunt niet verhuizen
De Europese archivaris lijkt al dan niet
bewust aan het einde van de geschiede
niste geloven
BRUYNZEEL STORAGE SYSTEMS
Monta-Mobil®
Monta-Lift®
Monta-Shelf®
door Jaap Kloosterman
13
Bij het inrichten van archieven is effectief gebruik van
de ruimte één van de belangrijkste uitgangspunten.
Verlaag de kosten van uw archief met Bruynzeel Storage
Systems
Samen met u analyseren onze specialisten uw archief. Daarna
onderzoeken zij de mogelijkheden van de beschikbare ruimte en
geven u het meest kosten- en ruimtebesparende advies.
Bruynzeel Storage Systems biedt de oplossing!
De Monta®-archiefsystemen van Bruynzeel zijn een begrip voor
efficiency en kwaliteit. Naast de klassieke archiefkasten Monta-
Shelf® en Monta-Manager®, levert Bruynzeel ruimtebesparende
Monta-Mobil® verrijdbare archieven en Monta-Lift® paternos
ters.
Met Monta-Mobil® kan de opnamecapaciteit van een archief
zelfs verdubbelen, zodat voor dezelfde hoeveelheid te archiveren
stukken de helft van de ruimte nodig is.
De meerinvestering in Monta-Mobil® verdient zich hierdoor bin
nen twee jaar terug.
Bruynzeel Storage Systems betekent voor u:
met ruim 45 jaar ervaring de meest ervaren archief- en
bibliotheekinrichter
deskundige en ruimtebesparende adviezen van onze
medewerkers die voor u eerder probleemoplossers dan
produkt-verkopers zijn
een compleet pakket van archiefsystemen tot accessoires
fabricage en montage onder GSF-keur en ISO 9001,
uw waarborg voor kwaliteit en veiligheid
korte levertijd en een uitstekende aftersales service
Overtuig uzelf, bel (077) 306 90 00 of fax (077) 307 81 33 en
vraag onze documentatie aan, of laat een van onze deskundi
ge adviseurs u geheel vrijblijvend voorrekenen hoeveel u
kunt besparen.
A CONSTRUCTOR GROUP COMPANY
Bruynzeel Storage Systems BV, Postbus 7118, 5980 AC Panninger
Statische opstelling
Monta-Mobil®
verdubbelt uw
opbergcapaciteit
Een klein gevolg van de grote verandering die de
wereld rond 1990 onderging, is de plotseling op
gekomen belangstelling voor de archieven van po
litieke partijen. De bijeenkomsten aan dit thema
gewijd, zijn nauwelijks nog af te reizen en de Inter
national Council on Archives heeft intussen een eigen
sectie voor de betrokken instellingen opgericht.
Dat gebeurde evenwel altijd en vaak pas tamelijk recent
in het kader van algemene wetgeving over particuliere
archieven of het nationale culturele erfgoed. Veel lidstaten
sluiten archivalia uit van het vrije handelsverkeer binnen de
Europese Unie; sommige hebben registratie van het
patrimonium verplicht gesteld en rekenen daar ook de
archieven van politieke partijen toe. Dit heeft zelden tot
veel geleid. In een land als Griekenland, dat officieel zeer
strikte regels kent, is het al moeilijk om er achter te komen
waar het archief van de regeringspartij zich bevindt, en zelfs
of het er is. Maar ook de Archives Rationales weten nauwe
lijks hoe het met de papieren van de Franse partijen gesteld
is. Het is niet oninteressant te constateren dat in Nederland,
waar geen enkele wet iets over particuliere archieven zegt,
het materiaal in doorsnee veel beter bewaard is dan elders.
Vooronderstelling
Er is aanleiding genoeg voor de toegenomen belangstelling
voor archieven van politieke partijen. Niet alleen zijn er
beduidend meer landen dan vroeger. Daarnaast gingen
vrijwel alle communistische partijen in andere op, varen
onder een nieuwe vlag of zijn van de aardbodem verdwenen.
Waar zij de macht hadden, is hun plaats ingenomen door
een bonte stoet nieuwe groeperingen, die dikwijls al kans
hebben gezien uiteen te vallen of zelf weer ten onder te
gaan. Vergelijkbare ontwikkelingen deden zich voor in vele
Afrikaanse één-partij systemen. En van alle fracties in het
Italiaanse parlement bestond er tien jaar geleden niet één,
terwijl de fracties van tien jaar geleden het moede hoofd in
de schoot hebben gelegd.
Toch leidt de nieuwe belangstelling op vele plaatsen tot de
roep om een nieuwe ronde regelgeving. Het voornaamste
argument is dat politieke partijen een zo grote rol spelen in
het openbare leven van een land dat ze nauwelijks nog als
particulier zijn aan te merken. De voornaamste aarzeling
wordt ingegeven door de kans dat dwang een averechts
effect heeft, omdat de menselijke neiging tot verbergen en
vernietigen erdoor wordt aangemoedigd. Maar als de voor
tekenen niet bedriegen, mag men de komende jaren in
Europa de nodige wetgevende initiatieven tegemoet zien.
Ongeacht het uiteindelijke resultaat is deze discussie be
langwekkend door een onuitgesproken vooronderstelling.
Historische overwegingen zijn er te over. Men onderscheidt
kiesverenigingen, volkspartijen en andere varianten, met in-
Particulier of overheid
De documenten van politieke partijen zijn
voor het overgrote deel in particuliere handen.
Van de leden van de International Association of
Labour History Institutionsdie tal van partij
archieven beheren, is slechts één op de twintig
met een nationale overheid verbonden. Het
gaat dan nog om gloednieuwe leden uit voor
heen communistische landen, die altijd al
onder de staat ressorteerden of recent zijn ge
nationaliseerd. Van de grotere partijen in het
naoorlogse Nederland heeft alleen de Christe-
lijk-Historische Unie haar bescheiden bij het
Algemeen Rijksarchief gedeponeerd. Dit beeld
lijkt representatief te zijn voor de algemene
situatie.
Wetgeving geen garantie
Daarmee is niet gezegd dat overheden zich
niets aan de zaak gelegen hebben laten liggen.
begrip van het totalitaire model. De Romaanse landen kun
nen moeilijk voorbijgaan aan de politieke rol die syndicalis
me en anarchisme er hebben gespeeld.
Doek!
Wat deze en vergelijkbare nuanceringen gemeen hebben, is
dat ze alle geacht worden tot het verleden te behoren. De
Europese archivaris lijkt al dan niet bewust aan het "einde
van de geschiedenis" te geloven. Dat komt waarschijnlijk
doordat geen parlement in Europa momenteel een partij
bevat die het systeem zelf ter discussie stelt. Dit is ontegen
zeggelijk iets nieuws. Sinds zulke partijen in de zestiende
eeuw ontstonden uit ernstige bezwaren tegen de gevestigde
orde, zijn zeker op het Europese vasteland ook tegen iedere
latere orde steeds opnieuw fundamentele bezwaren gerezen.
100/2 februari 1997
